Beoordeling van alle belangrijke Free Agent-transacties voor de Bears in de Pace-periode

De wettelijke periode voor het sluiten van NFL Free Agency staat voor de deur. Op 18 maart begint Ryan Pace aan zijn zesde jaar als General Manager van de Chicago Bears. Bears fans zijn nogal verdeeld over Pace, sommigen geloven dat hij een goede GM is, anderen geloven dat hij op de hete stoel zou moeten zitten. Pace mag dan Cody Parky hebben getekend voor een 4-jarig contract van $15 miljoen dollar met $9 miljoen gegarandeerd, maar dat is niet het enige contract dat hij heeft gesloten dat het onderzoeken waard is. Dit artikel geeft een cijfer aan elke belangrijke UFA die Ryan Pace heeft getekend in zijn eerste vijf seizoenen.

Om dit te beginnen, kijk eens naar de cap uitgaven grafiek die ik voor je heb samengesteld. De getallen hieronder geven de volledige getekende contracten weer (in miljoenen), en weerspiegelen niet de structuur van de contracten.

Als je de financiën bekijkt vanuit een macro-perspectief, zal je 2018 opmerken als het jaar dat eruit springt. Het is duidelijk dat de Bears Kahlil Mack hebben gekocht en hem verlengd, waardoor het oranje gedeelte van de grafiek een grote sprong maakt. Als je het in zijn geheel bekijkt, zie je dat Pace het roster echt heeft herbouwd naar zijn beeld. Het geeft ook aan dat hij een “5-jaren plan,” had voor de heropbouw, wat overeenkomt met de rapporten die aangeven dat hij dit zei in zijn interview voor de baan. Van 2015-2017 werden de meeste topcontracten van het vorige regime uit de boeken gehaald. In 2015 zaten de Bears krap, daarom zie je heel weinig activiteit en gaven ze centen uit aan het hercontracteren van spelers, vooral omdat Pace het roster moest evalueren voordat hij geld uitdeelde. 2016 en 2017 hebben bijna identieke cijfers. Pace was in staat om geld uit de boeken te halen en verschillende spelers binnen te halen, terwijl hij toch capruimte won in het proces. Dit is wat leidde tot zijn ultieme splash jaar in 2018. Hij had zijn quarterback en investeerde zwaar rond hem.

Zelfs vóór de handel in Mack investeerden de Bears in 2018 het meest in de carrière van Pace. Dan voeg je de handel toe, en het is alsof de Bears twee off-seizoenen in één hadden, waarbij ze ongeveer 280 miljoen dollar aan contracten uitdeelden. Dit leidde er uiteindelijk toe dat de Bears zich in de situatie bevonden waarin ze zich vorig jaar bevonden. Hoewel de Bears weinig cap room hadden, was 2019 een belangrijk jaar voor de Bears. Het was de eerste keer dat ze meer geld uitgaven aan spelers in huis dan aan externe free agents. De Bears zullen een minimum van 36 miljoen dollar hebben op weg naar free agency in 2020. Ze hebben nu ongeveer 26 miljoen dollar aan cap space, en dat is exclusief de cap verhoging voor 2020. Nu zullen we de contracten per jaar uitsplitsen.

2015 – Rang: D

Parnell McPhee: Vijf jaar, $40 miljoen, $16 miljoen gegarandeerd – Cut in 2018, $1 miljoen in dead cap

McPhee was Pace’s eerste free agent splash. Het denkproces was logisch, Baltimore produceert edge rushers als een fabriek en de derde edge speler op de depth chart wordt meestal betaald. We hebben gezien hoe dit uitpakte voor de Packers en Za’Darius Smith vorig seizoen. Helaas had McPhee niet hetzelfde succes in Chicago. McPhee had 14 sacks in 17 starts voor de Bears, maar dat was in de loop van drie jaar. Ik zal Pace niet beschuldigen van McPhee’s gezondheid, maar het was een grote factor tijdens zijn periode in Chicago. Zelfs als McPhee gezond was, was hij nooit een dominante kracht, maar hij had ook een gemiddelde van 7,75 miljoen dollar per jaar. In wezen kreeg Pace waar hij voor betaalde. Dit is een moeilijke om een cijfer voor te geven, maar met de hype en al het andere inbegrepen, moet je Pace een D geven voor deze wedstrijd.

