Opmerking van de auteur: Hoewel dit is geschreven voor docenten Engelse Taalkunde, is de informatie relevant voor alle schrijvers.
Ik hou van schrijven, en als je van iets houdt, kan het een beetje als een verrassing komen als je ontdekt dat iemand anders er niet ook van houdt. Erger nog, het is moeilijk voor te stellen dat iemand het zou kunnen haten. Maar dat is meestal de ontdekking die ik elk jaar doe als ik mijn leerlingen vraag om voor het eerst te schrijven. “We gaan vandaag schrijven,” behalve bij een paar leerlingen, ontlokt dat meestal genoeg gekreun om je te laten weten dat jij en je liefde voor schrijven een kleine minderheid in je klas zijn.
Het leven is gevuld met activiteiten die we moeten doen, zelfs als we ze niet willen doen. De afwas, bijvoorbeeld. Hoewel dat een belangrijke les is om te leren, moeten we proberen plezier of een doel te vinden in zoveel mogelijk van de dingen die we doen. We hebben allemaal de neiging om betekenis te vinden achter de activiteiten die we doen als we een soort motivatie hebben om ze te doen. Ik heb een hekel aan afwassen, maar ik ben begonnen met het kijken naar afleveringen van Star Wars: The Clone Wars terwijl ik de afwas doe, dus het is een tijd geworden waar ik elke dag naar uitkijk.
Waarom schrijven we?
Motivatie gaat niet altijd vanzelf, omdat niet elke student van nature een zinvolle reden ziet om pen op papier te zetten. Maar motivatie is van vitaal belang. Zeker, ze moeten goed leren schrijven omdat het een universum van mogelijkheden voor hen kan openen, maar “Je moet het doen” is niet de beste manier om iemand ervan te overtuigen iets te omarmen waarvan we hopen dat ze ervan zullen gaan houden. Het heeft weinig zin om ons werk moeilijker te maken door een degelijk antwoord op de vraag van de student “Waarom moeten we dit doen?” uit de weg te gaan. We hebben goede antwoorden.
We schrijven om te overtuigen…
Soms schrijven we om iemand te overtuigen van een overtuiging waarvan wij vinden dat ze die moeten aannemen of een actie die ze moeten ondernemen. Voor leerlingen is dit een heel relevante motivatie om te schrijven, maar overtuigen door te schrijven is een vaardigheid die geleerd moet worden. Simpelweg schrijven, “Hé, mam, je moet een nieuwe iPhone voor me kopen” of “Ik wil deze baan, en ik vind dat je me moet aannemen” zal geen vertrouwen in je positie wekken.
Dus leren we leerlingen na te denken over de overtuigingen die belangrijk voor hen zijn en waarvan ze denken dat anderen die zouden moeten delen of de acties die ze denken dat anderen die zouden moeten ondernemen. Dit soort reflectie is waarschijnlijk iets wat veel leerlingen niet gewend zijn, en het kan heel openbarend zijn. Een leerling kan bijvoorbeeld ontdekken dat de opvattingen van zijn ouders over de manier waarop in Amerika met wapengeweld wordt omgegaan, niet overeenstemmen met de opvattingen die hij zelf aanhangt, en hij weet misschien niet waarom, maar als hij op onderzoek uitgaat, kan hij goede redenen ontdekken om er anders over te denken. Zo begint de taak om iemand anders te overtuigen van de geldigheid van hun overtuiging. De motivatie wordt geboren uit deze eenvoudige reflectie.
En dan leren we hen hoe ze bij hun schriftelijke benadering van het overtuigen rekening moeten houden met hun publiek, want iemand overtuigen gaat over het gebruik van strategieën die het meeste effect zullen hebben op de persoon die we proberen te overtuigen. Schrijven voor een specifiek publiek beïnvloedt de woorden die we gebruiken, de argumentatie die we volgen, hoe we de informatie ordenen, en een hele reeks andere schrijfkeuzes. Als een student zijn ouders wil overtuigen om een nieuwe overtuiging aan te nemen, maar zijn ouders zijn het soort mensen dat statistisch bewijs nodig heeft om ergens van overtuigd te worden, dan zal de student statistisch bewijs willen vinden om in te voegen en zal hij waarschijnlijk vermijden te veel anekdotisch bewijs te gebruiken.
