In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, weet een behoorlijk percentage van de menselijke bevolking al meer dan tweeduizend jaar dat de aarde ruwweg bolvormig is. Het is nauwelijks indrukwekkend te noemen dat, zoals in onze BrainFood Show podcast wordt opgemerkt, bijen dit feit ook gebruiken in hun eigen absurd fascinerende navigatie en bij het doorgeven van aanwijzingen aan andere bijen.
Bij de mens duurde het iets langer voordat we dit beseften, waarbij Pythagoras (6e eeuw v. Chr.) over het algemeen wordt gecrediteerd als de eerste bekende persoon die een bolvormige Aarde heeft gesuggereerd, hoewel het idee toen nog niet echt aansloeg. Aristoteles (4e eeuw v. Chr.) was het daarmee eens en ondersteunde de hypothese met waarnemingen zoals dat de zuidelijke sterrenbeelden hoger aan de hemel staan als men naar het zuiden reist. Hij merkte ook op dat tijdens een maansverduistering de schaduw van de aarde rond is. Eratosthenes, de hoofdbibliothecaris van de Bibliotheek van Alexandrië in de 3e eeuw v.Chr., bouwde veel definitiever voort op hun ideeën en slaagde erin de omtrek van de Aarde met opmerkelijke nauwkeurigheid te berekenen. Hoe? Hij gebruikte eenvoudigweg de wetenschap dat er op het middaguur op de zomerzonnewende in Syene een put was waar de zon rechtstreeks tot op de bodem naar beneden scheen, zonder schaduw. Op de middag van de zonnewende gebruikte hij dus een staaf om de hoek van de schaduw in Alexandrië te meten en hij vond dat deze ongeveer 7 graden bedroeg of ongeveer 1/50e van een cirkel. Met deze informatie hoefde hij nu alleen nog maar de exacte afstand tussen Syene en Alexandrië te weten om de omtrek van de aarde te krijgen (ongeveer 50 maal de afstand tussen Syene en Alexandrië). Hij huurde een ploeg landmeters in, bematisten genaamd, om de afstand te meten, die zij ongeveer 5.000 stadia vonden. Hij concludeerde toen dat de aarde ongeveer 250.000 stadia rond moet zijn. Afhankelijk van welke stadionmeting hij gebruikte, was zijn getal ofwel slechts 1% te klein ofwel 16% te groot. Veel geleerden achten het waarschijnlijk dat hij het Egyptische stadion (157,5 m) gebruikte, omdat hij in die tijd in Egypte was, waardoor zijn schatting ruwweg 1% te klein zou zijn.
Over de zogenaamde Donkere Middeleeuwen waarin het Christendom zulke bizarre ideeën als een bolvormige Aarde de kop indrukte, is de waarheid in feite het tegenovergestelde. In het christelijke middeleeuwse Europa produceerde de 7e eeuwse katholieke monnik en geleerde Bede een invloedrijk traktaat dat een bespreking van de sferische aard van de wereld bevatte. Dit werk, The Reckoning of Time, werd gekopieerd en verspreid onder geestelijken in het Karolingische rijk. Later, in de jaren 1300, werd in de Goddelijke Komedie van Dante Alighieri de aarde ook beschreven als een bol en ook hier leek niemand een probleem mee te hebben.
De katholieken en later andere takken van het christendom waren niet de enige religieuze sekten waarvan de geestelijken en geleerden bijna universeel van mening leken te zijn dat de wereld bolvormig was. Ook de islamitische wereld was het daarmee eens. Zoals historicus Jeffrey Burton Russell het samenvat,
Op een paar uitzonderingen na geloofde geen enkele geleerde persoon in de geschiedenis van de westerse beschaving vanaf de derde eeuw voor Christus dat de aarde plat was.
