De regering van Myanmar
De regering van Myanmar, zoals vastgelegd in de grondwet van 2008, functioneert als een parlementaire republiek. In dit type regering zijn de kabinetschefs verantwoordelijk voor de uitvoering van de wetten die door het parlement zijn vastgesteld. In 2008 heeft Myanmar een nieuwe grondwet opgesteld en een nieuwe regeringsvorm gecreëerd, die is onderverdeeld in drie takken: de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht. In dit artikel wordt de regering van Myanmar nader bekeken.
Geschiedenis van de regering van Myanmar
Van 1885 tot 1948 werd Myanmar bestuurd als een Britse kolonie. Het land kreeg zijn vrijheid na de Tweede Wereldoorlog in 1948, werd een democratie en stelde zijn eerste postkoloniale grondwet vast. Deze grondwet ontzegde burgerrechten aan mensen uit etnische minderheidsgroepen. In 1962 werd de democratie door een militaire staatsgreep met succes omvergeworpen en werd een militair-socialistisch soort regering ingesteld.
De VS en verschillende Europese landen vaardigden economische sancties en boycots tegen de militaire regering uit, die leidden tot de sluiting van verschillende westerse bedrijven die hier gevestigd waren. Bovendien waren verschillende internationale NGO’s betrokken bij het voorlichten van het publiek over schendingen van de mensenrechten door de regering, waardoor grote detailhandelsbedrijven stopten met het betrekken van producten uit Birma.
In reactie op deze boycots en sancties stemde de militaire regering van Birma in met politieke hervormingen, waardoor verschillende politieke partijen zich kandidaat mochten stellen voor de verkiezingen van 2010 en 2012. Op 10 mei 2008 hield het land zijn eerste nationale verkiezingen sinds 1990, waarbij de nieuwe grondwet werd goedgekeurd. De parlementsverkiezingen van 2010 werden gewonnen door de Partij voor de solidariteit en ontwikkeling van de Unie, gesteund door het leger. Hoewel veel mensen geloven dat deze verkiezingen frauduleus waren. In 2015 won de Nationale Liga voor Democratie de meerderheid van de stemmen voor beide huizen van het parlement, waardoor het land afstapte van het op militairen gebaseerde bewind.
Legislatieve tak
De wetgevende tak van de regering is verdeeld tussen het nationale niveau en de lokale en regionale niveaus. Op nationaal niveau wordt de wetgevende macht uitgeoefend door de Vergadering van de Unie (zoals het Parlement), die is verdeeld in twee kamers: de Kamer van Nationaliteiten en de Kamer van Afgevaardigden.
De Grondwet van 2008 garandeert de militairen een vertegenwoordiging van 25% in de Assemblee van de Unie. Het Huis van Nationaliteiten bestaat uit 224 leden. Daarvan zijn er 168 verkozen door de bevolking en 56 benoemd door de militairen. Het Huis van Afgevaardigden bestaat uit 440 leden, van wie er 330 door de bevolking worden gekozen en 110 door militairen worden benoemd.
Uitvoerende macht
De uitvoerende macht wordt geleid door de president van het land. De president wordt gekozen door de politieke partij die in de Assemblee van de Unie de meerderheid heeft. Momenteel is die politieke partij de Nationale Liga voor Democratie. De president is grondwettelijk verantwoordelijk voor het toezicht op het kabinet; in de praktijk wordt dit echter gedaan door het staatsraadslid. Het kabinet bestaat uit de hoofden van verschillende ministeries, waaronder: Financiën en Planning, Industrie, Volksgezondheid, Vervoer en Communicatie, Etnische Zaken, Defensie, en Onderwijs (om er een paar te noemen).
De uitvoerende macht moet de regels en voorschriften uitvoeren die door de wetgevende macht zijn vastgesteld.
Juridische Tak
De rechterlijke macht in Birma is nog sterk beïnvloed door de wetten en systemen uit het Britse koloniale tijdperk. Het rechtssysteem hier garandeert de burgers echter geen openbare rechtszitting en het is geen onafhankelijke tak van de regering. Het hoogste niveau van deze tak is het Hooggerechtshof, dat wordt geleid door een opperrechter en een procureur-generaal. Birma stemt er niet mee in onder de jurisdictie van het Internationale Hof van Justitie te vallen.