“Vertrouw op de Here met heel uw hart, en leun niet op uw eigen verstand.” (Spreuken 3:5)
Veel gelovigen verwarren tegenwoordig het hebben van geloof in God met het vertrouwen op God. Geloof is een zelfstandig naamwoord. Het is iets dat je hebt of bezit, een “substantie” of “bewijs” van dingen waarop je hoopt en die je niet ziet (Hebreeën 11:1). Geloof in God is het zelfverzekerd geloof dat Hij de soevereine Schepper van alle dingen is en dat Hij kan en zal doen wat Hij beweert. Vertrouwen, aan de andere kant, is een werkwoord. Het is iets wat je doet of waar je naar handelt. Geloof komt altijd op de eerste plaats, maar vertrouwen is nooit gegarandeerd. Het is een bewuste keuze, een weloverwogen actie, en kan alleen groeien uit je geloof.
Er is een groot verschil tussen geloof en vertrouwen, en het verhaal van Charles Blondin en Harry Colcord biedt een geweldige illustratie. Blondin was de belangrijkste koorddanser van zijn tijd. Hij werd wereldberoemd in 1859 als de eerste persoon die de Niagara Falls overstak. Colcord was zijn vriend en manager. Een kabel, volledig gemaakt van hennep, 1.300 voet lang en twee duim in diameter, werd rond een eik aan de Amerikaanse kant gewikkeld, terwijl het andere eind over de Niagara rivier werd vervoerd en aan een Canadese rots werd vastgemaakt. Om het slingeren te beperken had Colcord stabiliserende tuidraden met tussenpozen van 20 voet aan ankers op beide oevers bevestigd – behalve 50 onbereikbare voet in het midden, die doorzakte en gevaarlijk slingerde. Dankzij Colcord’s slimme marketing, kwamen tienduizenden toeschouwers bijeen voor het spektakel. Gokkers waagden weddenschappen op de vraag of Blondin zou vallen en sterven, en verkopers verkochten van alles, van limonade tot sterke drank.
Kort voor 17:00 uur op 30 juni 1859, begon Blondin zijn langzame wandeling vanaf de Amerikaanse kant. Eenmaal voorbij het middendeel, brak hij in een run! Na een korte rustpauze ging hij weer terug, maar dit keer met een doos camera op zijn rug. Terwijl hij onzeker in het midden balanceerde, stelde Blondin de camera zorgvuldig op en nam een foto van de menigte. Daarna herpakte hij zijn last en vervolgde de rest van de weg. De hele rondreis duurde 23 minuten. Eenmaal veilig terug op Amerikaanse bodem, kondigde Blondin onmiddellijk een reeks toegiften aan, de ene nog gedurfder dan de andere. De pers smulde ervan. Gedurende enkele weken liep Blondin achteruit, blinddoekte hij, maakte hij een salto achterover, duwde hij een kruiwagen en kookte hij zelfs een omelet tijdens een van zijn vele tochten over het touw. Hij had er vertrouwen in dat hij deze prestaties kon leveren, maar hij vertrouwde ook op zijn capaciteiten om ze te volbrengen. De toeschouwers daarentegen hadden alleen vertrouwen – een verschil dat bleek uit Blondins gedurfde wandeling in augustus 1859. Nadat hij was overgestoken naar de Canadese kant, was het publiek geschokt toen Blondin weer op het touw verscheen met zijn manager, Harry Colcord, op zijn rug geklemd. Een paar touwen braken tijdens de overtocht, maar Blondin aarzelde niet en maakte veilig de oversteek. Later werd gemeld dat Blondin tegen zijn manager zei: “Kijk omhoog, Harry… je bent niet langer Colcord, je bent Blondin. Totdat ik hier weg ben, wees een deel van mij, geest, lichaam en ziel. Als ik slinger, slinger dan met me mee. Probeer niet zelf het evenwicht te bewaren. “1
Dit is het verschil tussen geloof en vertrouwen. De toeschouwers hadden vertrouwen in Blondin en geloofden in zijn kunnen. Maar alleen Colcord vertrouwde hem genoeg om op zijn rug te klimmen en hem de oversteek te laten maken. Is jouw vertrouwen in de Heer ook zo? Vertrouwt u werkelijk op Hem om voor u te zorgen en in al uw behoeften te voorzien (Mattheüs 6:25; 1 Petrus 5:7; Filippenzen 4:19)? Of stelt u uw vertrouwen in uw persoonlijke middelen en inspanningen, of in andere mensen of dingen die u denkt te beheersen? Zonder het “vertrouwen op de HEER” van Spreuken 3:5, zult u nooit de vreugde en het vertrouwen van Spreuken 3:6 kennen: “Op al uw wegen zult gij Hem erkennen, en Hij zal uw wegen leiden.”