Will Ferrell Biografie

‘Saturday Night Live’

“Ik had gelezen hoe Adam Sandler, in zijn ontmoeting met Lorne, een stoel had gebocheld en hem zo hard aan het lachen had gekregen, dat hij hem ter plekke had gecontracteerd,” zei Ferrell. “Dus ik dacht, ik ga daar naar binnen en doe grappig. Ik had een aktetas vol nepgeld, en als Lorne begint te praten, ging ik hem openen en stapels geld op zijn bureau stapelen. ‘Lorne, je kunt zeggen wat je wilt, maar we weten allemaal wat er echt praat. En dat is koud, hard geld. Nu, ik ga hier weg. Je kunt het geld nemen als je wilt. Of niet. En dan gewoon weggaan en niet meer terugkomen.”

Impersonaties, echter, en niet payola waren wat uiteindelijk Ferrell landde op de SNL cast. De komiek gebruikte de auditie om twee van zijn favoriete personages te laten zien – de Cubs-sportverslaggever Harry Caray en een overijverige vader die tegen zijn zoon schreeuwt dat hij van het dak van de schuur moet komen – die hem later tot een ster van de show zouden maken.

Ferrells komst naar de in New York City gevestigde sketchcomedyshow in de herfst van 1995 kwam in een tumultueuze tijd voor SNL. Na de slechte kijkcijfers van het jaar daarvoor, had Michaels ervoor gekozen om schoon schip te maken. Hij behield slechts een handvol oudgedienden en verwelkomde 14 nieuwe artiesten, waaronder Jim Breuer, Darrell Hammond en Cheri Oteri, naast Ferrell.

Binnen een paar korte jaren had Ferrell geholpen bij het leiden van een kijkcijferrenaissance voor SNL, waardoor het televisiepubliek elke week terugkeerde naar zijn unieke mix van nieuwe personages, waaronder Steve Butabi, Marty Culp en professor Roger Klarvin, en imitaties van figuren zoals president George W. Bush, Janet Reno en Neil Diamond. “Will is de lijm die de show bij elkaar houdt,” vertelde Michaels aan People magazine in 1998. “Hij is de eerste keus van de schrijvers voor bijna elke sketch.”

Films

‘Austin Powers,’ ‘A Night at the Roxbury,’ ‘Zoolander’

In 1998 maakte Ferrell, die een korte maar hilarische verschijning had gemaakt in Austin Powers: International Man of Mystery (1997), breidde zijn filmwerk uit met een hoofdrol in de SNL spinoff A Night at the Roxbury. De film, hoewel een flop, betekende het begin van zijn uitgebreide film credits.

Terwijl Ferrell werd overspoeld met meer en meer film aanbiedingen, werden de SNL-producenten wanhopig om hun franchise ster te behouden. In 2001, het jaar dat hij nog een scène steelde in Zoolander, accepteerde Ferrell een ongekend salaris van meer dan 350.000 dollar van het programma. Een jaar later nam Ferrell echter de beslissing om de show voorgoed te verlaten.

‘Old School,’ ‘Elf’

In tegenstelling tot andere voormalige castleden die SNL verlieten met grootse illusies op Hollywood-succes, bleek Ferrell een van de meer bankable komische sterren van de industrie te zijn. Na een glansrol in de film Old School uit 2003, oogstte Ferrell later dat jaar nog meer succes als Buddy in de kerstkomedie Elf.

‘Anchorman,’ ‘Talladega Nights,’ ‘Blades of Glory’

Andere hits volgden in de vorm van Anchorman: The Legend of Ron Burgundy (2004), Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby (2006) en Blades of Glory (2007). Ferrell kwam terecht in wat de media het “Frat Pack” noemden, een groep komische acteurs waartoe ook Jack Black, Ben Stiller, Vince Vaughn, Steve Carell en Owen en Luke Wilson behoorden.

‘Semi-Pro,’ ‘Step Brothers,’ ‘Megamind,’ ‘Everything Must Go’

Ferrell vond het uiteindelijk moeilijk om het indrukwekkende succes dat hij aan het begin van zijn filmcarrière had, vast te houden. Zijn films Semi-Pro en Step Brothers uit 2008 hadden geen grote impact op het publiek, terwijl zijn avontuurlijke uitstapje Land of the Lost (2009) een totale flop bleek te zijn.

Ferrell gleed naadloos in de rol van stemacteur voor de tekenfilm Megamind (2010), met de hoofdrol van de titulaire schurk die superheld werd. Twee jaar later trok hij positieve kritieken voor Everything Must Go, een komedie die zich verder waagde aan de dramatische vaardigheden die slechts af en toe opdoken in het vorige werk van de acteur.

‘Daddy’s Home,’ ‘The House’

Ferrell keerde terug naar bekend terrein met Anchorman 2: The Legend Continues (2013) en Zoolander 2 (2016). Hij leverde ook een prominente bijdrage aan The Lego Movie (2014) en leverde zijn kenmerkende over-the-top komedie met originele personages in The Campaign (2012), Daddy’s Home (2015) en The House (2017). Het succes van Daddy’s Home leidde tot een vervolg met vakantiethema in 2017, met veteraanacteurs Mel Gibson en John Lithgow die Ferrell vergezelden naast de co-ster van het eerste deel, Mark Wahlberg.

‘Holmes & Watson,’ ‘Downhill’

In 2018 voegde Ferrell zich weer bij zijn Talladega Nights en Step Brothers cohort John C. Reilly voor Holmes & Watson, een poging die er niet in slaagde om critici of het publiek te imponeren. De acteur keerde daarna terug naar voice-overwerk voor The Lego Movie 2: The Second Part (2019), voordat hij een paar vormde met Julia Louis-Dreyfus voor de donkere komedie Downhill (2020).

‘Funny or Die’ and Other Endeavors

In 2007 lanceerde Ferrell samen met schrijvers Adam McKay en Chris Henchy Funny or Die, een streaming videosite die kijkers de kans bood om te stemmen of ze de gepresenteerde korte clips leuk vonden. Twee jaar later deed Ferrell zijn SNL-imitatie van de vertrekkende president nog eens dunnetjes over voor een eenmansshow op Broadway, You’re Welcome America: A Final Night with George W. Bush.

In het begin van 2019, Ferrell tikte op zijn populaire Anchorman karakter met de lancering van The Ron Burgundy Podcast.