Ik heb mijn hele leven geprobeerd te zijn wat iedereen wil dat ik ben. Ik ben zo gefocust op wat anderen denken en baseer al mijn beslissingen op de mening van anderen. Dat heeft me zo ellendig gemaakt. Ik ben constant gestrest over wat anderen van me denken. Ik steek zoveel tijd en moeite in mijn uiterlijk zodat mensen me aardig zullen vinden. Ik ben 21 en ik heb nu al het gevoel dat ik een mid-life crisis heb. Ik doe mijn make-up elke dag en zorg ervoor dat het perfect is, al mijn kleren hebben dezelfde 2 kleuren zodat ik altijd bij elkaar pas zelfs als ik haast heb, ik zorg ervoor dat mijn huis brandschoon is en obsedeer elk klein detail zodat eventuele gasten onder de indruk zullen zijn, ik beperk mezelf op dingen zoals junk food en hoeveel ik eet per restaurant zodat ik niet overkom als glutineus, ik geef mijn zuurverdiende geld alleen uit aan dingen die andere mensen leuk zouden vinden, ik verhef nooit mijn stem of maak nooit ruzie met iemand. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik 24/7 gestrest ben. Elk detail van mezelf draait om wat anderen denken en willen en ik haat het.
Ik besefte niet hoe ellendig ik me voelde tot ik stage liep bij een verpleegster. Zij is 30 jaar ouder dan ik en werkt al veel langer in de medische wereld dan ik. Ze vertelde me dat ik haar deed denken aan een dokter waar ze ooit voor werkte. Zijn familie oefende zoveel druk op hem uit om de beste te zijn en veel geld te verdienen omdat ze arm waren. Ze dwongen hem zo veel dat het hem lukte en hij een zeer goed betaalde positie had en zeer gerespecteerd werd. Ze zei dat hij uiteindelijk het punt had bereikt waarop zijn familie trots zou zijn en dat waren ze ook, maar omdat hij zo gestrest was de hele tijd, was hij helemaal ellendig en haatte hij zijn leven. Ze zei me dat als ik me niet ontspande, ik net als hij succesvol maar ellendig zou eindigen.
Ik weet niet hoe ik moet stoppen met me iets aan te trekken van wat mensen denken, maar ik ga het proberen. Dit hoort mijn leven te zijn, maar ik heb het gevoel dat het van iedereen is. Ik ben in wezen een Barbiepop die verkleedpartijtjes speelt voor mensen die ik niet eens echt ken of om geef en het is vermoeiend. Ik kan dit niet blijven doen.