Over de academici van de westerse wereld heen wist zelfs de meest leeghoofdige zeeman dat de aarde bolvormig was, eenvoudigweg door het feit dat schepen over de horizon verdwijnen, waarbij eerst de onderkant en dan de mast als laatste wordt waargenomen. Een soortgelijk effect wordt waargenomen bij het zien van land vanaf een schip. Je hoeft geen raketchirurg te zijn om te beseffen dat het zeeoppervlak een voortdurende kromming moet vertonen.
Desondanks is er nog steeds een klein percentage van de ontwikkelde wereldbevolking dat gelooft dat de wereld plat is.
Je vraagt je nu misschien af: hoeveel? Hoewel de commentaren op internet het doen voorkomen alsof het om een groot percentage gaat, is de werkelijkheid waarschijnlijk drastisch minder. (Comment trolls gonna troll.)
Als voor sommige cijfers, volgens een 2018 poll uitgevoerd door het enorme marktonderzoeksbureau YouGov, de 8.215 antwoorden die werden gekozen om een hoge waarschijnlijkheid te hebben om de bredere volwassen bevolking nauwkeurig te vertegenwoordigen, toonden aan,
- 84% van de respondenten zei dat ze altijd hebben geloofd dat de wereld rond is
- 5% verklaarde “Ik heb altijd gedacht dat de wereld rond is, maar meer recent ben ik sceptisch / heb twijfels”,
- 2% verklaarde “Ik heb altijd gedacht dat de wereld plat is, maar meer recent ben ik sceptisch / heb twijfels”
- en 2% ging met “Ik heb altijd geloofd dat de wereld plat is”.
- De resterende 7% zei “anders/niet zeker”.
Hoewel de goede mensen van YouGov zeker weten hoe ze accurate gegevens moeten verkrijgen die een afspiegeling zijn van het bredere publiek, waren wij nieuwsgierig naar wat een grotere steekproef van ons eigen publiek zou onthullen, zij het met het voorbehoud dat een algemene internetpeiling soms notoir onnauwkeurig kan zijn. Maar voor de nieuwsgierigen, en voor wat het waard is, onze opiniepeiling met min of meer dezelfde vragen kreeg meer dan 72.000 stemmen. Wat waren de resultaten? Ongeveer
- 96% van de ondervraagden verklaarde “stellig te geloven dat de wereld rond is”,
- 1% ging voor “Ik geloofde vroeger stellig dat de wereld rond is, maar heeft nu twijfels”
- 1% stemde voor “Ik geloof stellig dat de wereld plat is”
- 0% verklaarde “Ik geloofde vroeger stellig dat de wereld plat is, maar heb nu twijfels”
- 1% merkte op “Ik weet niet zeker wat ik geloof in deze kwestie.”
Deze cijfers lijken verrassend redelijk voor een online-enquête in vergelijking met iets meer rigoureus uitgevoerd zoals de YouGov-enquête. Hoewel onze cijfers meer in de richting van Round Earthers wijzen, is dit misschien te verwachten, omdat we zeker weten dat ons publiek veel hoger opgeleid is dan de algemene bevolking.
En alleen omdat we nieuwsgierig waren naar de vele, vele online trollen die, zoals gezegd, het is onze dierbare hypothese, het doen voorkomen alsof er veel meer Flat Earthers zijn dan er in werkelijkheid zijn, hebben we een vervolgpeiling gedaan die 54.000 stemmen kreeg. Voor wat het waard is, in deze, ongeveer
- 9% van de respondenten verklaarde “Ik geloof dat de wereld rond is, maar soms online zeggen dat het plat is”
- 2% verklaarde “Ik geloof dat de wereld plat is en bepleit dit standpunt online”
- De resterende 89% verklaarde “Geen van beide is op mij van toepassing.”
(En, ja, we weten dat deze getallen in beide gevallen niet precies 100% zijn, maar YouTube’s polling systeem rondt af naar het hele getal, dus hier zijn we.)
Die cijfers uit de weg, dit brengt ons eindelijk bij wie de relatief moderne Flat Earth beweging begon en hoe op Gods afgeplatte sferoïde Aarde deze beweging eigenlijk groeit in een tijdperk waar bijna alle menselijke kennis bijna letterlijk binnen ieders vingertoppen ligt?
Het ontstaan van de moderne Flat Earth Society begon in het midden van de 19e eeuw dankzij ene Samuel Rowbotham uit Londen, Engeland. Rowbotham, die op de prille leeftijd van 9 jaar van school ging, raakte er uiteindelijk van overtuigd, of beweerde dat tenminste, dat niet alleen de aarde plat was, maar dat alles wat we aan de hemel zien in werkelijkheid slechts een paar duizend kilometer van de aarde verwijderd is – sterren en al. Hoewel zijn ideeën om ongelooflijk veel redenen absurd waren, zelfs gezien de technologie en wetenschappelijke kennis van zijn tijd, had Rowbatham het voordeel dat hij naar verluidt ongelooflijk snel was in debatten en een uiterst charismatisch spreker was, die zelfs de beste academici op het verkeerde been wist te zetten. Het deed er niet toe of hij gelijk had of niet, alleen dat hij beter was in het overtuigen van leken dan de academici waar hij regelmatig mee debatteerde, of op zijn minst goed in het creëren van gerede twijfel. Zoals een hedendaags artikel in de Leeds Times opmerkt,
Een ding heeft hij wel laten zien: dat wetenschappelijke klunzen die niet gewend zijn aan pleidooien op het platform, niet opgewassen zijn tegen een man, een charlatan zo u wilt (maar slim en grondig in zijn theorie), die de zwakte van zijn tegenstanders door en door kent.
Naast een klein fortuin te hebben verdiend met spreken in het openbaar, schreef hij ook verschillende werken, waaronder een boek met de toepasselijke titel Earth Not a Globe. Rowbotham richtte uiteindelijk de Zetetic Society op, die niet alleen pleitte voor een platte Aarde, maar ook voorstond dat alleen feiten die men zelf kon bewijzen als waar konden worden aanvaard. Rowbotham begon zich ook uit te geven voor “Dr. Samuel Birley” en begon geld te verdienen door mensen genezende middelen en levensverlengers van zijn eigen uitvinding te verkopen, naast andere dergelijke activiteiten.
Hoewel het genootschap dat hij oprichtte tegen het begin van de 20e eeuw geleidelijk vervaagde in nog meer obscuriteit dan het al was op het hoogtepunt tijdens Rowbotham’s leven, was niet alles verloren. De waarheid kan niet zo gemakkelijk gedood worden! In 1956, toen de mensheid op het punt stond een satelliet in een baan om de aarde te brengen, stuitte Samuel Shenton uit Dover, UK, op de vroegere werken van de Universal Zetetic Society, de opvolger van Rowbotham’s, en was verslaafd. Hij richtte toen de International Flat Earth Research Society (IFERS) op die een aantal van de ideeën van de Zetetic Society daarvoor overnam, met name, zoals je misschien al uit hun nieuwe naam had kunnen raden, dat de Aarde plat is.
Natuurlijk was zijn timing niet bepaald ideaal gezien de lancering van de Sputnik in 1957 die, behalve dat hij in een baan om de aarde was, een signaal uitzond dat iedereen met een beetje kennis van zaken kon volgen, waarmee hij heel duidelijk de sferische aard van de Aarde aantoonde.
Dit bracht hem echter niet van zijn stuk. Hij merkte eenvoudig op dat satellieten boven de schijf van de wereld cirkelden en dat: “Zou het rondvaren van het Isle of Wight bewijzen dat het bolvormig zou zijn? Het is net hetzelfde voor die satellieten.”
Toen er vanuit de ruimte foto’s van de Aarde werden genomen die duidelijk lieten zien dat de planeet bolvormig was, verklaarde de man die er sterk voor pleitte te vertrouwen op wat je met je eigen ogen kunt zien: “Het is gemakkelijk te zien hoe zo’n foto het ongetrainde oog voor de gek kan houden.”
Toen astronauten terugkwamen en nog steeds geloofden dat de Aarde niet plat was, kwam hij met de allesomvattende verklaring voor elke samenzweringstheorie als er geen andere geschikte verklaring kan worden bedacht- “Het is een misleiding van het publiek en het klopt niet.”Het is misleiding van het publiek en het klopt niet.”
Ondanks de gigantische, ruwweg sferische berg bewijsmateriaal die de leden recht in het gezicht staarde, inclusief de variëteit die gemakkelijk kon worden bevestigd door iedereen met een beetje kennis van natuurkunde, stierf de vereniging niet volledig, hoewel ze in 1972 was gedaald van een piek van ongeveer 3000 leden tot ongeveer 100 over de hele wereld.
Datzelfde jaar stierf Shenton en nam de Californiër Charles Johnson min of meer de overblijfselen over, waarbij hij de International Flat Earth Research Society of America oprichtte. Johnson bepleitte ook dat er een wereldwijde samenzwering was met betrekking tot de platte Aarde, niet alleen vandaag, maar over millennia. Om hem te citeren was dit een samenzwering waartegen “Mozes, Columbus, en FDR allen vochten”. Afgezien van het feit dat Columbus zeer zeker dacht dat de Aarde ruwweg bolvormig was en alleen maar de omtrek verkeerd inschatte, denken we dat Mozes hiertegen niemand hoefde te vechten omdat de oude Egyptenaren vast geloofden in het concept van een platte Aarde, net als schijnbaar de Hebreeërs rond de tijd dat hij zou hebben geleefd.
Dus wat hebben de regeringen van de wereld en talloze wetenschappers en natuurkunde studenten op middelbare scholen in de menselijke geschiedenis er precies bij te winnen door mensen ervan te overtuigen dat de wereld bolvormig is in plaats van plat? Welnu, Johnson beweerde dat dit een instrument is dat wetenschappers gebruiken om van religie af te komen. Natuurlijk, zoals opgemerkt, hebben christelijke geleerden door de geschiedenis heen over het algemeen gepleit voor de zeer bolvormige Aarde en we zijn ons niet bewust van enige grote religieuze denominatie in de wereld van vandaag die voor het platte Aarde model gaat, dus geen schijnbaar conflict… Maar, hé, Eratosthenes zal het wel echt gehad hebben op die oude Egyptische en Griekse goden…
In ieder geval, ondanks Johnson’s weinig overtuigende argumenten, kreeg deze nieuwe vereniging na verloop van tijd steeds meer aanhangers, tot een hoogtepunt van ongeveer 3.500 leden onder zijn leiderschap. Het noodlot sloeg echter toe, toen een brand in het hoofdkwartier in 1997 een deel van de ledenadministratie vernietigde. Uiteindelijk overleed Johnson zelf in 2001 en het genootschap was tijdelijk even dood.
Alles was echter niet verloren, want er is geen medium dat groter is dan het Internet om mensen in staat te stellen zelf de waarheid in wat dan ook te ontdekken… als we niet allemaal zo lui waren en onze apenhersenen niet zo vol zaten met cognitieve vooroordelen.
En zo kwam het dat in 2004 ene Daniel Shenton een discussieforum maakte voor de grotendeels dode Flat Earth Society en in 2009 werd er een nieuwe wiki website voor in de plaats gemaakt, en van daaruit groeide de vereniging langzaam tot blijkbaar rond de 500 leden tot op heden. Er zijn ook vele Flat Earth pagina’s en kanalen op sites als Facebook, Twitter, en YouTube, soms meer dan 100K leden of abonnees van een bepaalde pagina, kanaal, of profiel, voor wat dat waard is.
In de laatste incarnatie van het genootschap, net als bij hun voorgangers, pleit de moderne groep sterk voor het alleen accepteren van dat wat je met je eigen ogen kunt zien en kunt bewijzen met je eigen inspanningen. Zoals zij op hun website opmerken,
Het eenvoudigst is door op de eigen zintuigen te vertrouwen om de ware aard van de wereld om ons heen te onderscheiden. De wereld ziet er plat uit, de onderkant van wolken is plat, de beweging van de zon; dit zijn allemaal voorbeelden van je zintuigen die je vertellen dat we niet op een bolvormige heliocentrische wereld leven. Dit is wat men noemt een empirische benadering, of een benadering die gebaseerd is op informatie van je zintuigen. Als je echter Descartes’ methode van de Cartesiaanse twijfel gebruikt om sceptisch naar de wereld om ons heen te kijken, kom je er al snel achter dat het idee van een sferische wereld de theorie is die de bewijslast draagt en niet de platte-aarde-theorie.
Wat betreft het model van de Aarde dat zij gebruiken, hoewel er onder de gelederen enige onenigheid bestaat over de precieze details, is de huidige overtuiging van de Flat Earth Society dat de Aarde schijfvormig is. De Noordpool ligt in het midden van deze schijf en er is een ijsmuur rond de buitenste delen van de Aarde die de oceanen binnen houdt. Deze muur is bijna onmogelijk te bereiken omdat de NASA hem nauwlettend in de gaten houdt, zodat niemand ooit dichtbij genoeg kan komen om hem zelf te zien. De NASA is ook zeer actief in het maken van satellietfoto’s van de Aarde en het genereren van andere gegevens die allemaal bedoeld zijn om de mensen te laten geloven in een bolvormige Aarde. Het lijkt erop dat het Google Earth team er ook bij betrokken is, duidelijk afstand nemend van de lang gekoesterde onofficiële mantra van het bedrijf: “Don’t be evil.”
Als bewijs van deze samenzwering en hoe ver reikend die is, wijzen ze er op hun website ook op dat het embleem van de Verenigde Naties sterk lijkt op het beeld dat de Flat Earth Society heeft van hoe de Aarde er eigenlijk uit ziet.
(We denken dat het logo ontwerpteam, geleid door industrieel ontwerper Oliver Lincoln Lundquist, in 1945 duidelijk niet de memo heeft gekregen dat de ware vorm van de Aarde een geheim moest blijven. Je had een baan Lundquist!!!
Maar om eerlijk te zijn, toen zijn team het ontwierp, was het oorspronkelijk alleen bedoeld om te worden gebruikt op de badges op de ondertekeningsconferentie van het Handvest van de Verenigde Naties, dus alleen voor mensen die al wisten dat de Aarde plat was… Leuk feit, Lundquist maakte het echter goed door later het klassieke blauw-witte Q-tip doosje te ontwerpen.
In elk geval kun je je op dit moment afvragen hoe de Flat Earth Society denkt dat commerciële luchtvaartmaatschappijen en schepen over de hele wereld schijnbaar in één richting blijven reizen en erin slagen om de wereldbol te cirkelen. Wel, dat komt omdat deze schepen en vliegtuigen letterlijk rondcirkelen. Zij stellen: “Circumnavigatie wordt uitgevoerd door in een grote cirkel rond de Noordpool te bewegen.”
Omdat de gezagvoerders van schepen en vliegtuigen zich hier niet van bewust schijnen te zijn, komt in de moderne tijd omdat GPS-apparaten en automatische piloten softwarematig zo zijn ontworpen dat het lijkt alsof het vaartuig rond de aardbol cirkelt en niet voortdurend een beetje draait. Het is natuurlijk niet duidelijk hoe ze er rekening mee houden dat mensen zichzelf voor de gek houden als ze navigeren voor of zonder GPS, die pas sinds een paar decennia of zo alomtegenwoordig is. (Zie: Wie heeft GPS uitgevonden en hoe werkt het?)
