Inleiding
David S. Ingalls Ice Rink is de ijshockeybaan van Yale, in New Haven, Connecticut. De architect achter wat door de Wall Street Journal in 2011 de “best ontworpen ijsbaan in college-hockey” werd genoemd, is Eero Saarinen, een afgestudeerde van Yale. Saarinen, die ook bekend is van de St. Louis Arch, werd ingehuurd om dit gebouw voor zijn alma mater te ontwerpen. Hij leverde een emotioneel overtuigend gebouw af dat wordt gekenmerkt door zijn gebogen dak, dat wordt ondersteund door een 300 voet hoge ruggengraat. Op de campus is de ijsbaan liefdevol en algemeen bekend als de “Yale Whale”, dankzij zijn onopvallende vorm.
Het is vernoemd naar de voormalige Yale’s mannen ijshockey aanvoerders David S. Ingalls (1920) en David S. Ingalls Jr. (1956); leden van de Ingalls familie waren de belangrijkste weldoeners van het project. De ijsbaan werd gebouwd tussen 1953 en 1958 en heeft een overspanning van 200 voet lang en 85 voet breed, en het plafond is 76 voet hoog op het hoogste punt van de boog. De arena biedt plaats aan 3.500 mensen en bij gebruik voor andere doeleinden kan de accommodatie worden verhoogd tot 5.000.
Hoewel het een ingewikkeld gebouw lijkt, is het idee heel eenvoudig en daarin schuilt de ware schoonheid van dit project. De hoofdbaan is gewoon een rechthoekige vorm met aangebrachte randen; dit legt de nadruk op het dak.
In 1970 opende de ijsbaan haar deuren voor verschillende rockbands om erin te spelen als onderdeel van het protest op New Haven Green tegen de Black Panther trails. Tegen het einde van het concert ontploften twee bommen in de kelder van de Ingalls Rink, en hoewel er geen gewonden vielen, liep het gebouw scheuren in de boog op en werden de glazen deuren verbrijzeld. In 2007 onderging de ijsbaan een drie jaar durende renovatie onder leiding van de firma Roche-Dinkeloo.
Locatie
De Ingalls Ice Rink is te vinden in New Haven, Connecticut, de thuisbasis van de universiteitscampus van Yale. Deze universiteit staat bekend om zijn elitestudenten en -faculteit en zijn Collegiate Gothic-architectuur. De ijsbaan past echter niet in deze laatste categorie, want het is een hoogtepunt in de moderne expressieve architectuur, samen met andere bijzondere gebouwen zoals de Beinecke Rare Book Library van SOM.
Concept
Saarinen stond erom bekend dat hij architectuur onderhoudend wilde maken, dus streefde hij ernaar een ijshockeybaan te maken die dezelfde opwinding kon uitdrukken als het spel zelf. Hij vond dat een gebouw iets bij de bezoekers moest oproepen, hen op een emotioneel niveau moest aanspreken. Bovendien vond hij dat de ijsbaan veel persoonlijkheid moest uitstralen, aangezien deze zich in die tijd op enige afstand van de campus bevond. De architect wilde dat niet alleen studenten zich aangetrokken voelden tot de ijsbaan, maar ook het publiek in het algemeen.
In zijn jeugd wilde Saarinen beeldhouwer worden, dus dat is waarschijnlijk de reden waarom deze artistieke geometrie in de eerste plaats werd geboren, eindigend in het idee om de structuur uit te breiden en aan het eind die lichten te maken waardoor het op een Noors schip lijkt. Het concept van het gebouw kwam bij hem op als een logisch antwoord op het probleem; een eenvoudig mooi, maar uniek, gevolg van de plaats en de open locatie.
Ruimten
Ook al is collegehockey tegenwoordig big business, in 1953, toen het gebouw voor het eerst werd ontworpen, waren de meeste andere ijshockeybanen niet meer dan een schuur of een schuur met ijs in het midden. Daarom bevatte de oorspronkelijke ijsbaan geen kracht- en conditieruimtes of kantoren voor coaches.
In de loop van de decennia groeide de ijshockeyindustrie en bouwde de Yale-gemeenschap in een improvisatorische, favela-achtige stijl extra structuren en ruimtes onder de tribunes. In 2007 onderging de ijsbaan een renovatie van 23,5 miljoen dollar onder leiding van Kevin Roche en John Dinkeloo. Alle renovaties waren bedoeld om de oorspronkelijke architectuur en charme van de ijsbaan te behouden, terwijl nieuwe faciliteiten werden toegevoegd om de ervaring van de gebruikers te verbeteren.
Buiten de ijsbaan herbergt een ondergrondse aanbouw van 13.000 vierkante meter de operationele ruimtes en de faciliteiten voor de teams en hun coaches. Aan de binnenkant omvatte de renovatie nieuwe heren- en dameskleedkamers, trainings- en kracht- en conditieruimtes, een toegevoegde persbox aan de bezoekerskant van de baan, een lager gelegen hockeyerfgoedruimte (waar de hockeygeschiedenis van Yale wordt tentoongesteld), kantoren voor coaches van beide programma’s, een studieruimte voor studentenatleten, nieuwe verlichting, een nieuw geluidssysteem en een ontvochtigingsunit.
Structuur
Deel van waarom dit gebouw zo opmerkelijk is, berust op het feit dat, in een tijd dat structuren eenvoudig waren en een aanzienlijke hoeveelheid pilaren nodig hadden om het gewicht van het gebouw te ondersteunen; Eero Saarinen slaagde erin om een ijshockey ijsbaan te creëren zonder balken of kolommen, waardoor een onbelemmerd uitzicht vanaf elke zitplaats in de arena mogelijk werd.
Het innovatieve constructiesysteem van de ijsbaan maakt gebruik van een 300 voet lange boog van gewapend beton, een bovenleidingboog waarmee Saarinen’s projecten bekend werden. Vanuit de centrale steun wordt het houten dak ondersteund door een kabelnetstructuur die het de kenmerkende dubbele curve geeft. De concave en de convexe vormen produceren een wederzijdse spanning en door deze dynamiek ontstaat het gebouw. Buitenkabels die de boog rechtstreeks verbinden met de buitenranden van het dak werden toegevoegd om de structuur te helpen stabiliseren tegen wilde wind. Het brein achter het constructieve ontwerp was Fred N. Severud.
Materialen
Zoals reeds vermeld, is de boog gemaakt van gewapend beton en speelt met de kleur en textuur van het eikenhouten dak, dat laag ertussen veegt. Het houtskeletdak met aluminium lamellen is aan stalen kabels aan de boog opgehangen. De richting van de houten lamellen volgt de spanningen van de draperie, onderbroken door de penetratie van hun betonnen steunen.
De plattegrond van het gebouw is ellipsvormig en gietbetonnen muren lopen rond de twee lange randen od de ellips. Deze materialen worden onderbroken door de glazen deuren bij de hoofdingang.