In de nacht van 14 april was radiotelegrafist Phillips druk bezig met het versturen van babbelzieke passagiersberichten naar Cape Race, Newfoundland, vanwaar ze naar het binnenland konden worden doorgestuurd naar vrienden en familie. Hij ontving die nacht een zesde ijswaarschuwing, maar realiseerde zich niet hoe dicht de Titanic bij de positie van de waarschuwing was, en stopte dat bericht onder een presse-papier bij zijn elleboog. Het heeft kapitein Smith of de officier op de brug nooit bereikt.
De R.M.S. Titanic was een Royal Mail Ship, een aanduiding die betekende dat de Titanic officieel verantwoordelijk was voor het bezorgen van post voor de Britse postdienst. Aan boord van de Titanic was een Sea Post Office met vijf postbedienden (twee Britse en drie Amerikaanse). Deze postklerken waren verantwoordelijk voor de 3.423 zakken post (zeven miljoen afzonderlijke poststukken) aan boord van de Titanic. Interessant genoeg is er nog geen post uit het wrak van de Titanic geborgen, maar als dat wel het geval zou zijn, zou de U.S. Postal Service het nog steeds proberen te bezorgen (de USPS omdat de meeste post naar de VS werd gestuurd).
De nacht was volgens alle verhalen ongewoon helder en donker, maanloos maar zwak gloeiend met een ongelooflijke hemel vol sterren. De sterren waren zo helder dat een officier de planeet Jupiter (die toen net boven de horizon uitkwam) voor een stoombootlicht aanzag. De zee was eveneens ongewoon kalm en vlak, “als glas” zeiden vele overlevenden. Het gebrek aan golven maakte het nog moeilijker om ijsbergen te zien, omdat er geen wit water was dat de randen van de bergen verraadde. De uitkijkposten vroegen aan het personeel van de White Star waar hun verrekijkers waren. Ze kregen te horen dat die misplaatst was, en dat dit een rol zou spelen bij de vernietiging van het schip.