Er is ook het feit dat het brandstofverbruik op deze schepen en vliegtuigen zorgvuldig wordt berekend, vooral belangrijk voor vliegtuigen waar gewicht en balans altijd een essentiële overweging is als men niet een vurige dood wil sterven. Als ze dus echt zouden reizen op de manier die de Flat Earthers beweren, zouden de brandstofvereisten anders zijn, soms zelfs enorm. (Geen verrassing hier dat Big Oil erbij betrokken moet zijn…)
En wat betreft, je weet wel, het hele dag en nacht ding, dit wordt uitgelegd op hun website “De zon beweegt in cirkels rond de Noordpool. Als hij boven je hoofd staat, is het dag. Als dat niet zo is, is het nacht. Het licht van de zon is beperkt tot een beperkt gebied en werkt als een schijnwerper op de aarde… Het schijnbare effect van de zon die opkomt en ondergaat is… een perspectief effect.”
Hoe precies het licht van de zon alleen als schijnwerper werkt is niet duidelijk. Het is ook niet duidelijk hoe de fasen van de Maan en maans- en zonsverduisteringen werken gegeven dit spotlight-model en gegeven het feit dat zij geloven dat de Zon altijd boven de Aarde staat…
Movent wat betreft de vele mensen die beweren de kromming van de Aarde te kunnen zien tijdens commerciële vluchten op grote hoogte, wel, de Flat Earth Society, die er voor pleitte je eigen zintuigen te vertrouwen boven wat iemand je vertelt. Zij vertellen deze mensen, om te citeren: “Dat kun je gewoon niet… de ramen van commerciële vliegtuigen zijn klein en sterk gebogen. Zelfs als ze hoog genoeg zouden vliegen om de kromming te kunnen zien, dan zou dat nog niet zichtbaar zijn voor de passagiers.”
Over de vraag of iemand met ook maar een half redelijke telescoop de bolvorm van andere planeten in het zonnestelsel zou kunnen zien, inclusief het wegdraaien ervan, beweert de Flat Earth Society,
Planeten zijn astronomische objecten die in een baan om de aarde draaien. De aarde is per definitie geen planeet, omdat zij zich in het centrum van ons zonnestelsel bevindt, waarboven de planeten en de zon draaien. Het unieke karakter, de fundamentele verschillen en het centrale karakter van de aarde maken elke vergelijking met andere nabije hemellichamen ontoereikend – zoals het vergelijken van basketballen met het veld waarop ze stuiteren.
Over hoe de zwaartekracht werkt in het platte-aard-model, blijkt het volgende: “De aarde versnelt voortdurend omhoog met een snelheid van 32 voet per seconde in het kwadraat (of 9,8 meter per seconde in het kwadraat). Deze constante versnelling veroorzaakt wat je ziet als zwaartekracht. Stel je voor dat je in een auto zit die nooit stopt met versnellen. Je wordt voor altijd in je stoel geduwd. De aarde werkt ongeveer op dezelfde manier. Zij versnelt voortdurend naar boven en wordt voortgeduwd door een universele versneller (UA) die bekend staat als donkere energie of aetherische wind.”
Je hebt misschien een probleem opgemerkt met deze verklaring, gezien de hele kwestie van het uiteindelijk overschrijden van de snelheid van het licht. Bij een constante versnelling van 9,8 meter per seconde in het kwadraat zou de aarde er slechts een jaar over doen om de lichtsnelheid te bereiken.
Wel, ze hebben je gedekt door uit te leggen: “Vanwege de speciale relativiteit is dit niet het geval. Op dit punt zullen veel lezers vraagtekens zetten bij de geldigheid van een antwoord waarin geavanceerde, intimiderend klinkende natuurkundige termen worden gebruikt om een standpunt uit te leggen. Het is echter waar. De relevante vergelijking is v/c = tanh (at/c). Men zal merken dat in deze vergelijking, tanh(at/c) nooit groter of gelijk kan zijn aan 1. Dit betekent dat de snelheid nooit de lichtsnelheid kan bereiken, ongeacht hoe lang men versnelt en de snelheid van de versnelling.”
…
Hoe dan ook, over wat er onder de Aarde ligt, wordt zwaar getwist door Flat Earthers. Maar dat doet er niet echt toe, want je kunt er toch niet komen. Want, om Platte Aardbewoner Robbie Davidson in een interview met Forbes te citeren: “Wij geloven niet dat er iets van de rand kan vallen, omdat een groot deel van de platte aarde gemeenschap gelooft dat we ons in een koepel bevinden, zoals een sneeuwbol. Dus de zon, maan en sterren zijn allemaal binnen. Het is erg hoog, maar alles zit binnenin. Dus er is geen manier om echt van de aarde af te vallen.”
Gezien het maar een kleine moeite kost om zo’n beetje alles wat op hun website staat te weerleggen en voor jezelf definitief te bewijzen dat de aarde ruwweg bolvormig is zonder dat je daarvoor een wetenschapper of regering hoeft te vertrouwen, zou je kunnen denken dat de Flat Earthers het gewoon niet proberen. Nou, je hebt een beetje gelijk, maar er zijn uitzonderingen! Een goed voorbeeld is limo-chauffeur Mike Hughes die ongeveer $8,000 wist in te zamelen dankzij een “Flat Earth” inzamelingsactie. Waarom? Om een raket te bouwen waarmee hij de hemel kon bereiken om eens en voor altijd te bewijzen dat de Aarde plat was.
Naar verluidt kostte de uiteindelijke hilarisch passende raket en lanceerplatform op stoom ongeveer 20.000 dollar en duurde het ongeveer tien jaar om te bouwen. Hughes bereikte daarmee een hoogte van bijna 1.900 voet, wat weliswaar indrukwekkend was voor een door een amateur gebouwde raket die een mens kon vervoeren, maar toch zijn doel om de ruimte in te gaan niet kon bereiken.
Was het maar mogelijk om krachtiger raketten te bouwen… Of als er een ballon bestond die in staat was om naar de hemel te zweven met een soort apparaat aan boord dat kon opvangen en opslaan wat het zag door een oog-achtig apparaat… Of, blijf bij ons mensen, als een mens die meegaat voor de rit een vereiste was om te laten zien dat NASA niet had geknoeid met dit futuristische visuele opname-apparaat, een soort vogel-achtige machine die mensen kan vervoeren boven 1.900 voet…
Op die nota, voor een luttele $ 12.000-$ 16.000 Hughes zou hebben gekocht een charter vlucht ticket om niet alleen hem hoger dan 1.900 voet, maar ook hem naar Antarctica om de enorme ijswand te zien voor zichzelf. Of, als de Flat Earth Society haar middelen zou willen bundelen, voor prijzen van $25.000-$70.000 zou zij een vlucht naar de Zuidpool zelf kunnen charteren. Maar wat ze je niet vertellen in de brochure is dat je de Zuidpool wel kunt bezoeken, maar dat de NASA iedereen die dat doet aan een strenge mentale omscholing onderwerpt om te zorgen dat alle herinneringen aan de ijsmuur zijn uitgewist en vervangen door prettige, maar zeer muurvrije, herinneringen.
Alle grappen en hoofdbrekens terzijde, het is altijd belangrijk om op te merken dat veel van de belangrijkste psychologische eigenaardigheden waardoor Flat Earthers hardnekkig overtuigd zijn dat de Aarde plat is in weerwil van al het bewijs van het tegendeel, in ons allemaal voorkomen. Apenbrein, aap, aap. Verder hebben we allemaal overtuigingen waar we ons stevig aan vastklampen, net zo tenger ondersteund door ons kennisniveau over een onderwerp, hoewel gelukkig voor de meesten van ons de absurditeit niet zo gemakkelijk te ontdekken is, zodat we onszelf veilig superieur kunnen blijven achten aan gewone stervelingen met andere ideeën…
Uiteindelijk geloven we allemaal heilig in veel dingen die helemaal niet waar zijn en geen enkele hoeveelheid bewijs zou iemand van ons ooit kunnen overtuigen om van gedachten te veranderen over sommige van deze dingen. Voedsel voor de geest.
Dit artikel is oorspronkelijk geplaatst in Today I Found Out.