Barry Gibb

1946-1954: BeginjarenEdit

Barry Alan Crompton Gibb werd op 1 september 1946 geboren in Jane Crookall Maternity Home in Douglas, Isle of Man, als zoon van Hugh Gibb (15 januari 1916 – 6 maart 1992), een drummer, en Barbara Gibb (17 november 1920 – 12 augustus 2016) (née Pass). Hij heeft Engelse, Ierse en Schotse voorouders. Hij heeft een oudere zus, Lesley Evans. Zijn tweede naam Alan was naar de jongste broer van zijn vader, Alan, die in de kindertijd overleed. Volgens Hugh Gibb, in een mix van feit en fictie, werd zijn derde naam, Crompton, gegeven ter ere van de illustere voorvader van de Gibbs, ‘Sir Isaac Crompton’ – eigenlijk Samuel Crompton. Toen Gibb werd geboren, was zijn vader als musicus werkzaam in verschillende hotels in Douglas, terwijl zijn moeder thuis bleef om voor de kinderen te zorgen. Later verhuisden de Gibbs naar Chapel House op Strang Road. Toen hij bijna twee jaar oud was, werd hij ernstig verbrand. Zijn moeder had net thee gezet die ze op tafel had gezet; hij klom erop en trok de theepot naar beneden en kreeg de thee over zich heen. Hij lag ongeveer twee en een halve maand in het Nobles Ziekenhuis. Gibb gaf later commentaar op dat incident:

Toen begon het koudvuur. Want in die tijd was de vooruitgang van de geneeskunde gewoon niet van toepassing op mensen met ernstige brandwonden, dus je had geen huidtransplantaties, je had dat soort dingen niet. Maar dit was een bijzonder erge brandwond, en ik denk dat ik op een gegeven moment nog 20 minuten te leven had. Het ongelooflijke voor mij is dat die hele twee jaar uit mijn geheugen is gewist, de hele periode in het ziekenhuis. Het idee van verbrand te zijn zit er ergens in, maar ik weet er niets meer van. Ik heb de littekens, maar ik heb er geen weet van”.

In 1949 verhuisde de familie Gibb naar 50, St. Catherine’s Drive. Later dat jaar, op 22 december, werden Gibbs twee jongere broers Robin en Maurice geboren.Toen de tweeling nog jong was, verhuisden ze naar Smedley Cottage, Spring Valley, ook in Douglas.Gibb ging op 4 september 1951, drie dagen na zijn vijfde verjaardag, naar school op de Braddan school.In 1952 verhuisde de familie Gibb naar Snaefell Road 43, Willaston, waar ze de volgende twee jaar zouden blijven wonen. Hetzelfde jaar ging hij naar de Tynwald Street Infants School. Op zijn zevende verjaardag in 1953, ging hij naar Desmesne Road Boys School.

1955-2012: The Rattlesnakes to the Bee GeesEdit

1955-1958: Oprichting, Australische dagen en songwriting carrièreEdit

In 1955 vormde Gibb de skiffle groep The Rattlesnakes, bestaande uit hemzelf op zang en gitaar, Robin en Maurice op zang en vrienden/buren Paul Frost en Kenny Horrocks die ook de zang verzorgden. Tegen 1957 speelden The Rattlesnakes nummers van Cliff Richard. Paul Anka, Buddy Holly en The Everly Brothers. Gibb zei dat hun eerste gespeelde nummer Paul Anka’s “I Love You, Baby” was, maar in 1968 herinnerde hij het zich als de Everly Brothers’ “Wake Up Little Susie”. Het eerste professionele optreden van The Rattlesnakes vond plaats op 28 december 1957 in de Gaumont Cinema. Rond 1958 werd Gibb’s gitaar per ongeluk gebroken door Frost, die de gitaar beschreef als “gebroken in het midden”. Toen de Gibbs in mei 1958 naar Northern Grove verhuisden, betekende dit het vertrek van Frost en Horrocks. De broers veranderden later de naam van de groep in Wee Johnny Hayes and the Blue Cats. Onder die naam traden ze regelmatig op in Minor 15, een talentenjacht voor jongeren onder de 15 jaar die op donderdagavond van 19.00 tot 21.00 uur werd gehouden in de Princess Club in Chorlton.

Aan het begin van augustus 1958 vertrok de familie Gibb met het schip Fairsea naar Australië in het kader van een migratieprogramma vanuit Southampton. Aan boord bevonden zich ook Red Symons, de toekomstige gitarist van Skyhooks, en de moeder van Kylie Minogue. De band veranderde later zijn naam in Bee Gees. In 1959 begonnen de broers te zingen tussen de races op de Redcliffe Speedway om geld te verdienen. Hun zangtalent bracht hen onder de aandacht van Bill Gates, een radio deejay. Gates was ook geïnteresseerd in Gibb’s originele materiaal, waaronder “Let Me Love You” en “(Underneath the) Starlight of Love”. Na het horen van die nummers, vroeg Gates Gibb om meer origineel materiaal. Gibb stopte met school in september 1961 en de Gibbs verhuisden naar Surfers Paradise. De broers brachten de zomers van 1961 en 1962 door met optredens in hotels en clubs in het gebied rond de Gold Coast. Tegen september 1962 slaagde Gibb erin auditie te doen voor liedjes bij Col Joye. De familie Gibb verhuisde begin 1963 naar Sydney.

Omstreeks dezelfde tijd werden de Bee Gees getekend bij Festival, maar ze werden toegewezen aan Leedon. Hun eerste single, “The Battle of the Blue and the Grey” werd geschreven door Gibb. Alle singles van de Bee Gees van 1963 tot 1966 werden geschreven door Gibb. Tussen 1963 en 1966 werden Gibb’s liedjes opgenomen door tal van Australische artiesten, waaronder Trevor Gordon, Noeleen Batley, Anne Shelton, April Byron, Ronnie Burns en Lori Balmer. Eén van zijn composities, “One Road” werd nummer 2 in de Australia New South Wales Chart en nummer 32 in de Kent Music Report charts voor Jimmy Little in 1964. Een andere van zijn composities, “I Just Don’t Like to Be Alone” van Bryan Davies, bereikte nr. 25 in de New South Wales chart in 1964.

In 1966 won Gibb de jaarlijkse Radio 5KA prijs voor de beste compositie van het jaar, “I Was a Lover, A Leader of Men”.

Terugkeer naar Engeland, commerciële doorbraak en wereldwijde populariteitEdit

The Bee Gees keerden begin 1967 terug naar Engeland. Op 24 februari slaagde de groep voor een live auditie bij Robert Stigwood en tekende later bij Robert Stigwood Organization ook op dezelfde dag dat “Spicks and Specks” door Polydor als single in Engeland werd uitgebracht. Stigwood werd de manager van de Bee Gees. Colin Petersen en Vince Melouney voegden zich later bij de band als drummer en lead gitarist. Het resultaat was hun eerste internationale LP Bee Gees’ 1st. De tweede single van het album “To Love Somebody” – waarop Gibb de leadzang voor zijn rekening nam – is een standaard geworden, die door honderden artiesten in de loop der jaren consequent is gecoverd.

Omstreeks dezelfde tijd leverden de Gibb broers achtergrondzang op het nummer “Cowman, Milk Your Cow” een nummer geschreven door Gibb en Robin gezongen door zanger Adam Faith.

In 1967 was Gibb in The Speakeasy Club, een nachtclub in Londen waar hij door Pete Townshend werd voorgesteld aan John Lennon. Lennon droeg nog steeds zijn outfit voor de fotoshoot van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band eerder die dag op 30 maart 1967; na een paar scotch en cokes zei Townshend tegen Gibb: “Wil je John ontmoeten?” en hij leidde Gibb naar de overkant van een kamer waar Lennon het hof maakte en Townshend zei: “John. Dit is Barry Gibb, van de groep de Bee Gees”, waarop Lennon antwoordde: “Howyadoin'”. “Dus ik heb John Lennon’s rug ontmoet”, zegt Gibb met een lach, “Ik heb zijn voorkant niet ontmoet”. Gibb zei eerder in 2010 over de ontmoeting: “Het was praktisch een gesloten club en je ging naar beneden en daar stond een kist en als je iemand was die ze kenden en je werd geacht naar binnen te gaan, dan draaide de muur zich om… en dan ging je naar binnen. Er zouden overal Stenen liggen. Het was een van die dagen dat ik John Lennon ontmoette – van achteren. Het was Pete Townshend die me introduceerde… , ‘Aangenaam kennis te maken’, en hij praatte verder met zijn gast.”

Na vele spanningen op hun persoonlijke en professionele leven, bezweken zowel Barry als Robin aan nerveuze uitputting op een vlucht van Australië naar Turkije in 1967. Op 23 december 1967 verlieten Barry en Robin Engeland voor Australië. Zoals Gibb verklaarde: “Maar door het tijdsverschil kwamen we aan op Eerste Kerstdag, we misten Kerstavond helemaal!”. Het paar vierde Kerstmis met de familie van hun manager Robert Stigwood, zoals Gibb zei: “We gingen door naar Sydney”.

Gibb treedt op met de Bee Gees in 1968

Aan het eind van 1967 begon de roem zijn tol te eisen en de groep lag met elkaar overhoop. Begin 1968 streden de Gibbs om invloed bij het bepalen van de muzikale richting van de groep, wat voor spanningen zorgde in de studio en op het podium. Om Horizontal te promoten verscheen de groep in 1968 voor het eerst op de Amerikaanse televisie in The Smothers Brothers Show en The Ed Sullivan Show. De groep filmde later een TV-special Frankie Howerd Meets the Bee Gees met Frankie Howerd. Zijn compositie “Only One Woman” (UK No. 5) uit 1968 was de meest succesvolle single van de Marbles tot nu toe. De Bee Gees waren uitgenodigd door Hollywood manager Lee Hazlewood op zijn feestje samen met de leden van The Monkees en Honey Ltd.. De foto’s van dat evenement zijn uitgelekt, en op twee van de foto’s was Gibb in gesprek met actrice Angela Cartwright, en op de andere is Gibb te zien die gitaar speelt en de leden van Honey Ltd. zingen mee.

In 1969 brachten de Bee Gees “First of May” uit als A-kant, met als keerzijde “Lamplight” waarop Robin de hoofdrol zong. Robert Stigwood koos “First of May” als de A-kant. Van het album Odessa werden geen andere nummers uitgebracht. Kort nadat Robin zijn soloplannen had aangekondigd, brachten de Bee Gees hun eerste single zonder hem uit, “Tomorrow Tomorrow”. Barry werkte ook samen met Samantha Sang. Hij schreef en produceerde mee aan twee nummers, “The Love of a Woman” en de B-kant “Don’t Let It Happen Again”, uitgebracht op Parlophone. Hij produceerde ook nummers voor P.P. Arnold waaronder “Bury Me Down By the River” (uitgebracht als single) die oorspronkelijk werden opgenomen door de Bee Gees voor hun album uit 1970. In de zomer van 1969 verliet Petersen de groep die nu alleen nog bestond uit Barry en Maurice als de Bee Gees. Pentangle drummer Terry Cox verving Petersen om nog eens 12 nummers te voltooien, maar slechts vijf nummers werden uitgebracht op het album.

De film Cucumber Castle, met slechts twee Bee Gees na oorspronkelijk Petersen, werd uitgezonden op BBC2 op 26 december 1970. Toen de groep begin december 1969 aankondigde dat ze uit elkaar waren gegaan, besteedde Gibb januari 1970 aan het schrijven van nummers om de volgende maand op te nemen.

SolowerkEdit

In februari 1970 begon hij aan de opnamen van zijn eerste solo-album, The Kid’s No Good; hij bracht zijn eerste solosingle uit, “I’ll Kiss Your Memory”, maar de rest van de nummers die op het album hadden moeten staan, werden nooit uitgebracht en verschenen alleen op bootlegs. “I’ll Kiss Your Memory” kwam noch in de U.K. noch in de U.S. in de hitlijsten, maar bereikte in Nederland nr. 16 in vijf weken. Een andere country ballad “This Time” werd gekozen als B-kant. Bruce Eder van AllMusic verklaarde dat de nummers op The Kid’s No Good van country en sentimentele nummers waren.

