Tijdens het onderzoek naar en het schrijven van mijn boek “Happiness”, had ik tientallen bijna identieke gesprekken. Iemand vroeg: “Waar schrijf je over?” Ik antwoordde: “Geluk.” Ongelovigen waren onmiddellijk geïnteresseerd. Gelovigen keken me gewoonlijk vreemd aan, alsof ik wilde zeggen: “Schrijf je gewoonlijk niet over geestelijke thema’s?” Ze antwoordden vaak: “Je zei geluk – bedoelde je vreugde?”
Heden ten dage zeggen Christus-volgelingen dingen als: “God wil dat je gezegend bent, niet gelukkig.” “God wil niet dat je gelukkig bent, Hij wil dat je heilig bent.” Maar bevordert de boodschap dat God niet wil dat we gelukkig zijn het “goede nieuws van geluk” waarover gesproken wordt in Jesaja 52:7? Weerspiegelt het het met blijdschap verzadigde evangelie van de verlossing in Christus? Of vertroebelt zo’n anti-blijheid het goede nieuws?
Wanneer wij God scheiden van geluk en van ons verlangen naar geluk, ondermijnen wij het christelijke wereldbeeld.
Velen met wie ik heb gesproken, hebben de stellige indruk dat de Schrift onderscheid maakt tussen vreugde en geluk. Geluk is het omgekeerde van vreugde? Zijn die twee oneindig verschillend? Werkelijk? Wat is de Schriftuurlijke, historische of taalkundige basis om zulke uitspraken te doen? Er is er gewoon geen!
Geluk is een heel goed woord, en ik gebruik het vaak. Maar er zijn andere, even goede woorden met overlappende betekenissen, waaronder geluk, blijdschap, vrolijkheid, verrukking, en plezier. Het afbeelden van vreugde in contrast met geluk heeft de ware betekenis van beide woorden vertroebeld. Na een grondige studie van de oorspronkelijke talen van de Bijbel, ben ik ervan overtuigd dat dit een kunstmatig onderscheid is.
De Bijbel is een enorm reservoir dat niet tientallen maar honderden passages bevat die geluk uitdrukken.
God zegt: “Mijn woord dat uit mijn mond uitgaat … zal niet ledig tot mij terugkeren, maar zal volbrengen wat ik verlang en het doel bereiken waarvoor ik het gezonden heb” (Jesaja 55:11).
Wat God zegt verschilt radicaal van wat veel mensen – ongelovigen en gelovigen – veronderstellen.
Als we de geluksgerelateerde woorden die God in de Bijbel heeft gezet niet onderzoeken, zullen we de rijkdom van geluk in Christus missen die onder het oppervlak van de Schrift ligt.
Hoewel geen enkele behandeling van vreugde en geluk de teksten van klaagzangen mag ontkennen of minimaliseren, erkent en omarmt een waarlijk bijbelse leer van vreugde en geluk volledig de realiteit van het lijden in deze tijd. Geluk in de Schrift is des te dieper en rijker omdat het geen ontkenning of pretentie vereist. We kunnen het ervaren, zelfs te midden van ernstige moeilijkheden.
Sommigen beweren dat het woord gelukkig te ongeestelijk is voor christenen om te gebruiken. Maar wie het Hebreeuwse woord asher en het Griekse woord makarios, die vaak in de Schrift worden gebruikt, heeft bestudeerd, weet dat deze woorden wel degelijk geluk uitdrukken.
Treurig genoeg worden beide woorden in de meest gelezen vertalingen het vaakst vertaald met “gezegend”
(Hoewel veel andere vertalingen ze als “gelukkig” vertalen). In 1611, toen de King James Version werd vertaald, was gezegend een synoniem voor gelukkig. Dus of we het nu herkennen of niet, de Bijbel heeft het altijd al over gelukkig zijn gehad.