Antrelle Rolle: Drie jaar $ 11 miljoen, $ 5 miljoen gegarandeerd – Cut 2016, $ 0 dead cap

Rolle blesseerde zijn knie in de training en speelde slechts zeven wedstrijden voor de Chicago Bears. “De oppervlakken in de faciliteiten van Chicago zijn de slechtste waar ik ooit ben geweest, ik ga gewoon eerlijk tegen je zijn,” vertelde Rolle aan de New York Post. “Ik gleed uit op het oppervlak, ik was niet eens aan het rennen – ik was gewoon een beetje aan het schuifelen en gleed uit.” Het is duidelijk dat Rolle iets herhaalde wat veel spelers in het verleden hebben gezegd over Halas Hall. Sindsdien hebben de Bears meer dan $100 miljoen geïnvesteerd in hun faciliteiten en Halas Hall is state of the art. Afgezien van zijn blessure, was Rolle over zijn hoogtepunt heen en produceerde hij niet. Hij had nul intercepties (INT) en één pass defensed (PD) in zijn tijd bij de Bears. Het is moeilijk om Pace hiervoor een onvoldoende te geven gezien het een bescheiden contract was en ze er niet lang aan vast zaten, maar het gebrek aan productie kan niet als gemiddeld beschouwd worden. Laten we het gewoon een D noemen.

Eddie Royal: Drie jaar $ 15 miljoen, $ 10 miljoen gegarandeerd – Cut 2017, $ 0 dead cap

Ik was een grote fan van het tekenen van Eddie Royal toen het gebeurde. Hij kwam van zijn op één na beste seizoen als prof en ging zijn 8e jaar in. Hij was redelijk duurzaam gedurende zijn carrière en speelde gemiddeld 14 wedstrijden per seizoen tot hij tekende bij de Bears. In zijn twee jaar bij de Bears speelde hij 18 wedstrijden en ving 70 passes voor 607 yards en 3 TD’s. Slechts een gemiddelde van 4 ontvangsten voor 34 yards per wedstrijd is niet wat je zoekt van je slot receiver. De Bears hoopten dat hij gezond zou blijven en op een hoger niveau zou produceren. De gegarandeerde 10 miljoen dollar hielden hem een jaar te lang op het roster en daarvoor krijgt Pace een onvoldoende voor Royal.

Tracy Porter: Eén jaar $ 870K, $ 0 gegarandeerd – Herondertekend 2016, drie jaar $ 12 miljoen $ 4,5 miljoen gegarandeerd – Cut in 2017, $ 1,97 miljoen dead cap

Zoals je kunt zien, werd Porter in 2015 door de Bears binnengehaald op een minimumcontract en hij presteerde redelijk goed. In zijn twee jaar bij de Bears, had hij 3 INTs en 21 PDs. Als het gaat om zijn productie vs. zijn salary cap hit, is dit veruit de beste contractering in 2015. Het enige probleem was de herinvestering in 2016. Misschien dachten ze dat Porter nog veel in de tank had, of misschien dwong het gebrek aan vooruitgang van Fuller hen om te tekenen. Hoewel ze in 2017 een beetje dead cap voor Porter hebben opgehaald, heeft hij in 2016 16 wedstrijden goed gespeeld. Je zou alleen willen dat ze hem maar één jaar gegarandeerd geld hadden gegeven. Als de Bears alleen dat contract van 2015 zouden tekenen, zou het een A-tekening zijn, maar met alle factoren die het naar beneden duwt naar een B-.

2015 free agency was geen goede look voor Ryan Pace. Hij stond financieel met de rug tegen de muur en deed wat hij kon, maar de resultaten waren er niet naar. Vergeet niet dat Pace Ray McDonald tekende voor een eenjarige overeenkomst die ongeldig werd verklaard na zijn betrokkenheid bij een huiselijk geschil in het tussenseizoen. Het was een off-season met weinig risico en weinig beloning. Op één na waren alle spelers die in 2015 werden gecontracteerd ouder wordende veteranen die hun laatste wedstrijden in de NFL speelden als Bear. Het gemiddelde van alle cijfers geeft Ryan Pace een D voor zijn 2015 UFA signings.

