The Lucasian Chair

“Een belangrijk hoogleraarschap in de wiskunde, de Lucasian Chair, werd in december 1663 verleend aan de Universiteit van Cambridge, Engeland. Henry Lucas, parlementslid voor de universiteit van 1639 tot 1640, liet in zijn testament instructies na voor de aankoop van land met een waarde die een jaarlijks inkomen van 100 pond zou opleveren om de leerstoel te bekostigen. Koning Karel II ondertekende de aanvaardingsbrief van de akte op 18 januari 1664 en Isaac Barrow, de eerste professor die de leerstoel bekleedde, trad in februari 1664 aan. Hij gaf de eerste lezing op 14 maart 1664.”

Lucas legateerde in zijn testament zijn bibliotheek van 4000 boekdelen aan de universiteit en liet instructies na voor de aankoop van land waarvan de opbrengst 100 pond per jaar zou opleveren voor de oprichting van een hoogleraarschap. Een van de vereisten in Lucas’ testament was dat de houder van het professoraat niet actief mocht zijn in de kerk. Isaac Newton zou er later bij koning Charles II op aandringen dat deze eis hem vrijstelde van het volgen van de wijding, die in die tijd voor alle Fellows van de universiteit verplicht was, maar die onverenigbaar zou zijn geweest met zijn ariaanse overtuigingen. De koning steunde Newton en ontsloeg alle houders van het professoraat, voor altijd, van de eis om de heilige orden te volgen.

“Alle undergraduates waren verplicht om de Lucasian colleges bij te wonen vanaf hun derde jaar. De Lucasian leerstoel vierde de 330ste verjaardag van zijn oprichting in december 1993.”

“De Royal Society of London en de Lucasian Chair hebben al vanaf het prille begin een sterke band. De Society, die slechts een paar jaar voor de Lucasian Chair werd opgericht, heeft sinds haar oprichting in 1660 een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de vooruitgang van de wetenschap. Een van de grote bijdragen is het tijdschrift Philosophical Transactions geweest. Alle bekleders van de leerstoel waren lid van de Royal Society, op drie na: William Whiston, Thomas Turton en Joshua King. William Whiston werd door Newton buiten de deur gehouden vanwege het ketterijprobleem. Turton hield zich bezig met godsdienst en niet met wiskunde, waardoor hij buiten de belangstelling van de Society kwam te staan. King heeft nooit enig werk gedaan dat hem voor lidmaatschap in aanmerking zou hebben gebracht. Isaac Newton, George Airy, en George Stokes waren presidenten van de Royal Society. Airy, Stokes, Joseph Larmor, en M. James Lighthill waren vice-voorzitters; en Stokes, Larmor, en Lighthill waren secretarissen. De Royal Society erkent personen door het toekennen van medailles. De Copley Medal is de hoogste onderscheiding en werd toegekend aan Edward Waring, Airy, Stokes, Larmor, en Paul Dirac. De Royal Medal is toegekend aan Airy, Larmor en Dirac, de Rumford Medal aan Stokes en de Hughes Medal aan Stephen Hawking.”

“Naast de Royal Society zijn er vele onderscheidingen, prijzen, eerbewijzen en andere erkenningen geweest. Paul Dirac won de Nobelprijs voor Natuurkunde in 1933. Newton, Stokes en Larmor vertegenwoordigden de Universiteit van Cambridge in het parlement. Naast Newton werden Airy, Stokes, Larmor en Lighthill allen geridderd.”

“Deze eeuw begon met William Whiston, een zeer uitgesproken wiskundige, die in 1703 de leerstoel bekleedde. Hij publiceerde zijn religieuze werken in het Engels en vergrootte daarmee zijn publiek en zijn zichtbaarheid buiten de grenzen van de ivoren toren. Deze zichtbaarheid en zijn overtuigingen leidden ertoe dat hij als een ketter werd bestempeld en uiteindelijk van de Lucasleerstoel werd gestuurd. Religie was nog steeds een zeer gevoelig onderwerp en conformiteit was belangrijk. Op wetenschappelijk gebied publiceerde Whiston zijn eigen editie van Euclides, werken over astronomie, aardwetenschappen, lengtegraad en was hij een expert op het gebied van Newton. Hij vestigde de traditie om Newtons werk in Cambridge te onderwijzen. Zijn religieuze werk omvatte profetie, primitief christendom, bijbelse geschiedenis en verklaringen van bijbelse gebeurtenissen, zoals de grote overstroming, met gebruikmaking van de wetenschap, in het bijzonder de astronomie. Hij publiceerde bijna honderd boeken en artikelen.”

“Whiston werd in 1711 opgevolgd door Nicolas Saunderson, die zijn tijd besteedde aan het onderwijzen van algebra. Er werd gezegd dat hij de voorkeur kreeg voor de Lucasian leerstoel omdat hij geen godsdienst had, na Whiston, die er te veel had.”

“De huidige bekleder van de post is de theoretisch natuurkundige Michael Green. Hij werd in oktober 2009 benoemd als opvolger van Stephen Hawking die in september 2009 met pensioen ging, in het jaar van zijn 67e verjaardag, zoals de universiteit voorschrijft. Hawking bekleedt nu de functie van emeritus Lucasian hoogleraar wiskunde. De houder van het professoraat is traditioneel eerder een theoretisch natuurkundige dan een zuiver wiskundige.”

“In 1850 werd de eerste Koninklijke Commissie voor de hervorming van de universiteiten opgericht en in 1871 werden de godsdienstige proeven voor toelating tot de universiteiten definitief afgeschaft.”