In april 1970 werd het album Cucumber Castle uitgebracht, vier maanden na de breuk, met alleen Barry en Maurice, omdat Robin bezig was met zijn solocarrière. Voor het eerst als soloartiest verscheen hij in de jury en bracht hij “One Bad Thing” en “The Day Your Eyes Meet Mine” ten gehore op Miss Teen Princess of the World verkiezing in Duitsland in juni, zijn reactie was “Ik heb al zeker een jaar en drie maanden niet meer op het podium gestaan, en ik mis de mensen echt”. In juli 1970 reisde Gibb naar Australië om op te treden als compere voor Go-Set, en bij die gelegenheid gaf hij een interview aan het blad waaruit bleek dat hij zestien maanden na het uiteenvallen van de Bee Gees nog steeds niet klaar was om ruzie te maken met zijn broers: “Natuurlijk, we zijn nog steeds broers, maar we zijn niet langer als groep”.

“One Bad Thing”, dat hij beschouwde als de tweede single van zijn debuutalbum en Atco perste er enkele exemplaren van in augustus 1970 met “The Day Your Eyes Meet Mine” als B-kant. en werd verspreid onder de radiostations in Canada en elders, maar ging niet door en er werd besloten om zich te concentreren op een nieuwe Bee Gees release (ten gunste van de Bee Gees reünie single “Lonely Days”) en werd rond augustus uitgebracht. Terwijl Polydor van plan was om “One Bad Thing” op 2 oktober uit te brengen. (elders behalve Noord-Amerika en Canada) beweerde Gibb dat hij zich niet alleen had geconcentreerd op het schrijven en opnemen van liedjes, maar dat hij nog steeds had gehoopt acteur te worden: “Ik heb al aanbiedingen gehad om verschillende rollen te spelen, maar, zonder deftig over te komen, heb ik de juiste rol nog niet gevonden”. “One Bad Thing” werd later door Gibb aan zijn vriend Ronnie Burns gegeven, een zanger uit Australië, die het later als single uitbracht op Festival Records.

Gibb in 1973 in het Nederlandse televisieprogramma TopPop

Rejoining the Bee GeesEdit

In augustus kwamen de Bee Gees weer bij elkaar en namen weer samen op, waarbij ze “Lonely Days” en “How Can You Mend a Broken Heart” schreven tijdens hun eerste reüniesessie. Twee van Gibb’s singles werden weggelaten nadat de groep was herenigd, “One Bad Thing / The Day Your Eyes Meet Mine” werd op het laatste moment teruggetrokken in de VS terwijl Polydor van plan was om “One Bad Thing” uit te brengen (2 oktober 1970).

In 1971 bracht de groep “How Can You Mend a Broken Heart” uit, wat hun eerste Amerikaanse nummer 1-hit was. In oktober 1971 nam Gibb drie nummers op voor zijn fanclub genaamd Barry Gibb Fan Club; een van de nummers, “King Kathy” werd uitgebracht als single op Lyntone Records. Gibb was een constante creatieve kracht voor de groep gebleven en in 1972 had hij het idee van een parallelle solocarrière laten varen en was hij klaar om zich volledig aan de band te wijden. To Whom It May Concern was het laatste album dat volledig in de IBC Studios werd opgenomen en hun laatste album gearrangeerd door Bill Shepherd die sinds 1964 met de groep had gewerkt. Eveneens in 1972 verhuisde Gibb naar Los Angeles om op te nemen in The Record Plant studio. In 1973 verhuisden de Bee Gees naar Robert Stigwood’s RSO Records en brachten hun eerste singles uit voor Stigwood, “Saw a New Morning” en “Life in a Tin Can”. Stigwood was nog niet klaar om de groep op te geven, maar hij geloofde niet in de muzikale richting die ze namen. Op aanraden van Jerry Wexler en Ahmet Ertegun van Atlantic Records stuurde Stigwood hen naar Atlantic om te werken met producer en arrangeur Arif Mardin, die in 1974 het volgende Bee Gees album produceerde. Na een tournee door de Verenigde Staten begin 1974, begon de band op te treden in kleine clubs in Engeland.

