Een spaghetti zonder kaas is als een kus zonder een kneepje!
Een Italiaanse ober bij Sardi’s in New York City zei dat tegen me toen ik klein was. Het bleef hangen.
Een spaghetti zonder kaas is als een kus zonder een kneepje, en spaghetti zonder goede saus is als… nou ja, slappe, hopeloze noedels.
Deze spaghettisaus…is goede saus, mijn vrienden. Het is rijk, vlezig, een makkie om te maken, en het kan worden ingevroren en gebruikt op spaghetti, in lasagne, bovenop knoflookbrood, of over de top van ricotta-gevulde pasta schelpen.
En het kan in bulk worden gemaakt en ingevroren, waardoor ik er nog meer van ga houden. De partij die je in deze post ziet, heb ik dit weekend gemaakt, maar de partij op deze Instagram-foto heb ik twee weken geleden gemaakt, toen ik een voorraadje aan het inslaan was en in grote hoeveelheden kookte. Je kunt nooit, nooit, nooit te veel spaghettisaus in de vriezer hebben en ik heb nu een voorraad, schat. Ik kan ’s nachts gerust zijn. Totdat ik me herinner hoe de binnenkant van mijn auto eruit ziet.
*Shudder*
The Cast of Characters: Gemalen rundvlees (ik gebruikte gemalen rundvlees), knoflook, ui, groene paprika, tomatenpuree, Parmezaanse kaas (niet afgebeeld), laurier, gemalen tijm, gemalen oregano, zout, peper…
en een mysterieus ingrediënt dat je ofwel aan het lachen zal maken ofwel mijn naam zal vervloeken.
Of allebei.
Maar als je het een kans geeft, als je voorbij alles wat je weet over regels en fatsoen en gezond verstand en zuiverheid kunt kijken, als je diep in je hart kunt reiken om van me te houden, ongeacht wat het ingrediënt uiteindelijk zal zijn, zul je eindigen met een fantastische bord spaghetti.
Laten we samen op deze reis gaan. Ik doe mee.
Let op dat ik mijn recept verdubbel, want ik heb al een dubbele partij saus in containers in mijn vriezer en dat is blijkbaar niet genoeg voor mij. Dus welke hoeveelheden je me ook ziet gebruiken, je kunt ze gemakkelijk halveren.
Snipper de bovenkant van twee uien af, pel ze dan en snijd ze van wortel tot punt doormidden.
Maak verticale sneetjes in de uienhelften…
Snijd ze dan in de andere richting om ze in blokjes te snijden.
Hak dan de boven- en onderkant van de groene paprika’s af…
Snijd ze in reepjes…
En snij de reepjes in blokjes.
Veggies! Hoera.
Ik hou van groente restjes.
Ik hou van veel dingen.
Ik heb een nieuw plan. Neem aan dat ik van alles hou. Als ik dan iets tegenkom wat ik haat, zal ik het je zeker vertellen. Klinkt dat constructief? Geweldig. Het is een plan.
Ik haat het om niet van knoflook te houden.
Vertaald: Ik hou van knoflook.
Het geeft niet. Ik kan het niet. Ik hou van liefdevolle liefde.
Hak een bosje fijn! Zo’n vijf of zes kruidnagels. Of, liever, meer. Wees dapper. Wees moedig!
Draag pepermuntjes!
Nou dat mooie rundvlees pakken, baby.
Ik streef naar alliteratie.
Gooi het in een pot…
En bak het helemaal bruin, verkruimel het terwijl je gaat.
Haal het uit de pan en gooi het voorlopig in een kom, laat zoveel mogelijk vet weglopen.
Vergiet het overtollige vet in de pan (ik had niet al te veel omdat mijn rundvlees zeer mager was, in tegenstelling tot mijn bodem) en besprenkel het met wat olijfolie.
Een goede paar/drie eetlepels is voldoende.
Wanneer de olie op middelhoog vuur is verhit, gooit u de ui en de groene peper erin…
En bak ze een paar minuten, tot ze zacht beginnen te worden. Wat ook zal gebeuren is dat ze alle heerlijke smaak van het vlees uit de pan zullen absorberen. Niet dat het wat uitmaakt, want dit alles komt uiteindelijk in een grote stoofpot terecht en kookt aan gort. Maar het geeft me toch een chique gevoel.
Daarna gooi je de knoflook erbij. Aangezien ik de saus verdubbelde, had ik meer kunnen toevoegen.
Ik hou er niet van knoflook te haten.
Roer door en laat de knoflook een minuut of zo koken, wrik dan het enorme glas wijn van je lippen en giet het in de pan.
Roer het om en laat de wijn een paar minuten inkoken…
Dan giet je er een tros fijngestampte tomaten bij! Ik ben dol op alle tomatenproducten in blik (hele, in blokjes gesneden, gestoofd, puree, saus) maar voor sauzen gebruik ik graag geplette.