2016 – Rang: C+/B-

Danny Trevathan: Vier jaar, 28 miljoen dollar, 12 miljoen dollar gegarandeerd – UFA 2020

Je kunt niet genoeg goede dingen zeggen over Danny Trevathan. Hij kwam naar de Bears nadat hij het seizoen ervoor een Super Bowl had gewonnen met de Broncos. Gezondheid is zijn grootste probleem geweest door de jaren heen, maar er was een merkbaar verschil wanneer hij op het veld stond. In tegenstelling tot de aanwinsten van 2015, tekenden de Bears Trevethan toen hij op zijn hoogtepunt was. Hij was de hartslag van de verdediging en signal caller voor vier jaar. Als Trevathen alle vier de seizoenen gezond zou zijn, zou hij een A+ contract zijn, en zelfs nadat de gezondheid in aanmerking is genomen, zou ik hem nog steeds een solide B geven.

Josh Sitton: Drie jaar $ 21,75 miljoen, $ 10 miljoen gegarandeerd – Cut 2018, $ 600K dead cap

De Packers zagen Sitton als misbaar in 2016 en de Bears boden hem prompt een contract aan nadat hij was vrijgelaten. In Sitton’s twee jaar bij de Bears speelde hij 26 wedstrijden en startte er 25 van. Was hij dezelfde speler die hij was bij de Packers? Nee. Maar hij was nog steeds een solide, redelijk goedkope optie voor de Bears. Hij miste zes wedstrijden, maar was niet schadelijk voor de begroting, dus deze contractering verdient een C. Het is zo gemiddeld als het maar kan.

Jarrell Freeman: Drie jaar $ 12 miljoen, $ 6 miljoen gegarandeerd – Gepensioneerd 2018, $ 500K dead cap

Nadat Freeman zijn schorsing van vier wedstrijden voor PED’s in 2016 had uitgezeten, had hij een uitstekend seizoen. Hij verzamelde 110 tackles en 7 TFL in 12 wedstrijden. Dan, in 2017, had Freeman een vreselijke hersenschudding en miste 15 wedstrijden. Hij werd op IR gezet en ging uiteindelijk met pensioen. Het was een ongelukkige situatie gezien het feit dat hij slechts 6 seizoenen in de competitie zat. Het is moeilijk om het contract met Freeman te beoordelen. Je kunt Pace geen B geven voor de productie van Freeman in 2016, maar je kunt hem ook geen F geven voor een onvoorziene hoofdblessure. Het is alleen maar eerlijk om een gemiddelde te nemen en te zeggen dat hij een C- min ondertekening was.

Bobby Massie: Drie jaar $ 18 miljoen, $ 6,5 miljoen gegarandeerd – Verlengd 2019 – Vier jaar, $ 31 miljoen, $ 14,5 miljoen gegarandeerd

Niemand zal klagen over het eerste contract van Massie. De Bears kregen een gemiddelde rechter tackle op een team vriendelijk contract en het was ingesteld om te verlopen voordat Massie 30 jaar oud werd. Het probleem komt met zijn tweede contract. Ik weet dat Massie goed was, maar hij is geen spelbreker. De Bears wilden hun starters in tact houden bij het ingaan van het seizoen 2019. De logica is logisch, ze waren een solide eenheid in 2018, maar zoals we weten viel het allemaal uit elkaar. Hoewel ik niet denk dat Massie het grote probleem is op de offensieve lijn, is het hebben van twee onwrikbare contracten voor twee ondermaatse offensieve tackles schadelijk voor de Bears in de toekomst. Massie’s contract heeft geen uitloop tot 2021 en heeft nog steeds een dead cap hit van 2,6 miljoen dollar. Dit maakt het moeilijk om de handtekeningen van Massie iets hoger dan een D+ te geven.

Akiem Hicks: Twee jaar, $ 10 miljoen, $ 5 miljoen gegarandeerd – Verlengd 2017 – Vier jaar, $ 48 miljoen, $ 30 miljoen gegarandeerd

Laten we reëel zijn hier, deze verdediging loopt door Akeim Hicks. Bears fans houden ervan dat een echte Bear double teams uit elkaar trekt en achter de quarterback aangaat. De Bears run defense zag een aanzienlijke terugval nadat Hicks vertrok met zijn elleboog blessure tegen de Raiders. Hicks werkte om terug te komen voor die Green Bay wedstrijd, en zag hem vechten tegen de pijn op het veld. Statistieken zijn niet nodig, ik bewaarde het beste voor het laatst. Akiem Hicks was een A+ contract.

