The well-read teenager: brilliant classics for young adult readers

Ga eens naar een doorsnee boekhandel en kijk eens in de afdeling kinderklassiekers. Vaker wel dan niet, zal er niet veel meer zijn dan een paar baby-achtige sprookjes, misschien wat Austen en een Dumas ertussen gepropt.

Maar je hoeft niet bang te zijn om je te wagen aan de “volwassen” klassieke fictie; ja, het ziet er misschien stoffig uit en de omslagen kunnen lelijk zijn, maar er is veel plezier, romantiek en zwaardvechten te vinden in de klassiekers. En denk er eens over na: veel van de boeken waar je van houdt en die je herleest, zijn geschreven dankzij de inspiratie die je in sommige van deze boeken hebt gevonden.

Laat het lezen op school je er niet van weerhouden om deze fantastische auteurs uit te proberen:

Als je van Skulduggery Pleasant, Andy Lane of de Rangers Apprentice series houdt…

… probeer dan deze klassieke avonturenverhalen eens uit!

Als je van snelle verhalen met een beetje mysterie houdt – zoals Skulduggery Pleasant of de Young Sherlock Holmes-serie – probeer dan eens de Sherlock Holmes-boeken van Arthur Conan Doyle, De drie musketiers van Alexandre Dumas of De Scarlet Pimpernel van Barones Orczy. De taal mag dan klassiek zijn, maar er zijn grappen, romances en actie die uit de marge van al deze boeken barsten.

Jongere lezers op de jongvolwassenenschaal zouden genieten van de jeugdtragedies in Swallows and Amazons van Arthur Ransome, of de Hardy Boys mysteries, die heerlijk cheesy en leuk blijven om te lezen.

Als we het niet zo nauw nemen met onze definitie van “klassiek”, zouden alle avontuurlijke tieners de Redwall-serie van Brian Jacques of iets van Tamora Pierce moeten proberen. Pratende dieren en zwaarden maken alles goed.

Als je van Suzanne Collins, Ally Condie, Michael Grant of Veronica Roth houdt…

… probeer dan eens een van de originele, baanbrekende dystopische avonturen.
Je vond de Hongerspelen, Matched, Divergent en Delirium goed. Wat moeten we vanaf daar doen? Dystopische fictie maakt op dit moment eigenlijk een opleving door: er zijn veel klassiekers als 1984 van George Orwell, Fahrenheit 451 van Ray Bradbury en Brave New World van Aldous Huxley, die allemaal gaan over ideeën als individuele vrijheid en massamedia.

Een minder bekend boek, zoals Flow My Tears, The Policeman Said van Philip K Dick is een geestverruimend goede tijd, over een beroemdheid die wakker wordt in een parallelle wereld waar hij nooit heeft bestaan. Hoewel niet strikt dystopisch, is Fugue for a Darkening Island van Christopher Priest een geweldig einde-van-de-wereld verhaal dat zich richt op de pogingen van één persoon om te overleven.

Als je van de Twilight-serie, Lauren Oliver, Lauren Kate of Cassandra Clare houdt…

…dan moet je de klassieke gothic romances lezen. ALLEMAAL.

Dus, je bent een dramatische romanticus. Hoe angstiger en uitdagender de romance, hoe beter. Daar ben ik het helemaal mee eens. Als je “verschil in klasse” vervangt door “verschil in soort”, zijn er nogal wat overeenkomsten tussen de romances van vroeger en alle weerwolf-vampier-zombies die nu op tienermeisjes vallen.

Om te beginnen is Mr Rochester in Jane Eyre een beetje een vampier. Hij is afstandelijk, hij is charmant, hij is strak in een kraag met franjes. Jane en Mr Rochester zijn zeer will-they-won’t-they, wat charmant en woedend tegelijk is: de beste soort romantiek.

En je kunt niet voorbij Wuthering Heights gaan. Ja, het begin is soms wat ploeteren, maar de laatste twee derde delen zijn verrukkelijk goed. Vol weemoedige verzuchtingen en zwerftochten over heidevelden (als Bella een heideveld had gehad, zou ze er zeker ellendig over hebben gestrompeld).

Voor meer traditionele romances is Cheri van Collette weer zo’n mooie, tot mislukken gedoemde romance, tussen een oudere Franse vrouw en een jonge man. I Capture The Castle van Dodie Smith is een uitstekend verhaal over welke man je moet kiezen, net als A Room With a View van E.M Forster.

Als je van Neil Gaiman, Harry Potter, Artemis Fowl, Diana Wynne Jones of Philip Pullman houdt…

… moet je eens epische fantasy of gothic verhalen proberen!

Bij het snuffelen in een bibliotheek of boekwinkel zul je merken dat veel klassieke fantasyboeken niet bij de rest van de klassieke fictie staan, maar in de gewone sciencefiction- en fantasy-secties. Het is vrij gebruikelijk omdat er niet veel fantasy boeken zijn geschreven voor de jaren 1950 – de meeste boeken eerder dan dat neigen naar gothic fiction.

Gormenghast van Mervyn Peake, The Earthsea Quartet van Ursula Le Guin en The Mistborn Saga van Brandon Sanderson zijn geweldige voorbeelden van goede, karakter-gedreven fantasy.

De gothic-klassiekers zijn geweldig voor Gaiman-fans; ze hebben dezelfde kleine verdraaiingen van de werkelijkheid die de fantasy-elementen des te griezeliger en bizarder maken. De boeken van GK Chesterton en HP Lovecraft zijn goede keuzes. Edgar Allan Poe is niet voor iedereen geschikt, maar kan leuker zijn als het hardop wordt voorgelezen (probeer het eens, liefst met een dreunende stem).

Voor iets engers lees je The Turn of the Screw van Henry James – met de lichten aan.

Als je van Robert Muchamore, Anthony Horowitz, Lauren St John of Charlie Higson houdt…

… dan heb je spionageklassiekers in je leven nodig.

Biggles van WE Johns is zowel een leuke serie als een uitstekend pseudo-scheldwoord (je komt weg met “Oh, Biggles!” in het bijzijn van je oma). Biggles is een Britse oorlogsheld met een voorliefde voor het in elkaar slaan van Nazi’s en het zijn van een gentleman. Hoewel “van hun tijd” (lees: een beetje racistisch), zijn het leuke, single middag lecturen. Ian Fleming’s James Bond boeken zijn ook goed, kort plezier.

The Thirty-Nine Steps van John Buchan gaat over een man die gedwongen wordt op de vlucht te slaan tijdens het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het is een onvermoeibaar spannend boek dat je tot het einde toe koortsachtig blijft lezen.

Our Man in Havana van Graham Greene is ook een leuke, snelle spionageroman, met een Britse stofzuigerverkoper die voor MI6 wordt meegetrokken in spionage op Cuba. Het is best grappig en heeft veel wendingen om je te blijven boeien.

De privédetectiveboeken van Dashiel Hammett zitten vol met wendingen en achterbakse streken: Red Harvest en The Maltese Falcon zijn zijn beroemdste. Zijn personage Sam Spade is het oorspronkelijke personage van de privédetective, dus veel van de stille spionnen met een gouden hart die jij leuk vindt, zijn waarschijnlijk op hem gebaseerd.

{{#ticker}}

{{topLeft}}

{{{bottomLeft}}

{{topRight}}

{{bottomRight}}

{{#goalExceededMarkerPercentage}}

{{/goalExceededMarkerPercentage}}

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragrafen}}{highlightedText}}

{#cta}{{text}{{/cta}}

Houd me in mei op de hoogte

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via E-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger