Ik neem deel aan het Amazon and Airbnb Services LLC Associates Program, dus in principe verdien ik een kleine commissie als u een van de affiliate links op dit bericht gebruikt – zonder extra kosten voor u! Dope toch? En al het geld verdiend met deze links gaat terug naar The Global Dreamers Foundation non-profit, die helpt sponsoren eerste keer reizen ervaringen voor jonge volwassenen. Win-win-win!
Mijn top vijf Amerikaanse gerechten: Hamburgers, Pizza (Amerikaans), Kippenvleugels, Succotash, en Sloppy Joe-sandwiches.
Ik zou ze letterlijk allemaal elke dag kunnen eten zonder er genoeg van te krijgen. Ze zijn verankerd in mijn DNA. Ik word nergens gelukkiger van dan wanneer ik deze gerechten op een menukaart zie staan (ESPECIEL het happy hour-menu heyyyooo) en me vervolgens volprop tot ik niet meer kan eten.
Dus. Stel je mijn verbazing voor toen ik iets vernam dat mijn bestaan voor altijd zou schokken.
Sloppy Joe’s zijn uitgevonden in Cuba.
WAT?!?!?!?
Voordat ik daar echter op inga, laten we de andere kanshebbers eens bekijken. Er zijn drie bedrijven momenteel gecrediteerd met het creëren van de “eerste” sloppy joe. Dus…welke heeft het nu ECHT gedaan?
Wie heeft de Sloppy Joe uitgevonden?
Theorie 1 – Iowa, USA
Ye Olde Tavern, een super low key café in Sioux City, Iowa, is waarschijnlijk het meest bekend en geaccepteerd als de bedenker van de heerlijke Sloppy Joe sandwich. Ye Olde Tavern, geopend in 1924 door David Heglin. In principe waren de sandwiches gewoon losse broodjes met gemalen rundvlees (die hij taverneburgers noemde).
Dus een sloppy joe zonder de tomatensaus. MAAR, er waren in de jaren ’30 heel wat plaatsen waar broodjes met los vlees werden verkocht. In 1926 opende de Franchise Maid-Rite, ook in Iowa. Die verkocht ook sandwiches met los vlees. Dus waarom krijgt Ye Olde Tavern de eer? Naar verluidt heeft een kok in Ye Olde Tavern, Joe genaamd, ergens tomatensaus (geen verwijzing naar de datum tho) toegevoegd aan de sandwich met los vlees, waardoor de sloppy Joe ontstond die we vandaag kennen.
Theorie 2 – Florida, USA
Dan is er nog de Sloppy Joe’s Bar in Key West, Florida. Nou, het heette eerst Blind Pig, en daarna Silver Slipper. Het opende in 1933 (*kuch* specifiek de dag NA het verbod, maar daar komen we later op). Dus, huh. Het begin van de jaren dertig? Ja. Dat is ongeveer dezelfde tijd dat de kok van Ye Olde Tavern tomatensaus zou hebben toegevoegd aan hun broodje vlees.
Nou moet je dit horen. De eigenaar van de Silver Slipper, Joe Russell, werd door zijn vriend Ernest Hemingway overgehaald om de naam van de bar te veranderen in Sloppy Joe’s, naar een bar in Havana waar Hemingway dol op was. Hemingway was letterlijk geobsedeerd door Cuba. Hoewel de bar in Florida de naam kopieerde, besloten ze de sandwich officieel de naam Sloppy Joe te geven.
Theorie 3 – Havana, Cuba
Dat brengt ons op Cuba. Specifiek, Havana. SPECIFIEK, de originele Sloppy Joe Bar. De eigenaar, wiens naam is gedocumenteerd, José Abeal y Otero, opende zijn bar tussen 1917-1919. Biedt die datum marketingkansen? De Amerikaanse drooglegging begon in 1920. Dat betekende dat dorstige Amerikanen naar Cuba kwamen op zoek naar een drankje.
Maar al die Amerikanen die mojito’s en daquiri’s dronken, hadden ook eten nodig in de bar. José maakte een eenvoudige sandwich voor zijn klanten. Amerikanen houden van sandwiches. Iedereen, van Hemingway tot Eva Gardner, van Frank Sinatra tot Joe Luis, kwam in de bar! Hij moest ervoor zorgen dat het menu bij de drankjes paste, maar ook dat ze meer wilden.