2017 – Rang: F

Mike Glennon: Drie jaar, $ 45 miljoen, $ 18,5 miljoen gegarandeerd – Cut 2018 – $ 4,5 miljoen dead cap

Mike Glennon was bedoeld als afleidingsmanoeuvre voor de Bears in 2017. Ryan Pace wilde niet in de draft gaan met een schreeuwende behoefte aan een startende QB en velen speculeerden dat dit een strategische zet was. Het was bedoeld om teams te laten geloven dat hij geen quarterback hoefde te kiezen met de 3de keus. Om een lang verhaal kort te maken, hij handelde nog steeds naar de 2e plaats voor Trubisky, en Trubisky was duidelijk de beste quarterback op het rooster. Glennon startte slechts vier wedstrijden voor de Bears en kon geen moment zuiver spelen. Hij voldeed niet aan de behoefte als nood-quarterback en Pace kreeg geen invloed in de draft door hem te contracteren. Dit is een gemakkelijke F. Vergeet niet dat de Bears ook Mark Sanchez hebben getekend voor $1.75 miljoen.

Prince Amukamara: Eén jaar, $ 7 miljoen volledig gegarandeerd – Herondertekend 2018 – Drie jaar, $ 27 miljoen, $ 18 miljoen gegarandeerd – Cut 2020, $ 1 miljoen dead cap

Over het geheel genomen speelde Amukamara goed terwijl hij bij de Bears was, en verdiende zijn tweede contract met de Bears. 2018 was verreweg zijn beste jaar bij de Bears. Hij had 3 INTs, één voor een TD, 2 FFs en 12 PDs. Zijn productie overtrof zijn contractwaarde. Hem press zien spelen was een mooi compliment voor Fuller die off the ball speelde. In 2019, zag hij een daling in productie, maar het is niet allemaal op hem. De hele verdediging nam een stap terug. Coaching veranderingen, gebrek aan een pass rush, en blessures speelden allemaal een factor op Amukamara’s prestaties. De Bears moesten hem dit jaar bijna ontslaan. In 2018 hebben ze te weinig betaald voor Amukamara, en in 2019 moesten ze iets te veel betalen voor zijn productie. De Bears hebben de extra cap space nodig en helaas voor hem, moesten ze de stap maken. Amukamara had een solide verblijf in Chicago en ze sneden de banden toen het nodig was. Dit contract verdient een B.

Quentin Demps: Drie jaar, $ 13,5 miljoen, $ 4,5 miljoen gegarandeerd – Cut 2018, $ 1,5 miljoen dead cap

Demps was een 32-jarige DB die afkomstig was van een seizoen met zes intercepties. Zijn prijskaartje zou hoog zijn, en de Bears gaven hem voorrang. Hoewel hij de bank niet brak, was het toch een risico. Hij speelde in totaal drie wedstrijden voor de Chicago Bears en speelde nooit meer een snap in de NFL. Je kunt dit niet eens een D- geven, het is een solide F.

Dion Sims: Drie jaar, $ 18 miljoen, $ 6 miljoen gegarandeerd – Cut in 2019, $ 333K dead cap

Dion Sims werd verwacht om binnen te komen als run blocking tight end en factor in als een pass catcher. Hij was slechts actief voor 22 wedstrijden in twee jaar en had een totaal van 189 yards en 1 TD tijdens zijn verblijf bij de Bears. Hij was een voor de hand liggende cut kandidaat in 2019. De Bears hadden geen geld en ze waren niet van plan om 6 miljoen dollar aan Sims te betalen. Het enige positieve is dat de Bears in staat waren om hem te laten gaan met een fractionele dead cap hit. Het is goed om te weten dat het voorbij is, en het is gemakkelijk om deze ondertekening een F te geven.

2017 was geen goed jaar voor Bears vrije spelers. 2017 was het slechtste jaar voor Pace in vrije agentschappen, en het jaar verdiende een F overall. Je kunt ook Marcus Cooper en Markus Wheaton aan de mix toevoegen, maar beide spelers hebben de Bears niet gegijzeld met hun contracten. Wheaton kreeg zichzelf wel $ 6 miljoen gegarandeerd, maar hij werd gesneden voor geen dood geld in 2018, en Cooper herstructureerde zijn deal. Ik vond beide niet belangrijk genoeg om een paragraaf aan te wijden.

