De inheemse Amerikaanse cultuur is rijk aan verhalen en legenden. Elk aspect van het leven, de dood en het bestaan heeft zijn eigen verhaal om uit te leggen waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Vaak hadden verschillende Indianenstammen zeer vergelijkbare overtuigingen, maar de meeste stammen hebben hun eigen unieke variaties in de details van deze legenden.
De raaf speelt ook een prominente rol in de mythologieën van de inheemse volkeren van de Pacific Northwest Coast, waaronder de Tsimishian, Haida, Heiltsuk, Tlingit, Kwakwaka’wakw, Coast Salish, Koyukons, en Inuit. In de mythologie van deze inheemse volkeren is de raaf de Schepper van de wereld, maar hij wordt ook beschouwd als een bedriegergod.
In de Tlingit-cultuur bijvoorbeeld zijn er twee verschillende raaffiguren die kunnen worden geïdentificeerd, hoewel zij niet altijd duidelijk van elkaar worden onderscheiden. De ene is de scheppende raaf, die verantwoordelijk is voor het ontstaan van de wereld en die soms wordt beschouwd als de persoon die licht in de duisternis bracht. De andere is de kinderlijke raaf, altijd egoïstisch, sluw, samenzweerderig en hongerig.
Toen de Grote Geest alle dingen schiep, hield hij ze apart en bewaarde ze in cederhouten kisten. De Grote Geest schonk deze dozen aan de dieren die voor de mens bestonden. Toen de dieren de dozen openden, ontstonden alle dingen waaruit de wereld is opgebouwd. De dozen bevatten zaken als bergen, vuur, water, wind en zaden voor alle planten. Eén zo’n doos, die aan Zeemeeuw werd gegeven, bevatte al het licht van de wereld.
Zeemeeuw begeerde zijn doos en weigerde hem te openen, terwijl hij hem onder zijn vleugel vasthield. Alle mensen vroegen Raaf om Meeuw over te halen het te openen en het licht vrij te geven. Ondanks smeken, eisen, vleien en pogingen om hem te verleiden het kistje te openen, bleef de meeuw weigeren. Uiteindelijk werd Raaf boos en gefrustreerd, en stak een doorn in de voet van Seagull. Raaf duwde de doorn er dieper in, totdat Seagull door de pijn het doosje liet vallen. Toen kwamen uit het doosje de zon, de maan en de sterren, die licht op de wereld brachten en de eerste dag lieten beginnen.
Bill Reid maakte het beeld van De Raaf en de Eerste Mensen dat een scène uit een Haida-mythe uitbeeldt waarin de Raaf zowel de bedrieger als de schepper is. Volgens deze mythe vond en bevrijdde de raaf, die zich verveelde en goed te eten had, een aantal wezens die gevangen zaten in een mossel.
Deze bange en schuchtere wezens waren de eerste mensen van de wereld, en zij werden door de raaf uit de mosselschelp gehaald. Al snel verveelde de raaf zich met deze wezens en was hij van plan ze terug te brengen naar hun schelp. In plaats daarvan besloot de raaf op zoek te gaan naar de vrouwelijke tegenhangers van deze mannelijke wezens.
De raaf vond een aantal vrouwelijke mensen, gevangen in een chiton, bevrijdde hen, en werd vermaakt toen de twee seksen elkaar ontmoetten en met elkaar begonnen om te gaan. De raaf, die altijd bekend heeft gestaan als een bedrieger, was verantwoordelijk voor het paren van mensen en voelde zich zeer beschermend over hen. Met de raaf als schepper, suggereren veel Haida mythen en legenden vaak de raaf als een leverancier aan de mensheid.