Het heeft een mooie, stevige textuur, maar geen grote stukken tomaat om mee te worstelen.
Om de smaak te verdiepen, kunt u een flinke scheut tomatenpuree toevoegen.
Plop! En kijk: de klomp tomatenpuree is zich aan het versterken tegen de vijand. Hij heeft al een gracht gebouwd om aanvallers op afstand te houden.
Ik zie dingen.
Okee, roer het door elkaar, doe er dan wat gemalen tijm bij…
Gemalen oregano…
Een beetje suiker, om het zure effect van de tomaat tegen te gaan…
En zout.
Roer het rond en laat het beginnen met opwarmen…
Doe dan een greep in de mysterie zak.
Wacht! Stop even.
Bedenk één ding: ik heb altijd van je gehouden.
En je outfit ziet er vandaag heel mooi uit.
In de winkel gekochte marinarasaus!
*Die zich aan je been vastklampt*
*Die je niet laat gaan*
*Het huilen en schreeuwen van “Als je bij me weggaat, ga ik met je mee!”*
Hier is het ding. Je kunt dit helemaal weglaten. Je kunt gewoon dezelfde hoeveelheid meer tomaten toevoegen (of een ander tomatenproduct) en alles zal prima zijn. En ik geloof dat als je een hoop gemalen rundvlees bakt en er een hoop in de winkel gekochte marinarasaus bij doet, je nooit de heerlijke, rijke, zelfgemaakte smaak krijgt van het spul dat je zelf kunt maken. Sterker nog, het zou overweldigend…naar saus uit een potje smaken. Maar die ene pot (of halve pot, wat je voorkeur ook is) van het in de winkel gekochte spul is bijna alsof je een scheutje van iets toevoegt. Het geeft uw zelfgemaakte saus een extra dimensie van smaak; u krijgt het voordeel van de uren en uren die een andere entiteit (fabrikant, fabriek, Emeril) besteed aan het stoven van hun saus.
Plus, het is gewoon goed, schoon, ornery leuk om al die tijd en moeite besteden aan het maken van saus uit het niets, dan crack open een pot van de winkel gekocht saus en gooi het in.
Ik doe het…Ik doe het…
Ik heb het gedaan.
Nu heb ik het echt gedaan.
Volgende, pak het rundvlees…
En gooi het in de pot.
Roer het dan rond…
Grijp wat laurierblaadjes…
En gooi die er ook bij.
Dan zet u het vuur laag, doet u het deksel op de pan en kookt u het geheel heel, heel zachtjes een uur of zo. Roer af en toe en kijk tussen het roeren door naar herhalingen van Real Housewives op uw DVR.
Na een uur pakt u wat peterselie (of u kunt gedroogde peterselieschilfers gebruiken).
Hak het fijn…
En ga zo door tot het echt, echt fijn gehakt is.
Gooi het erin en roer het door elkaar.
En nu – dit is gewoon een leuk kleinigheidje als je toevallig een stukje Parmezaanse kaas hebt – snij de harde korst van het uiteinde…
En gooi het direct in de saus.
Als je geen stukje kaas hebt, geen probleem. Doe er wat geraspte Parmezaanse kaas bij en je bent klaar.
Laat het dan nog ongeveer 30 minuten zachtjes sudderen. Merk op dat ik niet zei “met geweld laten sudderen.” Een hevig sudderen heet natuurlijk koken.
Wat denk je? Het is nu tijd om te eten.
Leg de gekookte pasghetti in een kom en besprenkel met wat olijfolie.
Doe een rondje zodat de noedels mooi bedekt zijn. En olijf olieachtig.
Om op te dienen, gooi je wat noedels op een bord.
Om eerlijk te zijn, houd ik er over het algemeen niet van om een grote berg noedels en een grote berg saus op een grote schotel te leggen en dan iedereen te laten graaien en hun portie van dezelfde schotel te laten nemen. Ten eerste raakt de schaal in een paar seconden helemaal overhoop, en het is moeilijk om extra saus te redden als je restjes over wilt houden, omdat die allemaal met de pasghetti vermengd is. Ik vind het ook zo mooi om een bord spaghetti met saus te hebben. Het is zo klassiek spaghettisaus-achtig.
Stort er een hoop saus bovenop.
Serieus. De heerlijkheid doet pijn aan mijn ogen.
Hallo, minnaar.
Maar wacht! Er is meer!
Sprinkel er wat peterselie op voor een beetje frisheid en groenheid en mooiheid en kleur.
Maar wacht! Er is meer!
Parmesaanse kaas. Mooie, grove schaafsel van Parmezaanse kaas.
Maar wacht! Er is nog meer!
Kaasbrood met knoflook. O, ja.
Een-knoflook-kaasbrood-zonder-kaas is als een-kus-zonder-kus.
Wie zei dat? Freud?
Maakt niet uit. Het doet er niet meer toe. In feite doet niets er meer toe.
Niets behalve… spaghettisaus.
Genieten, mijn vrienden!