zeemeermin

zeemeermin, mannelijke zeemeerman, een fabelachtig zeedier met het hoofd en bovenlichaam van een mens en de staart van een vis. Gelijkaardige goddelijke of halfgoddelijke wezens komen voor in oude mythologieën (b.v. de Chaldeeuwse zeegod Ea, of Oannes). In de Europese folklore waren zeemeerminnen (soms sirenen genoemd) en zeemeermannen natuurlijke wezens die, net als feeën, magische en profetische krachten bezaten. Zij hielden van muziek en zongen vaak. Hoewel ze erg lang leefden, waren ze sterfelijk en hadden ze geen ziel.

Veel volksverhalen verhalen over huwelijken tussen zeemeerminnen (die een menselijke vorm kunnen aannemen) en mannen. In de meeste gevallen steelt de man de pet of riem van de zeemeermin, haar kam of spiegel. Zolang de voorwerpen verborgen zijn, woont ze bij hem; als ze ze vindt, keert ze onmiddellijk terug naar de zee. In sommige varianten duurt het huwelijk zolang aan bepaalde overeengekomen voorwaarden wordt voldaan, en eindigt het wanneer de voorwaarden worden geschonden.

Hoewel soms vriendelijk, waren zeemeerminnen en zeemeerminnen meestal gevaarlijk voor de mens. Hun gaven brachten ongeluk, en bij belediging veroorzaakten de wezens overstromingen of andere rampen. Als je er een op reis zag, was dat een voorteken van schipbreuk. Soms lokten ze stervelingen de verdrinkingsdood in, zoals de Lorelei van de Rijn, of verleidden ze jonge mensen om met hen onder water te leven, zoals de zeemeermin wier beeld gegraveerd is op een bank in de kerk van Zennor, Cornwall, Engeland.

Zoogdieren in het water, zoals de doejong en de lamantijn, die hun jongen boven water op menselijke wijze zogen, worden door sommigen geacht aan deze legenden ten grondslag te liggen.