Disco tijdperkEdit

Aan het begin van 1975 verhuisde de band op voorstel van Eric Clapton naar Miami om in de Criteria Studios met R&B-producer Arif Mardin aan hun nieuwe album te werken. Het eerste nummer met Gibb’s falset was “Nights on Broadway” uit 1975. In 1976 schreef Gibb “I Just Want to Be Your Everything”, het eerste Amerikaanse nummer 1 van zijn broer Andy Gibb, en zorgde voor achtergrondzang.

Tijdens 1976 ontmoette Gibb Vince Melouney en schreef twee nummers, “Let It Ride” en “Morning Rain”, die nooit werden opgenomen. In november 1977 werd de film Saturday Night Fever uitgebracht en de soundtrack werd de best verkochte soundtrack aller tijden. In 1977 schreef Gibb mee aan “Emotion”, het nummer blijft de bekendste hit van Samantha Sang. Gibb en Galuten schreven “Save Me, Save Me”, oorspronkelijk opgenomen door de groep Network en later gecoverd door Frankie Valli, Dusty Springfield, Rare Earth, en Teri DeSario. De film Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, met Gibb als Mark Henderson werd vertoond in juli 1978. Andy’s derde single, “Shadow Dancing”, die op naam stond van alle vier de Gibb broers, werd ook een US No. 1 single. In 1978 schreef Gibb een titelsong om te bestellen voor hun manager Robert Stigwood’s film en toneel musical Grease. Deze werd later opgenomen door zanger Frankie Valli en bereikte nr. 1 in de VS. Het nummer bevat gitaarwerk van Peter Frampton. In februari 1978 verzorgde hij achtergrondzang voor zijn compositie “Ain’t Nothing Gonna Keep Me From You” met Teri DeSario op zang.

Na de succesvolle Spirits Having Flown Tour van de Bee Gees in 1979 om het gelijknamige album te promoten, produceerde en schreef hij bijna alle nummers op Andy Gibb’s laatste album, After Dark, dat begin 1980 werd uitgebracht.

ProductionEdit

In september 1980 produceerde Gibb de drie nieuwe nummers op Andy Gibb’s eerste verzamelalbum, Andy Gibb’s Greatest Hits. In oktober 1980 werd Barbra Streisand’s Guilty uitgebracht, geproduceerd door het team Gibb-Galuten-Richardson. De twee nummers die vocale duetten waren tussen Streisand en Gibb zijn “Guilty” een U.S. Top 10, en “What Kind of Fool” bereikte ook de Top 10 in de U.S. en bereikte nr. 1 op de US Adult contemporary chart. In 1981 brachten de Bee Gees Living Eyes uit. Nummers van het album waren geen disco en het album was geen commercieel succes. In 1982 vroeg Clive Davis Gibb om te schrijven voor Dionne Warwick, die op zijn Arista label zat. Barry produceerde Warwick’s Heartbreaker. De songs waren allemaal geschreven door Gibb, behalve “Our Day Will Come”. In augustus 1983, nadat Gibb Kenny Rogers had ontmoet die om wat liedjes vroeg, nam Gibb zijn eerste demo voor Rogers op, getiteld “Eyes That See in the Dark”. Op dat moment was Robin bezig met zijn How Old Are You? album met Maurice die instrumenten bespeelde. De andere songs bestemd voor Kenny Rogers werden eind 1982 geschreven. Begin 1983 ging Barry door met het opnemen van de demo’s tot april 1983, terwijl hij ook songs opnam met de Bee Gees voor de film Staying Alive. In augustus 1983 produceerde hij Rogers’ nieuwe album Eyes That See in the Dark, waarop het nummer “Islands in the Stream” van Rogers en Dolly Parton staat, dat een van de best verkochte singles in de countrymuziek werd.

Tweede solowerkEdit

In augustus 1983 tekende Irving Azoff Gibb bij het MCA Records voor Noord-Amerika. Gibb werd voor een paar miljoen dollar getekend voor een multi-album deal. Polydor had nog steeds de rechten op Gibb’s liedjes buiten Noord-Amerika. In september 1984 kwam zijn album Now Voyager uit. Twee singles van het album waren “Shine, Shine”, een US Top 40 single die de Top 10 bereikte in hun Adult contemporary charts, en “Fine Line” dat minder succesvol was en slechts nr. 50 bereikte in de dance charts. De film Now Voyager met Gibb in de hoofdrol werd geregisseerd door Storm Thorgerson, waarin Gibb de hoofdrolspeler is, met acteur Michael Hordern als zijn gids door een verwarrende wereld tussen leven en dood. De film bevat een videoclip bij de meeste nummers op Now Voyager. Een video voor “Fine Line” met Gibb zonder zijn handelsmerk baard en werd gefilmd in zwart-wit.

In 1985 begon Gibb demo’s op te nemen voor Diana Ross, voor haar album Eaten Alive. In datzelfde jaar schreef hij mee aan de meeste nummers op Robin Gibb’s album Walls Have Eyes.

Eind 1985 en begin 1986 schreef hij nieuwe nummers voor zijn volgende album, hoewel zijn derde album Moonlight Madness niet werd uitgebracht en de meeste nummers op dat album later in 1988 werden uitgebracht. Producer Randy Jackson speelt bas op alle nummers. Gibb schreef mee aan drie nummers voor de Zweedse zangeres Carola op haar album Runaway. Ook in 1985 sloot hij zich aan bij de kortstondige supergroep de Bunburys met David English.

Comeback voor de Bee GeesEdit

In het begin van 1987 begonnen de Bee Gees aan de opnamen van hun eerste album in zes jaar. In juni en juli 1987 produceerden Gibb en Maurice Andy Gibb’s vier nieuwe nummers; een daarvan is “Arrow Through the Heart” dat in 2010 werd uitgebracht. In 1987 schreef Gibb mee aan “Up the Revolution” van Elton John. En in 1988 nam Gibb twee nieuwe songs op voor de Hawks film. In september 1988 werd de soundtrack van de film uitgebracht door Polydor alleen in de U.K. De songs werden allemaal uitgevoerd door Gibb behalve “Chain Reaction” (Diana Ross). De single van de soundtrack, “Childhood Days”, bereikte slechts nr. 60 in Duitsland.

Omstreeks 1990 namen de Bee Gees High Civilization op. In september 1990 speelde Gibb gitaar en produceerde hij “Born to Be Loved by You” van Kelli Wolfe, dat in augustus 1993 als onuitgebrachte B-kant werd uitgebracht. Rond 1992 speelde Gibb gitaar op Lulu’s “Let Me Wake Up in Your Arms”, dat in 1993 werd uitgebracht. In 1993 namen de Bee Gees Size Isn’t Everything op en brachten het uit. In 1994 planden de Bee Gees en Polydor een tournee om Size Isn’t Everything te promoten, maar die ging in februari niet door vanwege Gibbs problemen met artritis in de rug, rechterhand en rechterknie. Gibb schreef mee aan “I Will Be There”, dat als demo werd opgenomen voor Tina Turner en werd uitgebracht op Turner’s album Twenty Four Seven. In 2001 schreef Gibb mee aan “I Cannot Give You My Love” met Ashley Gibb, dat bedoeld was voor Cliff Richard. In september 2001 namen de Bee Gees “Islands in the Stream” opnieuw op, wat hun laatste sessie als groep werd, omdat Gibb niet aanwezig bleek te zijn op de sessie in de Middle Ear Studios, Miami Beach, Florida. In 2002 namen Gibb en Michael Jackson “All In Your Name” op. Eveneens in 2002 zingt Gibb achtergrondvocalen op Michael Bublé’s versie van het nummer “How Can You Mend a Broken Heart” uit 1971.

