- Volksgeneeskunde uit Afrika kan de sleutel zijn tot de behandeling van wonden die de moderne geneeskunde tarten
- Suiker trekt water uit de wond in een verband dat het genezingsproces versnelt
Te veel suiker is misschien slecht voor de taille, maar het zou artsen kunnen helpen bij de genezing van zieken.
Nieuw onderzoek toont aan dat volksgeneeskunde uit Afrika de sleutel kan bevatten tot het behandelen van wonden die de moderne geneeskunde tart.
Uit een onderzoek is gebleken dat kristalsuiker die rechtstreeks in doorligwonden, beenzweren en zelfs amputaties wordt gegoten, de genezing bevordert wanneer antibiotica en andere behandelingen hebben gefaald.
De studie staat onder leiding van Moses Murandu, universitair hoofddocent verpleegkunde voor volwassenen aan de universiteit van Wolverhampton, die opgroeide in Zimbabwe waar zijn vader als kind suiker gebruikte om wonden te helen en pijn te verminderen.
Suiker onttrekt water uit de wond in een verband – bacteriën hebben water nodig om te overleven – waardoor het genezingsproces kan worden versneld, of kickstart het waar de vooruitgang is gestagneerd.
Toen de heer Murandu naar het Verenigd Koninkrijk verhuisde, realiseerde hij zich dat suiker niet werd erkend als een traditioneel geneesmiddel dat iets te bieden had.
Een van de patiënten die in het kader van het onderzoek werd behandeld, is Alan Bayliss uit Birmingham, die werd behandeld op de revalidatieafdeling voor geamputeerden van het Moseley Hall Hospital.
Hij onderging in januari 2013 in het Queen Elizabeth (QE) Hospital Birmingham een amputatie boven de knie aan zijn rechterbeen als gevolg van een maagzweer, en als onderdeel van de operatie werd een ader uit zijn linkerbeen verwijderd.
Voor zijn revalidatie na de operatie werd de heer Bayliss overgebracht naar het Moseley Hall Hospital waar standaardverbanden werden gebruikt, maar de wond in de linkerbeenholte genas niet effectief.
De verpleegkundigen namen contact op met de heer Murandu en de heer Bayliss kreeg de suikerbehandeling en binnen twee weken was de wond drastisch in omvang afgenomen.
De heer Bayliss, een 62-jarige elektrotechnicus, zei: “Het is revolutionair geweest. De eigenlijke wond was erg diep – hij was bijna zo groot als mijn vinger
‘Toen Moses het verband voor het eerst aanbracht, gebruikte hij bijna de hele pot suiker, maar twee weken later hoefde hij nog maar 4 of 5 theelepels te gebruiken.
‘SUIKERBEHANDELING HEEFT ME ZO VEEL BETER GEVOELD’
Een Britse geamputeerde liet een open wond genezen met de nieuwe suikerbehandeling.
Alan Bayliss uit Birmingham liet zijn rechterbeen boven de knie amputeren en een van zijn aderen verwijderen nadat hij een enorme zweer had ontwikkeld.
De wond wilde maar niet genezen, totdat een docent verpleegkunde een suikerbehandeling voorstelde die in zijn geboorteland Zimbabwe wordt gebruikt.
Moses Murandu gebruikte eerst een hele pot suiker, maar was twee weken later al teruggevallen op vijf theelepels. Hij zei dat het werkt door water weg te trekken van de wond, want water is nodig voor bacteriën om zich te vermenigvuldigen.
Nu is de elektrotechnicus op weg naar herstel in het Moseley Hall Hospital in Birmingham.
De heer Bayliss, 62, zei: ‘Het heeft me zoveel beter doen voelen en ik heb geen pijn meer.
‘Het is nu drie weken later en de wond is echt beter geworden.’
Mr Murandu is nu halverwege zijn gerandomiseerde controleproef in drie ziekenhuizen in West Midlands – Moseley Hall, het Queen Elizabeth Hospital en het Manor Hospital in Walsall.
Tot nu toe hebben 35 patiënten de behandeling met succes ondergaan, zonder dat er bijwerkingen zijn gemeld.
Mr Murandu, 47, zei: ‘Ik ben zo blij met de resultaten en de reactie die mijn behandeling krijgt.
‘Toen ik een kind was, behandelde mijn vader mijn snijwonden met suiker, dus ik was verrast toen ik ontdekte dat dat hier in het Verenigd Koninkrijk niet bestond.’
‘Ik ben zeer tevreden. Ik heb het gevoel dat het mijn herstel heeft bespoedigd, en het is een positieve stap voorwaarts geweest.
‘Ik was eerst wat sceptisch, maar toen ik eenmaal de suiker in werking zag en zag hoezeer het de wond naar buiten trok, was ik onder de indruk.’
Verpleegkundige Jonathan Janneman zei: ‘Een van de belangrijkste voordelen is het moreel van de patiënt. Hij kon de holte in zijn been zien, terwijl hij onwel was geweest en operaties had ondergaan.
‘Maar de suiker heeft iets gegeven om zich aan vast te houden. Het is verbazingwekkend dat zoiets simpels als suiker hem een morele opkikker heeft gegeven – het psychologische voordeel is net zo groot als het fysieke voordeel.
‘De patiënt is extatisch met de resultaten. De heer Murandu is bezig met een proef in drie ziekenhuizen in West Midlands – Moseley Hall, het QE Hospital en Manor Hospital in Walsall – naar het gebruik van de suikerpasta.
Tot nu toe hebben 35 patiënten die de behandeling kregen, hun toestand zien verbeteren, zonder bijwerkingen te melden, vergeleken met 16 patiënten die de behandeling niet kregen.
De behandeling werkt omdat bacteriën water nodig hebben om te groeien, dus suiker op een wond aanbrengen trekt het water weg en laat de bacteriën verhongeren. Hierdoor kunnen de bacteriën zich niet vermenigvuldigen en sterven ze af.
De heer Murandu zei dat zuivere suiker werd gebruikt die de infectiecontroleprocedures moest doorlopen.
Hij zei: ‘In Afrika zouden we de suiker uit de supermarkt halen, hier moet het door onze aseptische dienstafdeling.
‘Het enige probleem dat we hebben, is mensen vragen bereid te zijn de behandeling niet te krijgen – ze hebben al een standaardbehandeling van antibiotica en moderne verbanden gehad die niet heeft gewerkt.’
De heer Murandu, die voor zijn onderzoek een innovatieprijs heeft gewonnen, zei: ‘Het is voor mij heel plezierig om de resultaten te zien, vooral nu de verpleegkundigen in staat zijn om de behandeling over te nemen en toe te dienen nadat ik de eerste beoordeling heb gemaakt, en ook dat de patiënten de voordelen ervaren.
‘Ik geloof in de suiker en de verpleegkundigen en artsen die de effecten zien, beginnen er ook in te geloven. Ik wil de universiteit en de School of Health and Wellbeing bedanken voor hun steun en ook de patiënten voor hun deelname.’