De wereld is momenteel in gevecht met een wereldwijde pandemie van SARS-CoV-2, het nieuwe coronavirus dat COVID-19 veroorzaakt. Per 1 april 2020 zijn er wereldwijd 921.924 bevestigde gevallen van COVID-19 met in totaal 46.252 sterfgevallen. In de Verenigde Staten zijn er 186.101 gevallen met een totaal van 3.603 doden.
Op dit moment zijn grote delen van de Amerikaanse bevolking onder een semi-quarantaine genaamd “sociale distantiëring,” met de meeste bedrijven gesloten, met uitzondering van essentiële bedrijven, zoals ziekenhuizen en dokterspraktijken, supermarkten, banken en nutsbedrijven. Veel mensen werken thuis, indien mogelijk. Het doel is “de curve af te vlakken”, wat verwijst naar verschillende grafieken van de uitbraak die een zeer steile curve vertonen die het aantal gediagnosticeerde en behandelde gevallen in een zeer korte periode zou concentreren, waardoor de ziekenhuizen zouden worden overspoeld. Door de curve af te vlakken zou de verspreiding van de uitbraak worden vertraagd en zouden de gevallen over een langere periode worden gespreid in de hoop dat de gezondheidszorginstellingen de gevallen beter zouden kunnen beheersen.
Computermodellen die de COVID-19 voorspellen lopen sterk uiteen, waarbij er één van het Imperial College of London ongeveer 2,2 miljoen sterfgevallen in de VS voorspelt als er geen actie wordt ondernomen om de verspreiding van de ziekte af te remmen. Een meer hoopvol maar nog steeds catastrofaal model projecteert ergens tussen 100.000 en 240.000 doden, waarvan sommige uit de Trump-administratie komen en sommige die afkomstig zijn van het Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME) van de Universiteit van Washington en andere bronnen.
Het IHME-model houdt bijvoorbeeld geen rekening met federale sociaal-distabiliserende aanbevelingen, maar kijkt in plaats daarvan per staat, omdat sommige staten zeer agressieve en vroege acties hebben ondernomen, zoals Ohio, Michigan, Illinois en Californië, terwijl andere, zoals Florida, erg laat zijn geweest om iets te doen. Het IHME-model gaat er echter van uit dat tegen 7 april alle staten een volledige variëteit aan sociaal-verstorende regels zullen hebben opgelegd.
Hoewel de IHME-projectie suggereert dat in veel staten de pandemie halverwege tot eind april haar hoogtepunt zal hebben bereikt, vertelde Chris Murray, de directeur van IHME, aan NPR: “Onze ruwe schatting is dat in juni ten minste 95% van de VS nog steeds vatbaar zal zijn. Dat betekent, natuurlijk, dat het meteen terug kan komen. En dus moeten we echt een robuuste strategie hebben om een tweede golf te voorkomen.”
Spaanse griep van 1918 vergeleken met COVID-19
Hoewel de wereld de laatste 100 jaar met verschillende grote pandemieën te maken heeft gehad, was een van de ergste de grieppandemie van 1918, de zogenaamde Spaanse griep. Deze werd veroorzaakt door een H1N1-virus dat afkomstig was van vogels. Het werd in het voorjaar van 1918 in de VS voor het eerst vastgesteld bij militair personeel. De ziekte werd de Spaanse griep genoemd omdat men destijds dacht dat zij in Spanje was ontstaan. Uit in 2005 gepubliceerd onderzoek blijkt dat de griep in werkelijkheid in New York is ontstaan. De ziekte kreeg de naam Spaanse griep omdat Spanje neutraal was in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918), wat betekende dat het kon rapporteren over de ernst van de pandemie, maar landen die de oorlog uitvochten, onderdrukten berichten over hoe de ziekte hun bevolking trof.
ad
Op zijn ergst infecteerde de Spaanse griep wereldwijd 500 miljoen mensen, wat in die tijd ongeveer een derde van de wereldbevolking was. Meer dan 50 miljoen mensen stierven aan de ziekte, waarvan 675.000 in de VS. Er is enige onenigheid over dat cijfer, met recente onderzoekers suggereren dat het ongeveer 17,4 miljoen doden was, terwijl anderen zo hoog gaan als 100 miljoen. Over het algemeen wordt het sterftecijfer voor de Spaanse griep berekend op ongeveer 2%.
Hoewel het een beetje een bewegend doel is omdat er meer sterfgevallen zijn en bredere diagnostische tests worden uitgevoerd, waarbij hogere niveaus van infectie worden gevonden, soms zonder symptomen, is het wereldwijde sterftecijfer voor COVID-19 op 1 april ongeveer 5%, hoewel het in de VS ongeveer 2,16% is. Sommige deskundigen geloven dat het cijfer van 5% aanzienlijk lager is als gevolg van twijfels over de nauwkeurigheid van de Chinese rapportage van de gevallen, waar COVID-19 vandaan komt.
Sommige deskundigen, zoals Anthony Fauci, directeur van het Amerikaanse National Institute of Allergy and Infectious Diseases, die iets van de openbare punt-man is voor de Amerikaanse reactie op COVID-19, verwacht dat het sterftecijfer ongeveer 1% zal zijn, wat nog steeds ongeveer 10 keer het sterftecijfer is van een typische seizoensgriep van 0,1%.
Een ander gemeenschappelijk kenmerk tussen de Spaanse griep H1N1 en het COVID-19 coronavirus is dat beide worden beschouwd als “nieuw”, dat wil zeggen, ze zijn zo nieuw dat niemand in beide tijdperken er enige immuniteit voor had. Een duidelijk verschil tussen de twee is dat de zwaarst getroffen groepen bij de pandemie van 1918 verder gezonde volwassenen waren in de leeftijd van 20 tot 40 jaar. Het sterftecijfer was ook hoger bij mensen jonger dan vijf jaar en 65 jaar en ouder.
“De pandemische griepstam van 1918 was nieuw en nieuw voor de meeste mensen onder de leeftijd van 40 of 50, maar dat is waar het sterftecijfer echt hoog was-dat is anders dan de gebruikelijke griep,” Mark Schleiss, een pediatrische infectieziektespecialist aan de Universiteit van Minnesota vertelde Healthline.
Demografie van de pandemieën
De meest getroffen groepen voor COVID-19 zijn volwassenen ouder dan 65 jaar met onderliggende gezondheidsaandoeningen. Voor het grootste deel lijken kinderen veel mildere symptomen te hebben.
Er waren geen vaccins voor de Spaanse griep en er zijn momenteel geen vaccins voor COVID-19. Een van de redenen waarom de Spaanse griep zo dodelijk was, was dat er geen antibiotica bestonden om secundaire bacteriële infecties te behandelen, zodat de bestrijding over de hele wereld beperkt bleef tot niet-farmaceutische maatregelen zoals isolatie, quarantaine, ontsmettingsmiddelen en het beperken van openbare bijeenkomsten, hoewel deze toen net als nu onregelmatig werden toegepast. Het eerste griepvaccin dat in de VS werd toegelaten, kwam er in de jaren 1940.
De pandemie van 1918 eindigde in de zomer van 1919, voornamelijk, zo meldt Healthline, als gevolg van sterfgevallen en hogere immuniteitsniveaus. Christine Kreuder Johnson, een hoogleraar epidemiologie en ecosysteemgezondheid aan de Universiteit van Californië – Davis en een onderzoeker van het USAID-project Emerging Pandemic Threats PREDICT, zei dat een ander ding om rekening mee te houden voor de pandemie van 1918 was dat de wereld zich midden in een oorlog bevond en soldaten het virus wereldwijd verspreidden. De mensen leefden ook in overvolle omstandigheden en hadden een uiterst slechte hygiëne.
Tot op heden is van ongeveer 1,25 miljoen mensen wereldwijd bevestigd dat zij COVID-19 hebben, met ongeveer meer dan 66.000 sterfgevallen. Natuurlijk, de wereldbevolking in 1918 was ongeveer 1,8 miljard. De hogere schatting van 50 miljoen doden zou suggereren dat de Spaanse griep 2,7% van de wereldbevolking heeft gedood, terwijl het cijfer van 17,4 miljoen ongeveer 1% suggereert.
De huidige wereldbevolking is ongeveer 8 miljard mensen met aanzienlijk lagere sterftecijfers door COVID-19 in het algemeen. Hoewel de pandemie nog lang niet voorbij is, houdt het lagere cijfer waarschijnlijk verband met een groter bewustzijn van hoe virussen en pandemieën werken, een betere gezondheidszorg, zowel wat betreft de toegang tot ziekenhuizen, als antibiotica, antivirale geneesmiddelen en andere benaderingen om ziekten te behandelen. Hoewel de gezondheidszorg in veel landen onder druk staat door COVID-19, was het in 1918 nog veel erger, toen ziekenhuizen te maken hadden met massale slachtoffers en verwondingen als gevolg van de oorlog, en veel artsen bij de troepen waren, waardoor medische studenten werden achtergelaten om voor de grieppatiënten te zorgen.