José gebruikte het klassieke Cubaanse gerecht, ropa vieja, als basis. Als je het niet weet, ropa vieja is letterlijk rundvlees gemengd met tomaten en kruiden. Als je voor honderden hongerige Amerikanen kookt, vermaal dan het rundvlees en gooi het in een stoofpot van tomaten en kruiden. Boom. Makkelijk. Klaar. Een ander Cubaans comfort voedsel is picadillo, dat is gemalen rundvlees gemengd met kappertjes, olijven en rozijnen.
Ja. Klinkt een beetje als een sloppy joe, hè?
Dus waarom sloppy? De naam klinkt logisch bij het rommelige gerecht. MAAR, het was eigenlijk José’s bijnaam omdat zijn vaste klanten (zoals Hemingway) hem graag plaagden met zijn netheid. En jullie weten allemaal hoe Amerikanen ervan houden om iedereens naam te vervloeken. Hij heeft zelfs zijn bar naar zijn bijnaam genoemd.
Westerlingen proberen andere culturen te kopiëren??? Wanneer gebeurt dat nu eens?
Eerlijk gezegd lijkt de Havana-versie me het meest concreet. Vooral omdat een variant van de sloppy joe in New Jersey (bij Millburn Deli) werd geïnspireerd nadat een lokale politicus Cuba had bezocht en voorstelde dat de delicatessenzaken thuis hun eigen versie zouden maken.
Ik bespeur een thema.
In ieder geval blijf ik bij het Havana-verhaal. Dus een van mijn favoriete Amerikaanse gerechten was niet echt Amerikaans. Dat betekende natuurlijk dat ik zelf naar die Sloppy Joe’s Bar in Havana moest gaan kijken.
Ja, mijn belangrijkste reden om Cuba te bezoeken was om deze sandwich te eten. Als je hier nieuw bent, ik ben Kay, de onhandige reiziger.
Mensen zeggen dat de bar in Oud Havana ligt, maar mij leek het meer op de grens van oud en Centraal. Typ het gewoon in op je google-kaart en je vindt je weg ernaartoe. Of, vraag het gewoon aan een lokale Cubaan. Zij zullen het weten.
Sloppy Joe’s Bar werd eigenlijk in 1959 gesloten na de Cubaanse revolutie, maar heropende vervolgens weer in 2013. Het bureau voor stadshistorie heeft JAAR aan de restauratie besteed om de bar na een halve eeuw van verval weer tot leven te wekken. Ik zou zeggen dat ze er goed werk van hebben gemaakt! Dus yay!! Maar zodra ik binnenkwam, voelde ik dat er iets niet klopte.
Mijn ontmoeting met het legendarische etablissement
“Hmmm…” Ik kneep mijn ogen dicht. “Het lijkt wel… een staatsrestaurant…”
Televisies met reclame voor toerisme en hotels bevestigden mijn vermoedens. Het restaurant werd nu gerund door Habaguanex Tourist Company. Ik had een zekere scepsis ten opzichte van door de staat gerunde levensmiddelen in Havana. Maar ik was op een missie om dit broodje te proberen, hoe dan ook! Trouwens, misschien word ik wel verrast!
Het interieur is modern, in ieder geval voor Cubaanse begrippen, met delicate vintage accenten en ansichtkaarten uit de jaren ’20. Aan de muren hangen posters van beroemdheden en politici die de bar in zijn glorie hebben bezocht. Ik werd niet aan de deur begroet zoals in de vriendelijke paladar (privé) restaurants in Havana, dus koos ik een tafeltje en plofte neer. Er waren een paar andere klanten, waarvan ik aannam dat het ook toeristen waren.
Nagenoeg onmiddellijk verscheen er een ober die een menu voor me neerlegde. Ik wist echter al wat ik wilde. Ik bestelde een sloppy joe, obvi.
Het wachten duurde ook niet lang! De ober kwam terug en zette het MAGNIFICENT BEAST voor me neer. Ik moest bijna huilen van hoe mooi het voor me stond.
Ik smulde ervan alsof het mijn laatste maaltijd op aarde was.
En het was verrukkelijk.
Misschien wel een van de beste broodjes sloppy joe die ik ooit heb gegeten. De olijven maakten het echt af, man.
Als je in Havana bent, raad ik je ten zeerste aan hier te stoppen om de ORIGINELE Sloppy Joe te proberen. Maar er is nog veel meer uitstekend eten in Cuba! En als je dan toch in Havana bent, overweeg dan om een paar andere coole activiteiten te ondernemen met mijn handige reisgids voor Havana!
Ben je ooit in Sloppy Joe’s Bar in Havana geweest? Welk van de oorsprongsverhalen gelooft u?