2018 – Grade: C-

Allen Robinson: Drie jaar, 42 miljoen dollar, 18 miljoen dollar gegarandeerd

Allen Robinson is het lichtpuntje in de Bears offense sinds zijn komst bij het team. Hij is een goed gepolijste veteraan waar je van op aan kunt dat hij elke dag een professional is. Toen de Bears Robinson oorspronkelijk tekenden, waren mensen bezorgd of hij zou herstellen van zijn gescheurde ACL en terug zou keren op Pro Bowl niveau. Robinson is niet verkozen tot de Pro Bowl als een Bear, maar velen geloofden dat hij werd beroofd in 2019. Er is geen twijfel dat hij de MVP van de Chicago Bears was in 2019. Robinson heeft een verlenging verdiend, en als de Bears besluiten het niet te doen, staat hij in de rij voor nog één betaaldag. Hij zal in 2021 voor de tweede keer een free agent zijn en hij zal slechts 27 zijn. Deze free agent ondertekening was een solide A.

Trey Burton: Vier jaar, $ 32 miljoen, $ 18 miljoen gegarandeerd

De meest recente herinneringen aan Burton zijn blessure geteisterd en negatief. Ik begrijp het, hij ontvangt een top tien TE salaris, en had een mysterieuze blessure die hem uit een play-off wedstrijd hield en door het seizoen 2019 bleef hangen. Als we eerlijk zijn, zag de aanval er ook een stuk competenter uit toen hij gezond was in 2018. Burton was geen highlight reel speler, maar was een top 14 tight end in 2018. De jury is nog steeds uit over Burton, en rapporten zeggen dat de Bears verwachten dat Burton hun top tight end in 2020 zal zijn. Voor nu nemen we het gemiddelde van één fatsoenlijk seizoen en één door blessures geteisterd seizoen en geven het een C-.

Taylor Gabriel: Vier jaar, $ 26 miljoen, $ 14 miljoen gegarandeerd – Cut 2020, $ 2 miljoen dead cap

Het toevoegen van snelheid aan de aanval is een topprioriteit geweest sinds Matt Nagy werd aangenomen. Taylor Gabriel werd binnengehaald om die verticale dreiging/slot receiver te zijn. Het lopen van een 4.4 40-yard dash maakt je nog geen voetballer. In Gabriel’s korte tijd hier, liet hij zien dat hij meer is dan een burner. Hij was een complete receiver die een volledige route liep voor de Bears. Veel mensen vonden dat de Bears te veel betaalden voor Gabriel, maar hij produceerde en werd betaald als een nummer twee receiver. Hij had 67 vangsten voor 688 Yards en 2 TD’s in 2018 en was op tempo om een beter seizoen in 2019 te hebben. Als hersenschuddingen geen factor waren bij Gabriel, zouden de Bears hem dit jaar niet hebben gesneden. Aan de lage kant, zou het tekenen van Taylor Gabriel een C+ krijgen.

Cody Parkey: Vier jaar, $ 16 miljoen, $ 9 miljoen gegarandeerd – Cut 2019, $ 5,1 miljoen dead cap

Hoe geef je een kicker die zijn 5e seizoen ingaat, naar zijn 4e team gaat, $ 9 miljoen gegarandeerd? “Double Doink.” F.

Chase Daniel: Twee jaar, $10 miljoen, $7 miljoen gegarandeerd

Chase Daniel moest een speler-coach zijn die kon invallen en een wedstrijd of twee winnen als je hem nodig had. Hij zou nooit de man zijn, en hij zou nooit de man zijn om een Nick Foles-achtige run te hebben. Als je er zo over denkt, waarom zou je hem dan niet gewoon de derde man op de depth chart maken en hem een redelijker salaris betalen? Daniel werd gezien als een van de betere back ups op de markt, maar dat rechtvaardigt zijn contract niet. Dit moet een onvoldoende zijn.

Begrijp dat het eindcijfer alleen de vrije-hand contracties weergeeft. De Mack-handel kan de geschiedenis ingaan als een van de beste transacties ooit gemaakt in de geschiedenis van de franchise. Zoals elke klasse van vrije spelers, was 2018 hit of miss. Ze verdienen nog steeds een voldoende omdat ze positieve resultaten boekten waar het grootste deel van het geld werd besteed. Allen Robinson’s productie weegt zwaarder dan Parkey’s ‘Double-Doink’.

