Hier een korte tekst van Yolanda Rodríguez en Carlos Berbell over een vrouw over wie weinig bekend is en die niet minder dan de eerste rechter was in de geschiedenis van het Westen. We hebben het over Debora, de mythische vrouw die in Israël recht sprak en wier leiderschap haar volk lange jaren van vrede en welzijn bracht.
- Lees ook: Trinidad Enríquez: de eerste “vrouwelijke advocaat” in Peru en Latijns-Amerika
Ondanks dit interessante precedent, dat dateert van meer dan drie millennia geleden, was de magistratuur ongelofelijk genoeg tot zeer recente tijden verboden voor vrouwen. Clara González de Behringer in 1951 en Josefina Triguero in 1978 waren de eerste vrouwelijke juryleden in de lijst, de eerste Panamese en de tweede Spaanse.
Het is vermeldenswaard dat het vrouwelijke rechter, tot voor kort, “vrouw van de rechter” betekende en niet een vrouwelijke rechter.
Debora was de eerste vrouwelijke rechter in de geschiedenis van het Westen, 3.135 jaar geleden, toen het volk Israël in het “beloofde land” aankwam. In die tijd en zoals geschreven in de Bijbel, nam Debora een leiderschapsrol op zich die in die tijd ondenkbaar was voor een vrouw. Dat waren tijden waarin mannen alle sociale en religieuze verantwoordelijkheden hadden. Maar Deborah wist hoe ze zichzelf moest laten respecteren. Zij zou later “de moeder van Israël” genoemd worden. Zij was een bekwame en zeer intelligente vrouw.
- Lees ook: Trinidad Enriquez: de eerste “advocaat” in Peru en Latijns-Amerika
- Lees ook: Vijftien dingen die je nooit tegen een advocaat moet zeggen
Als rechter sprak zij recht, zittend onder een palmboom, tussen Rama en Bethel, en hielp zij mensen met hun stammenverschillen en familieproblemen. Haar rol varieerde tussen die van een “goede vrouw”, een bemiddelaar, een moderne vrederechter en, wanneer de zaken groot en ernstig werden, een gewone rechter. Deborah heeft haar werk goed gedaan. Zij beslechtte de rechtszaken die haar medeburgers bij haar aanhangig maakten, en zelfs als de verliezende partij niet gelukkig was, droeg zij op beslissende wijze bij aan de sociale vrede.
- Lees ook: Dingen die je moet weten voordat je naar de rechter stapt
Maar Debora deed meer dan rechtspreken. Zij kon ook de gevaren “zien” die op de loer lagen in de toekomst. Ze bezat de gave om de toekomst te kennen.
Bij een gelegenheid bemerkte ze een ernstige bedreiging. De Kanaänieten – de bewoners van het land Kanaän, zoals tot de komst van de Israëlieten werd genoemd wat zij later Israël doopten en later bekend werd als Palestina – zagen de Israëlieten als indringers en indringers van hun land. Zij waren vastbesloten het volk Israël van de aardbodem weg te vagen en terug te nemen wat zij als hun bezitsrecht beschouwden.
- Lees ook: Zeven dingen die je moet weten over de Code van Hammurabi
Rechter Debora ging in volle vaart te werk en gaf de militair Barak de opdracht een groot leger te verzamelen uit de stammen van Israël en de confrontatie aan te gaan met de Kanaänieten. Zij profeteerde ook dat God hen de overwinning zou geven. Generaal Barak twijfelde echter aan haar en haar voorspelling en vroeg haar hem te vergezellen naar de strijd. Zogenaamd als bewijs dat wat ze zei waar was en dat ze niet alleen zou sterven als ze verslagen werden. Debora stemde toe.
Maar de rechter waarschuwde hem dat zijn vijand, generaal Sisera, leider van de Kanaänieten, niet door hem, maar door een vrouw gedood zou worden. Barak keek Deborah ongelovig aan en begon zijn troepen te organiseren. Weken later vond de slag plaats. Barak en zijn mannen stonden tegenover de Kanaänieten. Zoals Deborah voorspelde, kregen ze “een hand”. De nederlaag was eclatant. Sisera vluchtte voor zijn leven.
- Lees ook: Waar gaan de methodologische kwesties van de dissertatie heen?
Bij zijn vlucht vond hij een tent, de tent van Jaël, de vrouw van Heber Ceneus. De twee behoorden tot het volk der Rechabieten, die met de Israëlieten in Kanaän harmonisch samenleefden, zooals zij ook met de Kanaänieten samenleefden.
De veldheer was uitgeput, na uren van strijd met de Israëlieten. Dus vroeg hij de vrouw om wat water en onderdak om uit te rusten en weer op krachten te komen. Hij dacht dat hij niets te vrezen had. Jaël, die heel aardig voor hem was, gaf hem melk en droeg hem op een zacht kleed. Toen bedekte ze hem met een deken en liet hem slapen. Toen hij in een diepe slaap was gevallen, naderde Jaël de generaal en stak een tentharing door zijn hoofd. Zo werd de profetie van de rechter Debora vervuld: “De vijand zal niet sterven door het zwaard van Barak, maar door de hand van een vrouw…”.
- Lees ook: Trinidad Enriquez: de eerste “advocaat” van Peru en Latijns-Amerika
Sindsdien zingt het Israëlische volk het Lied van Debora, een van de oudste passages in de Bijbel, waarin wordt benadrukt dat God moedige vrouwen, zoals Debora, gebruikte om zijn volk te leiden en te bevrijden. En het lijdt geen twijfel dat de rechter Debora hierin is geslaagd, want volgens de Bijbel heerste er veertig jaar lang vrede in haar land.
- Lees ook: Trinidad Enríquez: de eerste “advocaat” in Peru en Latijns-Amerika
.