Gemeenschap in de buurt van Loreto, Baja California Sur, Mexico. Foto: N. Peterson 
Ondanks een gedeelde interesse in sociale duurzaamheid, hebben academici, professionals en beleidsmakers vaak verschillende perspectieven over wat sociale duurzaamheid is, en hoe het kan worden geïmplementeerd en beoordeeld.
We begonnen ons netwerk door te proberen een definitie van sociale duurzaamheid te smeden, maar zijn de waarde gaan inzien van een holistisch idee van duurzaamheid dat geen onderscheid maakt tussen sociale, ecologische en economische duurzaamheid, omdat deze onderscheidingen naar onze ervaring oppervlakkig en niet nuttig zijn. In onze recente paper en speciale uitgave worden enkele van onze ideeën uiteengezet.
Enkele definities
“Sociale duurzaamheid is een kwaliteit van samenlevingen. Het betekent de natuur-samenleving relaties, bemiddeld door werk, evenals relaties binnen de samenleving. Sociale duurzaamheid is gegeven, indien werk binnen een samenleving en de daarmee samenhangende institutionele regelingen
- een uitgebreide reeks menselijke behoeften bevredigen
- en wel zodanig dat de natuur en haar voortplantingsmogelijkheden gedurende een lange periode in stand worden gehouden en de normatieve aanspraken op sociale rechtvaardigheid, menselijke waardigheid en participatie worden vervuld.”
Van Beate Littig, Erich Grieβler 2005 Sociale duurzaamheid: een containerbegrip tussen politiek pragmatisme en sociale theorie, International Journal of Sustainable Development 8(1-2):65-79, p 72.
“Sociale duurzaamheid is: een positieve toestand binnen gemeenschappen, en een proces binnen gemeenschappen dat die toestand kan bereiken.” Stephen McKenzie 2004 Hawke Research Institute Working Paper Series No 27 SOCIAL SUSTAINABILITY: TOWARDS SOME DEFINITIES. Hawke Research Institute, University of South Australia, Magill, South Australia (pdf)
“ontwikkeling (en/of groei) die verenigbaar is met een harmonieuze evolutie van de burgermaatschappij, die een omgeving bevordert waarin cultureel en sociaal diverse groepen verenigbaar kunnen samenleven en die tegelijkertijd de sociale integratie stimuleert, met verbeteringen in de kwaliteit van het bestaan voor alle lagen van de bevolking.” Polese M, Stren R, 2000 The Social Sustainability of Cities: Diversity and Management of Change. University of Toronto Press, Toronto, blz. 15-16.
“het blijvende vermogen van een stad om te functioneren als een levensvatbare omgeving voor menselijke interactie, communicatie en culturele ontwikkeling op lange termijn.” Yiftachel O, Hedgcock D, 1993, Stedelijke sociale duurzaamheid: de planning van een Australische stad. Cities 10 139 – 157, page 140
“Sociale duurzaamheid is één aspect van duurzaamheid of duurzame ontwikkeling. Sociale duurzaamheid omvat mensenrechten, arbeidsrechten en corporate governance. Net als milieuduurzaamheid is sociale duurzaamheid het idee dat toekomstige generaties dezelfde of een grotere toegang tot sociale hulpbronnen moeten hebben als de huidige generatie (“intergenerationele billijkheid”), terwijl er ook gelijke toegang tot sociale hulpbronnen binnen de huidige generatie moet zijn (“intragenerationele billijkheid”). Sociale hulpbronnen omvatten ideeën zo breed als andere culturen en fundamentele mensenrechten.” Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie