Deze vraag moet pas worden beantwoord nadat u deze inzichten in het beroep van plastisch chirurg in de praktijk hebt bestudeerd:
Er is een zeer weinig glamoureuze opleiding voor nodig om plastisch chirurg te worden’Ik werkte meer dan honderd uur per week en ik was om de twee of drie nachten in het ziekenhuis voor aanwezigheidsdiensten. Iedereen dacht dat ik vanaf het begin cosmetische chirurgie in Beverly Hills deed en dat was niet zo. Er komt zoveel kijken bij plastische chirurgie.’
Het runnen van je eigen praktijk heeft voordelen, maar het gaat gepaard met een groot aantal uitdagingen’Toen ik mijn eigen praktijk begon, ben ik er gewoon in gedoken en heb ik de dingen gaandeweg uitgezocht. Je moet al je secundaire arbeidsvoorwaarden, je ziektekosten- en aansprakelijkheidsverzekering zelf betalen. Je hebt geen salaris, dus als je een rustige maand hebt, betaal je je personeel en daarna betaal je jezelf. Veel artsen werken samen in groepen omdat het zo moeilijk kan zijn. Mijn minst favoriete deel van mijn werk is al het papierwerk dat ik moet doen. Ik moet veel doen om een verzekeringsmaatschappij mij te laten betalen en je zou verbaasd zijn over de hoeveelheid hoepels waar je doorheen moet springen.’
Een doorsnee plastische chirurgiepatiënt bestaat niet’Ik opereer kinderen die nog geen jaar oud zijn, tieners, en volwassenen van alle leeftijden. Het zijn gewone mensen die iets willen laten doen, of tieners die hun neus willen laten doen of borstreconstructies, of kinderen met moedervlekken of een gespleten lip en gehemelte. Botox en fillers zijn de laagste in het spectrum, qua opleiding. Wij doen alles, dus patiënten komen om veel verschillende redenen bij ons.’
Je moet een balans kunnen vinden tussen wat de patiënt wil en wat het beste voor hem is’Wij overleggen veel met patiënten voordat we akkoord gaan met een operatie. We screenen ze met een aantal vragenlijsten voordat ze binnenkomen om er zeker van te zijn dat ze geen onrealistische verwachtingen hebben of dat ze om de verkeerde redenen binnenkomen. We zijn getraind om die rode vlaggen te zien. Ik ben heel eerlijk tegen ze en zeg dat ik niet weet of ze de resultaten zullen krijgen die ze zoeken, en ik zal ze indien nodig doorverwijzen naar een psycholoog. We wijzen zo vaak patiënten af. Je wilt je naam niet verbinden aan iets dat niet in orde is.’
Patiënten zullen niet altijd blij zijn met hun resultaten, maar je moet het niet altijd persoonlijk opvatten’Ik wou dat ik kon zeggen dat ik geen ongelukkige patiënten heb, maar iedereen heeft wel eens patiënten die ontevreden zijn over het werk dat ze hebben laten doen. Het is niet zoals een outfit die je past en kan uittrekken – het is anatomie. Ik laat de vrouwen hun eigen maat kiezen, zodat het hun beslissing is, en dan komen ze terug en willen ze hun maat veranderen. Of soms komt het echt neer op de verwachtingen van de patiënten. Ook al controleren we op rode vlaggen voor de operatie, toch komen ze terug en zijn ze ongelukkig, ook al hebben ze een geweldig resultaat, omdat ze gewoon niet verder kunnen kijken dan hun eigen angst of er is iets anders aan de hand waar jij niets van wist. Je moet ze de voor en na foto’s laten zien en het verschil laten zien. Je moet gewoon proberen om mensen zo gelukkig mogelijk te maken en proberen te achterhalen waar die gedachten vandaan komen. Ik vertel mijn patiënten dat als ze binnen een jaar niet tevreden zijn met de cosmetische chirurgie waarvoor ze hebben betaald, ik het gratis voor ze zal herstellen.’
Je zult soms de fouten van andere artsen moeten herstellen’Er zijn mensen die naar Azië of Rusland gaan voor plastische chirurgie, maar we zitten vrij dicht bij Tijuana, dus we zien mensen die daarheen gaan en dingen laten doen omdat het zo veel goedkoper is. En dan komen ze terug en krijgen complicaties. Ik heb mensen gezien die kontinjecties kregen met reuzel, implantaten die te groot waren zodat de huid afbrak, infecties bij buikwandcorrecties die meteen behandeld moesten worden. Maar zelfs in de regio L.A. zijn er veel mensen die geen gediplomeerd plastisch chirurg zijn, en mensen laten dingen doen en het ziet er niet meer uit als normale anatomie. Ik heb veel neuzen gereviseerd voor mensen. Ik vind het eigenlijk wel leuk om naar binnen te gaan en dingen te repareren.’
Veel mensen geloven niet dat je echt mensen helpt’Er zijn mensen die denken dat ik alleen maar sterren opereer en mensen er raar uit laat zien. Ik moet altijd uitleggen dat ik zo veel echte dingen doe. Ik neem trauma-oproepen aan en reconstrueer gezichten van mensen in het midden van de nacht. Ik werk met kinderen die een gespleten lip en gehemelte hebben. Ik bedek gebroken botten met spierplakken. Ik doe borstkankerreconstructies. De mensen die een eendenlip hebben, laten ons er slecht uitzien. Maar die mensen gaan waarschijnlijk niet naar plastisch chirurgen die gecertificeerd zijn door de American Board of Plastic Surgery.’
Je verandert niet alleen het uiterlijk van patiënten – je verandert hun kijk op het leven’Ik heb reconstructieve chirurgie gedaan bij een tienermeisje met echt asymmetrische borsten omdat ze er goed uit wilde zien in een baljurk. Dat was haar enige wens. Onlangs schreef ze me vanuit de universiteit hoe blij ze was en dankbaar ze was. Je kunt mensen helpen beter te ademen, beter in kleren te passen of minder rugpijn te hebben. Het voelt raar om te zeggen, maar we veranderen levens.’
Wanneer besloot je voor het eerst plastisch chirurg te worden? Waarom?’Ik zat in het derde jaar van mijn studie geneeskunde en was van plan om algemene chirurgie te gaan doen toen ik begon met mijn rotatie in de plastische chirurgie. Mijn eerste casus was een geslachtsverandering en ik was gefascineerd door de manier waarop de huid en anatomie gemanipuleerd konden worden. Nadat ik een paar borstreconstructiegevallen had gezien, was ik geïntrigeerd en wilde ik meer leren. Ik hou vooral van de verscheidenheid in plastische chirurgie – we zijn niet beperkt tot één lichaamsdeel, en onze patiënten variëren in leeftijd van heel jong tot heel oud.’
Wat heeft je het meest verrast over je specialisatiestudies?’De breedte van het vakgebied. Het is een beetje overweldigend hoeveel gebieden plastische chirurgie doorkruist – van craniofaciale chirurgie tot microchirurgie, van kankerreconstructie tot abdominale chirurgie, van abdominale reconstructie tot hand- en polschirurgie. Er is zoveel te weten over deze onderwerpen, naast vele andere: borstchirurgie en borstreconstructie, cosmetische chirurgie van het gezicht en het lichaam, flappen aan de onderste ledematen en wondsluitingen – deze lijst is eindeloos.’
Heeft het beroep van plastisch chirurg aan uw verwachtingen voldaan? Waarom?’Ik hou ervan mijn handen te gebruiken en mensen een goed gevoel over zichzelf te geven, dus ik denk dat plastische chirurgie aan mijn verwachtingen heeft voldaan vanuit het oogpunt van mijn persoonlijkheid.’