Lamotrigine (Lamictal), een fenyltriazinederivaat, is een beproefd anticonvulsivum dat werkzaamheid heeft bewezen bij het voorkomen van stemmingsepisoden bij volwassen patiënten met bipolaire stoornis type I. Het werkingsmechanisme van het geneesmiddel bij patiënten met bipolaire stoornis houdt mogelijk verband met de remming van natrium- en calciumkanalen in presynaptische neuronen en de daaropvolgende stabilisatie van het neuronale membraan. Lamotrigine monotherapie vertraagde de tijd tot interventie met aanvullende farmacotherapie of elektroconvulsietherapie voor elke nieuwe stemmingsepisode (manie, hypomanie, depressie en gemengde episoden) aanzienlijk in vergelijking met placebo, in twee grote, gerandomiseerde, dubbelblinde onderzoeken met een duur van 18 maanden. Bovendien was lamotrigine significant beter dan placebo in het verlengen van de tijd tot interventie bij depressie. Deze effecten van lamotrigine werden aangetoond bij zowel recent manisch/hypomanische als recent depressieve patiënten. Lamotrigine toonde werkzaamheid in het uitstellen van manische/hypomanische episoden alleen in gepoolde gegevens, hoewel lithium superieur was aan lamotrigine op deze maatstaf. Twee van de vier dubbelblinde kortetermijnonderzoeken hebben aangetoond dat lamotrigine effectiever is dan placebo bij de behandeling van patiënten met bipolaire stoornis die refractair is voor behandeling, of patiënten met bipolaire depressie. Lamotrigine heeft geen werkzaamheid aangetoond bij de behandeling van acute manie. Lamotrigine werd in onderhoudsonderzoeken over het algemeen goed verdragen, waarbij de meest voorkomende bijwerkingen hoofdpijn, misselijkheid, infectie en slapeloosheid waren. De incidentie van diarree en tremor was significant lager bij lamotrigine- dan bij lithium-behandelde patiënten. De incidentie van ernstige huiduitslag bij behandeling met lamotrigine was 0,1% in alle onderzoeken bij bipolaire stoornis en omvatte één geval van mild Stevens-Johnson syndroom. Lamotrigine leek geen toename van het lichaamsgewicht te veroorzaken. De dosering van lamotrigine wordt over een periode van 6 weken getitreerd tot 200 mg/dag om de incidentie van ernstige huiduitslag tot een minimum te beperken. Aanpassingen van de begin- en streefdosering zijn nodig indien gelijktijdig toegediend met valproaat halfnatrium of carbamazepine.
Conclusie: Lamotrigine is een effectieve onderhoudstherapie gebleken voor patiënten met bipolaire stoornis type I, waarbij de tijd tot interventie voor elke stemmingsepisode aanzienlijk wordt vertraagd. Bovendien vertraagde lamotrigine de tijd tot interventie voor een depressieve episode aanzienlijk en toonde het een beperkte werkzaamheid in het vertragen van de tijd tot interventie voor een manische/hypomane episode, vergeleken met placebo. Hoewel lamotrigine niet is goedgekeurd voor de kortdurende behandeling van stemmingsepisoden, is de werkzaamheid ervan aangetoond bij de acute behandeling van patiënten met een bipolaire depressie, maar is de werkzaamheid ervan niet aangetoond bij de behandeling van acute manie. Lamotrigine wordt over het algemeen goed verdragen, lijkt geen toename van het lichaamsgewicht te veroorzaken en behoeft, in tegenstelling tot lithium, over het algemeen geen controle van de serumspiegels.