In november 2003, tien maanden na Maurice’s dood, produceerde Gibb en droeg achtergrondvocalen en gitaar bij aan twee nummers uitgevoerd door Cliff Richard, “I Cannot Give You My Love” en “How Many Sleeps?”; Maurice’s toetsenwerk uit een demo-versie uit 2001 werd opgenomen in deze versie uit 2003. Op 2 mei 2004 ontvingen Barry en Robin Gibb de CBE onderscheiding op Buckingham Palace; hun neef Adam nam de postume onderscheiding van zijn vader Maurice in ontvangst. In 2004 schreef Gibb mee aan de solosingle “Living in the Rain” van zijn zoon Steve Gibb en zong er achtergrondzang bij. In januari 2005 namen Gibb en zijn broer Robin, samen met vele artiesten, zangpartijen op voor de liefdadigheidssingle “Grief Never Grows Old” ten behoeve van de slachtoffers van de tsunami in de Indische Oceaan op 26 december 2004. In april en mei 2005 nam Barbra Streisand nummers op voor haar nieuwe album, geproduceerd door Gibb. In augustus 2006 werden twee singles van Gibb, “Doctor Mann” en “Underworld”, uitgebracht op iTunes. “Underworld” was te horen op de soundtrack van Arctic Tale, maar niet in de film. Op 7 december 2006 sloot Gibb zich aan bij 4.500 andere muzikanten in een paginagrote advertentie in de krant Financial Times, waarin hij de Britse regering opriep om de bestaande 50-jarige bescherming van het auteursrecht op geluidsopnamen in het Verenigd Koninkrijk te verlengen. De “fair play for musicians”-advertentie stelde voor om het auteursrecht te verlengen tot de Amerikaanse standaard van 95 jaar en was een directe reactie op het Gowers Review (gepubliceerd door de Britse regering op 6 december 2006), dat het behoud van de 50-jarige bescherming voor geluidsopnamen adviseerde.

In 2007 werd “Drown On the River” als single uitgebracht op iTunes. Het nummer verscheen later op de soundtrack van Deal. In datzelfde jaar zong Gibb achtergrondvocalen op Jamie Jo’s nummer “U Turn Me On” en schreef hij de themamuziek voor ITV’s Grease Is the Word. In 2007 trad Gibb ook op als mentor in seizoen zes van American Idol. Op 14 maart 2009 presenteerde Gibb samen met Olivia Newton-John het één uur durende slotoptreden van een 12 uur durend live concert in Sydney’s Cricket Ground, als onderdeel van Sound Relief, een inzamelingsactie voor de slachtoffers van de Victoriaanse bosbranden van februari 2009, die grote delen van het dichtbeboste en dichtbevolkte zuidoosten van Australië verwoestten, waar de familie Gibb ooit woonde. Het concert werd in heel Australië rechtstreeks uitgezonden op het kabelnetwerk Max TV. Op 10 juli 2009 werd Gibb benoemd tot Freeman van de Borough of Douglas (Isle of Man). De onderscheiding werd ook toegekend aan zijn broer Robin en postuum aan zijn broer Maurice. Eind 2009 kondigden Barry en Robin plannen aan om weer samen op te treden als de Bee Gees.

In 2010 trok Gibb zich terug van een geplande bijdrage aan het Gorillaz album Plastic Beach, dat in maart uitkwam. In december 2011 werden zijn twee nummers, “Grey Ghost” en “Daddy’s Little Girl” uitgebracht. Op 21 februari 2012 gaf Gibb zijn eerste soloconcert in de V.S. in het Seminole Hard Rock Cafe in Florida. Hij zong “How Can You Mend a Broken Heart” met de dochter van Maurice, Samantha Gibb, die zangeres is in haar eigen band. Barry’s zoon Steve stond ook op het podium als lead gitarist en zong een Maurice compositie, “On Time”. Op 20 mei 2012 overleed Robin Gibb, waardoor Barry de enige overlevende Gibb broer werd.

2012-heden: SolocarrièreEdit

Gibb optredend in 2014 in de Hollywood Bowl

Gibb maakte zijn debuutoptreden in de Grand Ole Opry op 27 juli 2012, waarbij hij drie nummers uitvoerde met Ricky Skaggs. Skaggs nam later “Soldier’s Son” op waarop Gibb vocalen toevoegde voor Skaggs’ album Music to My Ears dat in 2012 uitkwam.

Hij begon in 2013 aan een wereldtournee in Australië genaamd Mythology Tour, met het gelijknamige Bee Gees anthology set album. Hij werd op het podium vergezeld door zijn zoon Steve en Maurice’s dochter Samantha. Tijdens die tournee bracht Gibb voor het eerst op het podium “Playdown” (1966), “Every Christian Lion Hearted Man Will Show You” (1967), “I Started a Joke” (1969) en “With the Sun in My Eyes” (1968). Ook werd voor het eerst de videoclip van de Bee Gees’ 2001 song “Technicolor Dreams”, geschreven door Gibb, vertoond voordat de show begon. Deze korte tournee inspireerde Festival Records tot het uitbrengen van een boxset van de drie Australische albums van de Bee Gees, The Festival Albums Collection, 1965-1967, en een ‘best of’-compilatie van de nummers uit de Australische tijd van de groep, getiteld Morning of My Life.

