Ze begon met spelen toen ze 10 jaar oud was en nam deel aan het Victoria (British Columbia) Parks programma.
Barlow won de Canadese Junior Tennis Kampioenschappen in verschillende jaren, zowel in het enkelspel als in het dubbelspel. In 1973 won zij het meisjes 14 dubbelspel met haar zuster Lori als haar partner.
Zij won het meisjes 14 enkelspel en het meisjes 14 dubbelspel in 1974. In 1975 won ze Girls’ 16 enkelspel en Girls’ 16 dubbelspel.
Toen ze 16 was en onder 18 speelde, was ze de nummer 3 in Canada. In 1977 en 1978 was Barlow de Canadese Junior Tennis Champion in de Girls’ 18 singles divisie, en ze was internationaal gerangschikt op de 12e plaats in de Girls’ 18 singles divisie.
Barlow was gerangschikt als All-American aan de Brigham Young University in 1978.
Barlow deed mee aan het tennistoernooi van Wimbledon in 1978 en werd in twee sets verslagen door Helen Cawley uit Australië.
Hoewel ze in 1979 verloor van Chris Evert op het Dallas Women’s Professional Tournament,
Barlow won het Canadees Nationaal Kampioenschap in 1980, en de nummer één ranking in Canada.
Ze vertegenwoordigde Canada in drie Federation Cup wedstrijden, en was de captain van het Canadese Federation Cup team in 1987.
Haar loopbaan record in de WTA was één overwinning en acht verliespartijen.