Ontwikkeld in de jaren 1960 en 1970 voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer, de Validation Method is een holistische therapie die zich richt op empathie en biedt een middel voor mensen met de ziekte om te communiceren. De bedenker van de methode, Naomi Feil, biedt workshops aan waarin technieken worden aangeleerd die van onschatbare waarde zijn om contact te leggen met dierbaren met Alzheimer, hun waardigheid te vergroten en hen vrede te brengen. 
Lees meer over het gebruik van de Validatiemethode bij Alzheimer.
Hoe de Validatiemethode begon
Naomi Feil, een maatschappelijk werkster voor ouderen die haar loopbaan in de jaren zestig begon, ontwikkelde de Validatiemethode nadat ze ontevreden was geworden over gangbare praktijken in de omgang met senioren met Alzheimer. Dus bedacht ze haar eigen methode en publiceerde er een boek over, genaamd “Validation: The Feil Method,” in 1982.
Een ander boek, “The Validation Breakthrough,” volgde in 1993. Naast workshops die worden aangeboden via haar Validation Training Institute, hebben Feil en haar echtgenoot verschillende films en video’s geproduceerd over ouder worden en de therapie.
De validatietheorie legt de nadruk op empathie en luisteren. Zij ziet mensen met Alzheimer als uniek en de moeite waard en als mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden.
Zij proberen onafgemaakte zaken op te lossen, zodat zij in vrede kunnen sterven. Het is de taak van de verzorger om deze mensen een manier te bieden om zich te uiten, verbaal of non-verbaal.
Zoals ALZWellCaregiverSupport uitlegt, gaat het bij validatie om de behoeften van de oudere persoon. In plaats van het negeren of stoppen van wat gezien zou kunnen worden als irrationeel of onlogisch gedrag, biedt validatie alternatieven. Het richt zich op het objectieve hier en nu en vraagt niet waarom.
De validatiemethode in de praktijk
Feil geeft voorbeelden van validatie in de praktijk:
De verzorger.
Een voorbeeld stelt een volwassen kind dat een moeder helpt bij wie de diagnose Alzheimer is gesteld. De moeder is ervan overtuigd dat iemand haar dierbaarste bezittingen weggooit, waaronder fotoalbums en plakboeken. Maar de moeder verstopt deze dingen eigenlijk.
In plaats van ruzie te maken met de moeder, kan een volwassen kind de situatie anders formuleren en zijn of haar moeder helpen herinneringen aan haar jeugd op te halen in een positief licht: “Je trouwring is weg. Denk je dat ik hem gestolen heb?”, “Het was een mooie ring”, “Hoe hebben jij en papa elkaar ontmoet?”
De arts.
In een scenario beschrijft ze hoe een arts zou kunnen reageren op een oudere vrouw die ervan overtuigd is dat hij haar echtgenoot is. Ze vraagt hem haar naar huis te brengen.
In plaats van medicatie voor te schrijven om de angst te verminderen en haar te vertellen dat ze het mis heeft, adviseert de Validatiemethode dat de arts haar emoties koppelt aan empathische uitspraken. Deze omvatten: “Je mist hem,” “Jullie waren hecht,” “Je wilt terug naar je huis. Wat zou je daar doen?”
Wie gebruikt de Validatiemethode?
Verzorgers, familieleden, thuiszorgassistenten, verpleegkundigen, artsen en maatschappelijk werkers, om er een paar te noemen, kunnen baat hebben bij het leren van validatietechnieken. Hoewel behandelaars waarschuwen dat het tijd kost om veranderingen in gedrag te zien, kunnen blijvende positieve veranderingen het gevolg zijn van validatie.
Afhankelijk van het individu kan dit betekenen: minder huilen, ijsberen of zich terugtrekken; meer non-verbale en verbale communicatie; en een sterker gevoel van eigenwaarde.
Door empathie en respect helpen validatiebeoefenaars mensen met Alzheimer om zich gehoord en gesteund te voelen. Ze kunnen de waardigheid terugkrijgen die hun ziekte hen heeft ontnomen, en idealiter voelen ze een groter gevoel van vrede in hun laatste levensfase.