Op 27 oktober 2013 verscheen Gibb in de Country Music Hall of Fame met Kenny Rogers en Bobby Bare; Gibb bracht “Islands in the Stream” ten gehore met Kelly Lang. In oktober trad Gibb voor de tweede keer op in de Grand Ole Opry met Ricky Skaggs. Op 21 december 2013 maakte Barry Gibb een verrassingsoptreden in de Amerikaanse televisieshow Saturday Night Live aan het einde van de sketch “Barry Gibb Talk Show” met Jimmy Fallon, Justin Timberlake en Madonna. Ook verscheen die avond Sir Paul McCartney die het podium deelde met Gibb tijdens de aftiteling waar ze elkaar omhelsden.

Op 27 januari 2014 verscheen Gibb in de Amerikaanse televisieshow Late Night with Jimmy Fallon om de start van zijn eerste solotournee door de VS aan te kondigen. Hij bracht “You Should Be Dancing” ten gehore met hulp van Fallon’s backing band, the Roots. Gibb en Fallon zongen enkele Everly Brothers nummers, waaronder “Bye Bye Love” en “Wake Up Little Susie”. Gibb zong ook “To Love Somebody” als een bonus online optreden. Op 28 januari werd Gibb door CNN geïnterviewd over zijn broers en in datzelfde interview sprak Gibb over Justin Bieber, waarbij hij zei dat hij “op een stenen muur afstevent”. In een Mirror-interview met Gibb op 11 juli 2014 zei hij dat hij nog steeds rouwt na de dood van Robin en crediteert hij zijn vrouw Linda en Paul McCartney voor de hulp bij zijn herstel. Gibb verscheen op een McCartney tribute album, The Art of McCartney, uitgebracht op 18 november 2014 met de uitvoering van “When I’m Sixty-Four”. Gibbs vriend, countryzanger TG Sheppard, zei in een interview met Gary James dat Gibb net naar Nashville was verhuisd en de countrymuziek in ging.

Op 8 februari 2015 tijdens de 57e jaarlijkse Grammy Awards presenteerde Gibb, samen met de groep Pentatonix, de categorie Beste Pop Vocaal Album. Op 26 maart 2015 was Gibb een van de headliner-acts op een muziekfestival genaamd het Hard Rock Rising Miami Beach Global Music Festival naast Andrea Bocelli, Gloria Estefan, Flo Rida, Jon Secada en Wyclef Jean.

Op 26 juni 2016 stond Gibb gepland om de “legend” plek op het Glastonbury Festival in Engeland te vertolken, maar trok zich terug wegens ziekte in de familie. Wel verscheen hij met Coldplay als gastartiest met het zingen van “To Love Somebody” en “Stayin’ Alive”.

Op 28 juni 2016 werd bekend dat Gibb had getekend bij Columbia Records en op 7 oktober 2016 zijn tweede soloalbum, In the Now, zou uitbrengen. Het album is Gibbs eerste album met allemaal nieuw materiaal sinds het laatste studioalbum van de Bee Gees, This Is Where I Came In (2001). In the Now werd mede geschreven door zijn zonen Stephen en Ashley en werd geproduceerd met John Merchant.

Op 25 juni 2017 vertolkte Gibb de “legend” plek op het Glastonbury Festival in Engeland. Hij vergezelde ook Coldplay op het podium tijdens hetzelfde festival in 2016.

Op 6 november 2020 kondigde Gibb zijn nieuwste album aan, getiteld Greenfields, dat een duettenalbum is met countryartiesten Dolly Parton, Little Big Town, Alison Krauss en anderen. Het album bevat 11 Bee Gees nummers en één onuitgebracht Barry Gibb nummer, opnieuw verbeeld als country nummers. Het nummer “Words of a Fool” met Jason Isbell werd op dezelfde dag als voorproefje uitgebracht. Het nummer was oorspronkelijk geschreven door Gibb in 1986 voor een onuitgebracht album.