2019 – Rang: B

Cordarrelle Patterson: Twee jaar, $10 miljoen, $5 miljoen gegarandeerd

Patterson’s impact op de Chicago Bears gaat veel verder dan de statistieken. Hij is het type speler dat elke coach zou waarderen. Hij speelt in speciale teams, op meerdere posities in de aanval, en was bereid om op tight end te spelen als de Bears dat wilden. Patterson bracht de kick return game van de Bears van de 32e plaats in 2018 naar de 1e plaats in 2019. Hij was ook een top gerangschikte dekking speler op speciale teams in 2019. Sommigen zeggen dat $ 5 miljoen te veel zou zijn voor een speciale teams ster, maar hij is veel meer dan dat. Chicago begrijpt hoe belangrijk een kick returner is, en Patterson is waar hij thuishoort. Dit is een makkelijke A.

Ha-Ha Clinton-Dix: Een jaar, $ 3 miljoen, $ 500K gegarandeerd

Clinton-Dix was een koopje en als iemand iets anders zegt, luister dan niet naar hem. Dix was 3e in het team in tackles met 78 en 2e in intercepties met twee. Het enige nadeel van Ha-Ha was dat zijn vaardigheden Eddie Jackson dwongen om meer in de box te spelen dan hij had moeten doen. Dat is niet de schuld van Dix. Over het geheel genomen was het een A contract voor waarde en productie.

Buster Skrine: Drie jaar, $16,5 miljoen, $8,5 miljoen gegarandeerd

Buster Skrine is een scrappy nickel corner. Hij speelde alle 16 wedstrijden en noteerde 48 tackles, 2 FFs, en 5 PDs. Hij werd een of twee keer blootgesteld voor een groot spel, maar over het algemeen had hij een solide 2019 uiting voor de Bears. Is hij een top tier corner? Nee. Maar hij speelt nog steeds goed voor een 30-jarige corner. Hij heeft nog steeds wat gegarandeerd geld in de boeken, maar als hij zijn seizoen 2019 spiegelt, zullen de Bears in goede vorm zijn. Dit is een solide B-tekening.

Mike Davis: Een jaar, $ 6 miljoen, $ 3 miljoen gegarandeerd – Cut 2020, $ 1 miljoen dead cap

Well, RUN DMC heeft niet erg lang geduurd. De Bears hebben hem niet gecontracteerd om een lange termijn oplossing te zijn, maar je zou denken dat je met $3 miljoen gegarandeerd iets meer zou krijgen dan 13 carries voor 27 yards. Als je het uitrekent, kreeg Mike Davis $230.769 per carry en $111.111 per yard als een Chicago Bear. Goed voor Mike Davis, slecht voor de Bears, F.

De Bears hadden hun meest effectieve free agent signings in 2019. Het lijkt erop dat Pace zijn beste werk deed toen hij het minst had om mee te werken. Als je rekening houdt met de hoeveelheid geld die is uitgegeven en de productie die ze hebben gekregen, verdient de 2019-klasse een solide B.

De geschiedenis leert dat de meeste teams te veel zullen betalen in free agency en niet waar voor hun geld krijgen. Elk team dat routinematig succesvol is, bouwt via het ontwerp. Vrije spelers zijn bedoeld om gaten te vullen en je team aan te vullen. Mislukkingen zijn altijd duidelijker dan successen, en Pace heeft zijn deel van beide. Zelfs de beste GM’s slaan rond de .500 in vrije agentschappen, en Pace zit precies in die range. Als je naar zijn hele oeuvre kijkt, hebben de meeste van zijn missers geen rimpelend effect gehad. Er zijn maar een paar contracten waar de Bears absoluut aan vastzitten. De meeste van Pace’s slechte contracten duurden maar een jaar en hij was in staat om onder het contract uit te komen met weinig dead cap. Parkey en Glennon zijn de enige spelers die Pace heeft getekend en ontslagen met een grote dead cap hit. Dit jaar heeft Pace een beetje meer ademruimte dan vorig jaar, en Bears fans moeten hopen dat hij nog een ronde van bruikbare contracteringen kan doen en een grote speler kan aantrekken dit seizoen. Op dit moment zijn zijn aanwinsten beoordeeld als een C-. Een goed seizoen in 2020 zou hem naar een C+/B- kunnen brengen, en een slecht seizoen zou hem kunnen laten zakken. We zullen het allemaal snel genoeg weten.