Wat is spraakapraxie bij kinderen?
Spraakapraxie bij kinderen (CAS), ook wel verbale dyspraxie of ontwikkelingsapraxie genoemd, is een motorische, of neurologische, spraakstoornis die sommige jonge kinderen treft wanneer ze leren spreken. Kinderen met CAS weten wat ze willen zeggen, maar zijn niet in staat de woorden te vormen.
Wie wordt getroffen door kinderapraxie van spraak?
Kinderapraxie van spraak kan elk kind treffen. Kinderen kunnen meer kans hebben om deze aandoening te ontwikkelen als ze:
- Een taalachterstand (het kind spreekt niet op een passend niveau voor zijn of haar leeftijd). Het kind begrijpt taal in het algemeen, maar is niet in staat om zich verbaal uit te drukken. Het kind volgt aanwijzingen op, maar heeft een beperkt spraakvermogen.
- Problemen met lezen, schrijven en spellen wanneer het de schoolleeftijd bereikt. (CAS wordt meestal vastgesteld voordat een kind kan lezen en schrijven.)
- Problemen met de fijne motoriek. Het kind kan bijvoorbeeld moeite hebben met tekenen of het oprapen van kleine dingen.
- Moeilijkheden met kauwen, het gebruik van een rietje of drinken uit een beker, en het verwerken van wat ze in de mond voelen.
Wat zijn de oorzaken van spraakapraxie bij kinderen?
De precieze oorzaken van CAS zijn niet bekend. CAS ontstaat door problemen met de manier waarop zenuwen in de hersenen communiceren met de mondspieren.
Kinderen die CAS hebben, kunnen onderbrekingen hebben in bepaalde zenuwbanen in de hersenen. Deze zenuwbanen zijn verantwoordelijk voor de planning van de bewegingen die nodig zijn om te kunnen spreken. Bij kinderen met CAS worden de boodschappen van de hersenen naar de monddelen die voor de spraak worden gebruikt dus niet goed verzonden.
CAS houdt geen verband met zwakte of verlamming van de spieren die betrokken zijn bij de spraak, waaronder die van de lippen, kaak en tong.
Wat zijn de symptomen van apraxie van de spraak bij kinderen?
De symptomen van CAS variëren van kind tot kind. In het algemeen begrijpen kinderen met CAS de taal wel, maar hebben ze moeite met spreken en communiceren. Bijvoorbeeld, kinderen met CAS:
- Maken inconsistente fouten in de spraak. Ze hebben ook moeite met het coördineren van de overgang van de ene lettergreep van een woord naar de volgende lettergreep.
- Vertekenen klanken.
- Groeven naar klanken.
- Fouten maken in de toon, de klemtoon of het ritme van de spraak.
Tekenen en symptomen van CAS kunnen zich in verschillende levensfasen van een kind voordoen. Kinderen jonger dan 3 jaar kunnen:
- geen brabbel- of kirrende geluiden maken.
- slechts een paar verschillende klanken gebruiken.
- moeite hebben met het samenvoegen van klanken.
- lange pauzes nemen tussen klanken.
- woorden telkens anders zeggen.
- Spreken hun eerste woordjes later uit dan verwacht.
- Hebben moeite met eten.
Kinderen ouder dan 3 kunnen:
- Moeite hebben om langere woorden duidelijk uit te spreken.
- Moeite hebben om na te doen wat andere mensen zeggen.
- moeilijk te begrijpen zijn, vooral voor mensen die het kind niet kent.
- Een vlak of hakkerig spreekpatroon hebben.
- Gropen, of zoeken, naar woorden door de mond een paar keer te bewegen voor het spreken.
- Moeilijker spreken wanneer men nerveus is.
enews
Cleveland Clinic is een academisch medisch centrum zonder winstoogmerk. Adverteren op onze site helpt onze missie te ondersteunen. Wij bevelen geen producten of diensten aan die niet van de Cleveland Clinic afkomstig zijn. Beleid