Studenten hebben sterke meningen, en we moeten schrijven positioneren als een manier voor hen om die sterke meningen te verkennen op een manier die hen helpt om ze goed over te brengen.
We schrijven om iemand te helpen iets te begrijpen…
Soms schrijven we omdat er iets is wat we weten of iets wat we hebben geleerd dat iemand anders niet weet of begrijpt. Iets waarvan we denken dat andere mensen het zouden moeten weten. Dus schrijven we om uit te leggen op een manier die iemand anders tot begrip brengt.
Wanneer ik leerlingen leer hoe ze moeten schrijven om te informeren, is dat voor mij ook een gelegenheid om van hen te leren. Ik ben er vast van overtuigd dat leerlingen het beste kunnen leren schrijven als ze zelf kunnen kiezen waarover ze schrijven, en daarom vermijd ik zoveel mogelijk om ze schrijfopdrachten te geven waar ze op moeten reageren.* Zoals veel docenten heb ik gemerkt dat deze autonomie vaak de liefde voor schrijven bij leerlingen opent op een manier die schrijfopdrachten niet doen.
Net als bij schrijven om te overtuigen, moedig ik leerlingen aan om ideeën te verkennen die belangrijk voor hen zijn en die ze kunnen uitleggen aan iemand die niet weet wat zij weten. En soms betekent dit dat ze iets moeten onderzoeken wat ze nog niet weten of dat ze ideeën moeten ontwikkelen die oorspronkelijk nog niet volledig in hun hoofd zaten. Schrijven om mensen te helpen begrijpen is vaak een reis waarin leerlingen zelf een nieuw begrip verwerven voordat ze leren het aan anderen over te brengen.
Een voorbeeld dat ik elk jaar goed vind werken, is een analyse-essay over amusement. Na de leerlingen te hebben rondgeleid door echte mentorteksten, zoals een recensie van de film It: Chapter Two door entertainmentjournalist Anthony Breznican, en te laten zien hoe ik het zou aanpakken in mijn recensie van Star Wars: The Last Jedi, leer ik studenten hoe ze een origineel controlerend idee kunnen ontwikkelen dat iets onderzoekt dat voor de meeste mensen niet direct voor de hand ligt over hun entertainmentkeuze. Dit is vaak een uitdaging en een kans voor studenten om te leren hoe ze verder kunnen gaan dan een samenvatting van een werk naar hun eigen unieke ideeën over het werk.
En zoals ik al zei, het is een kans voor mij om iets te leren van bijna al mijn studenten dat ik nog niet eerder wist. Ik krijg hun perspectieven op dingen te zien, zoals een uitstekend opstel dat ik vorig jaar las van een student over het televisieprogramma Blackish en de bedoelingen van de maker achter het programma.
Een extra bonus is dat ik niet steeds weer hetzelfde opstel hoef te lezen, wat vaak het gevolg is van het geven van dezelfde schrijfopdracht aan dezelfde groep studenten.
We schrijven om iemand een plezierige ervaring te geven…
Soms willen we gewoon iets maken waar anderen plezier aan zullen beleven. Dat is wat George Lucas dreef tot het schrijven en regisseren van de baanbrekende film Star Wars, wat Keegan Michael Key en Jordan Peele dreef tot het maken van hun hilarische sketch comedy show Key and Peele, en Sarah Kay tot het schrijven van haar tot nadenken stemmende gedicht “Plan B.”
Een van de dagelijkse gewoonten die ik in mijn klas heb, is acht minuten dagboekschrijven aan het begin van de les. Ik geef mijn leerlingen de tijd om te schrijven over wat ze maar willen (hoewel ik wel een geheugensteuntje of denkstrategie op het bord zet voor leerlingen die moeite hebben om op ideeën te komen). Ik heb vaak leerlingen die deze tijd gebruiken om een lopend fictief verhaal te schrijven, en ik sta er altijd weer versteld van hoe creatief leerlingen kunnen zijn. Een van mijn leerlingen heeft het afgelopen jaar het hele jaar tijdens de dagboektijd aan een roman gewerkt.
Leraren hebben de neiging het onderwijs in creatief schrijven te vermijden, omdat het in de echte wereld misschien niet zo praktisch of nuttig lijkt, maar afgezien van het feit dat we de volgende Stephen King of Tyler Perry zouden kunnen onderwijzen, moeten we bedenken hoeveel schrijven in de echte wereld eigenlijk afhangt van het vermogen om een meeslepend verhaal te maken. De New York Times heeft een rubriek genaamd Saturday Profile met profielen van interessante mensen uit alle lagen van de bevolking, en mijn leerlingen hebben genoten van het lezen van dit soort non-fictie. Maar verhalen worden ook gebruikt bij het schrijven van informatieve en overtuigende teksten, omdat verhalen vaak een middel zijn om de emoties van een publiek aan te spreken, ongeacht of je ze probeert te vermaken of niet. Thomas Newkirk heeft een fantastisch boek over het belang van narratieve schrijfvaardigheden, genaamd Minds Made for Stories, dat elke leraar zou moeten lezen.
We schrijven om ideeën te verkennen en uit te drukken…
De rode draad die deze redenen voor schrijven samenbindt, is de onschatbare mogelijkheid om ideeën te verkennen en uit te drukken. Een van de belangrijkste vaardigheden die we leerlingen helpen ontwikkelen door te schrijven, is het vermogen om kritisch te denken. Als we schrijven om te overtuigen, analyseren we een idee om te ontdekken wat de beste manier is om het over te brengen, zodat het aanslaat bij een bepaald publiek. We leren dingen op nieuwe en innovatieve manieren te bekijken wanneer we schrijven om anderen te helpen een idee te begrijpen. Schrijven om een plezierige ervaring te creëren, plaatst ons in een positie om ideeën en scenario’s te verkennen en verbanden te leggen die we anders misschien niet zouden leggen, waardoor we op een unieke manier ervaringskennis opdoen.
We leren vaak dat het doel van een schrijver is om te overtuigen, te informeren of te vermaken (vaak aangeduid met het acroniem PIE), maar als we kijken naar schrijven in de echte wereld, is er vaak veel overlap tussen de drie, wat laat zien dat de scheiding niet zo duidelijk is.
Emily St. John Mandel schreef haar National Book Award Finalist roman Station Eleven om lezers die houden van dystopische fictie aan zich te binden, maar door middel van het verhaal was ze ook in staat om verschillende relevante ideeën uit de echte wereld te verkennen, zoals de invloed die de keuzes van een ouder kunnen hebben op de opvoeding van een kind of de veerkracht van de menselijke creativiteit en hoop. De verkenning van deze ideeën kan ook heel overtuigend zijn voor een lezer die soortgelijke situaties doormaakt als de personages in het verhaal. In het midden van de COVID-19 pandemie kunnen lezers van Station Eleven bijvoorbeeld worden aangemoedigd om kunst in al zijn vormen te bewaren en met anderen te delen om hoop te scheppen.
Leerlingen helpen hun waarom te vinden
Niet elke leerling zal van schrijven houden, maar leerlingen helpen hun waarom voor schrijven te vinden, zal het voor velen van hen aangenamer maken. Als we willen dat leerlingen hun hart in hun schrijven leggen, moeten we ze laten zien dat er heel relevante en reële redenen zijn waarom ze hun best moeten doen. En voor sommigen van hen zal het vinden van hun waarom een levenslange liefde voor schrijven creëren.
In Texas hebben we een gestandaardiseerde test die de State of Texas Assessment for Academic Readiness, of STAAR, heet, en eerstejaarsstudenten moeten een Engels I-test afleggen die lezen en schrijven omvat. Een groot percentage van die test wordt gewogen door een opstel gebaseerd op een door de staat Texas gegeven aanwijzing. Dat wil zeggen dat mijn leerlingen inderdaad moeten leren hoe ze iets moeten schrijven op basis van een vraag om te slagen voor deze test. Maar ik geloof niet dat dit betekent dat ik ze het hele jaar door meerdere opstellen moet geven, waarbij elke leerling op dezelfde vraag moet reageren. In plaats daarvan leer ik leerlingen al vroeg hoe ze zelf een onderwerp kunnen bedenken om op te reageren, zodat ze kunnen blijven kiezen waarover ze schrijven. Dit helpt hen echt bij hun kritisch denken en idee-ontwikkeling, en het geeft hen ervaring met het reageren op een prompt zoals de STAAR-test biedt.