Aan de andere kant hebben we een veel meer verbonden wereld met vliegreizen en dichtere bevolkingen, die de verspreiding van COVID-19 gemakkelijker en sneller maken.
Voorzichtigheid bij vergelijking
Met alle overeenkomsten moet worden benadrukt dat er een aantal belangrijke verschillen zijn tussen de twee pandemieën. Het eerste verschil is dat COVID-19 geen influenza is, maar eerder een chronische acute longontsteking. Zij worden beide veroorzaakt door nieuwe virussen, maar verschillende soorten virussen met verschillende werkingsmechanismen en besmettelijkheid.
Ten tweede, en misschien wel het belangrijkste, het vermogen van onderzoekers om technologie en wetenschap te bundelen om snel geneesmiddelen voor de ziekte te ontwikkelen en/of te testen, is nog nooit zo sterk geweest als nu. Er zijn wereldwijd meer dan 100 klinische proeven aan de gang met experimentele en reeds goedgekeurde geneesmiddelen die zouden kunnen worden herbestemd om COVID-19 te bestrijden, terwijl wereldwijd letterlijk tientallen bedrijven werken aan de ontwikkeling van vaccins tegen het SARS-CoV-2-virus die reeds in klinische proeven zitten en beschikbaar zouden kunnen zijn om een tweede golf van de ziekte te bestrijden, hoewel dat zal afhangen van wanneer of of er een tweede golf komt en wanneer of er een vaccin wordt ontwikkeld. Veel deskundigen geloven dat een tweede golf mogelijk is in de herfst van 2020, en de meest optimistische projecties hebben pas begin 2021 een vaccin beschikbaar, hoewel dat veel zal afhangen van de soorten beschikbare technologieën, klinische testresultaten, en de bereidheid van de wereld om regelgeving te haasten in het gezicht van een noodsituatie.
In feite was een van de primaire farmaceutische behandelingen voor de Spaanse griep aspirine, dat in 1899 door Bayer onder een handelsmerk was gebracht, maar waarvan het patent in 1917 verliep, waardoor bedrijven het tijdens de pandemie konden produceren. In die tijd raadden medici tot 30 gram aspirine per dag aan, waarvan we nu weten dat het giftig is – doses van meer dan vier gram zijn onveilig. De symptomen van aspirinevergiftiging zijn hyperventilatie en longoedeem (vocht in de longen), zodat veel medische historici geloven dat veel van de sterfgevallen door de Spaanse griep werden veroorzaakt of versneld door aspirinevergiftiging.
De wereldwijde communicatie en het delen van informatie zijn ook aanzienlijk beter dan in 1918, waardoor onderzoekers gegevens over de pandemie, het virus en tal van geneesmiddelen hebben gedeeld, en regeringen hetzelfde hebben gedaan.
Hoop
De COVID-19-epidemie is zonder twijfel een enorme en unieke uitdaging wereldwijd, en de strijd is nog lang niet voorbij. Maar er zijn tekenen dat het overheidsbeleid in verschillende landen, waaronder Duitsland en Zuid-Korea, in staat is geweest om het virus in te dammen, en nieuws over verschillende proeven met antivirale geneesmiddelen, zoals remdesivir van Gilead Sciences, die in de komende weken worden verwacht, moet mensen hoop geven. Zelfs in China, waar de pandemie lijkt te zijn ontstaan, lijkt men drie maanden later de zaken grotendeels onder controle te hebben.
Zoals Ross Douthat op 28 maart in The New York Times schreef, zijn er tekenen van wat hij “rationele hoop” noemt, wat “niet hetzelfde is als roekeloos optimisme. Het betekent bijvoorbeeld niet dat quarantaines snel opgeheven moeten worden op basis van buitenprognoses van lage sterftecijfers, zoals sommige terugkeer-naar-normaliteit conservatieven de afgelopen week hebben gedaan. Rationele hoop accepteert dat de situatie echt donker is, maar kijkt dan nog steeds rond naar wegwijzers die naar boven en naar buiten leiden. Rationele hoop erkent dat het waarschijnlijk nog erger zal worden, maar blijft alert op de context waarin het beter lijkt te worden – of op zijn minst langzamer lijkt te verslechteren.
En zoals al is opgemerkt, komen pandemieën, van de Spaanse griep van 1918 tot de H1N1 pandemie van 2009, wel tot een einde. Soms met schijnbaar ondraaglijke aantallen doden, maar uiteindelijk eindigen ze wel.
Het meest gelezen vandaag op BioSpace: