Skip Bayless is ‘still fighting’ drie jaar na overstap van ESPN naar Fox

Het is drie jaar geleden dat Skip Bayless ESPN verliet voor Fox, een zet die in de ogen van velen – en door de koude berekening van televisiekijkcijfers – zijn zichtbaarheid in het genre ‘competitief debat’ heeft verminderd.

Maar Bayless ziet dat niet zo. Integendeel, zei hij vorige week in een interview, “gecombineerd met sociale media, is het zelfs beter dan het was.”

Ratings voor zijn FS1-show, “Undisputed,” met co-host Shannon Sharpe, zijn gestaag verbeterd sinds de lancering, maar zoals met veel moderne mediapersoonlijkheden, is de consumptie van Bayless-inhoud veelzijdig.

Vaak krijgen zijn tegendraadse opvattingen over onderwerpen zoals LeBron James meer tractie wanneer ze worden gedeeld op sociale media, of op zijn eigen Twitter-feed, dan op live televisie.

“Ik kijk naar wat ze het engagementpercentage noemen, of impressies, en ze zijn zo buitengewoon dat dat publiek wedijvert met het on-air publiek,” zei hij. “Ik heb het gevoel dat we niet van de radar zijn. We zitten er helemaal in. We zitten er middenin.”

Bayless gaf de eer aan wat hij noemde “het beste social media-team in de business. Ik heb het gevoel dat we een aantal nieuwe paden hebben gebaand met een aantal nieuwe platforms die we hebben gemaakt om meer mensen te bereiken.”

Een populaire functie is #SkipRidesTheTrollerCoaster, waarin hij periodiek reageert op alle vragen.

Maar een ding dat niet is veranderd sinds Bayless ESPN verliet na 12 jaar van debatteren daar, met name met Stephen A. Smith op “First Take,” is de passie die hij inspireert onder kijkers, volgers en professionele critici – veel van het negatief.

Hij houdt vol dat hij immuun is voor kritiek van buitenstaanders, en negeert het meestal. Hij heeft 2,8 miljoen Twitter-volgers en volgt zelf niemand.

“Niet om cavalier te klinken of boven alles te staan, maar eerlijk gezegd, het kan me niet schelen,” zei hij. “Eerlijk gezegd, lees ik het niet. Het doet me geen goed.”

Hij herinnerde zich dat hij feedback las toen hij in 2009 voor het eerst op Twitter kwam en besefte al snel dat het slopend was.

“Als een kind in de kelder van zijn moeder in Des Moines zei dat mijn haar er maf uitzag – ik zag dat toevallig in een pauze op ‘First Take’ – na een tijdje realiseerde ik me dat dat in mijn psyche zou blijven hangen en me zou afleiden voor de rest van de show.”

Hij voegde eraan toe: “Het zal je beginnen te doen twijfelen over wie je bent en wat je bent, en ik doe dat niet. Ik geloof er niet in. Ik sta open voor interne kritiek van vertrouwde vrienden binnen de grenzen van ons gebouw. Maar niet daarbuiten.”

Bayless verdient naar verluidt meer dan 5 miljoen dollar per jaar, en dat is een deel van wat hem zo’n bliksemafleider maakt. Maar Charlie Dixon, Fox Sports ‘executive vice president voor content, zei dat hij unieke gaven aan de tafel brengt.

“Wat we allemaal heel snel beseften is dat hij dit vreemde vermogen heeft om een publiek te bewegen,” zei Dixon.

Dixon noemde de groei in de kijkcijfers “ongelooflijk,” maar ze begonnen vanuit een bescheiden basis. Voor de vier maanden dat de show in 2016 op was, was het gemiddeld ongeveer 107.000 kijkers.

In 2017 was het gemiddeld 130.000, toen in 2018, 165.000. Het gemiddelde van 2019 was 169.000 tot en met 5 augustus, maar dat zal zeker stijgen tijdens het voetbalseizoen. Zijn oude show, “First Take” heeft dit jaar tot nu toe ongeveer het dubbele gemiddeld.

Bayless is zich goed bewust van de cijfers, zoals hij is met alle dingen in het leven die winnen en verliezen met zich meebrengen.

“De man is zo’n hyperconcurrerend mens bij alles,” zei Dixon. “Ik heb nog nooit iemand gezien die zijn werk zo serieus neemt, en het is gewoon een toegewijde, full-on toewijding aan wat het met zich meebrengt.”

De verhuizing van de oostkust naar het westen, waar Fox Sports is gevestigd, heeft toegevoegd aan de mate van moeilijkheid.

Bayless, 67, houdt van de levensstijl van Los Angeles. (Zijn vrouw, Ernestine, die opgroeide in Mastic Beach en het grootste deel van haar volwassen leven in New York City doorbracht, heeft gemengde gevoelens.)

Maar het betekent wakker worden om 2 uur ’s nachts in plaats van 5 om zijn dagelijkse routine van oefening en voorbereiding te beginnen. De show begint om 6:30 lokale tijd.

Bayless houdt elke klok in zijn huis en al zijn horloges op Eastern Time om te proberen de psychologische pijn te verzachten.

“Het voelt in ieder geval bijna beschaafd om om 5 uur in mijn hoofd op te staan dan om 2 uur in L.A.,” zei hij. “Mijn vrouw denkt dat ik gek ben.”

Wat de show zelf betreft, zei Bayless dat hij Smith mist “omdat hij mijn broer is en ik nog steeds heel dicht bij hem sta,” maar hij noemde Sharpe “een openbaring” in zijn toewijding aan het voorbereiden en verbale steekspel.

“Het is verfrissend en verhelderend en nieuw leven inblazend voor mij,” zei hij. “Ik hou van de gevechten. Ik wou dat hij één debat in drie jaar had kunnen winnen, maar hij heeft nog steeds een kans omdat we jaar vier ingaan.”

Bayless houdt vol dat hun standpunten zuiver zijn, nooit bewerkt voor aandacht of toegevoegde vonken, een beschuldiging die hij al eerder heeft gehoord.

“Ik ben niet boos op je omdat je dat vraagt, maar ik word boos op dat idee, omdat het zo vals is, en iedereen die ook maar een beetje deel heeft uitgemaakt van ons proces, zou lachen om dat idee,” zei hij.

“We hebben nooit, maar dan ook nooit een debat in elkaar geflanst. We hebben nooit een yin-yang debat bedacht, omdat het niet zal werken. Ik zal niet toestaan dat iemand, vooral Shannon Sharpe, tegen me liegt op de nationale televisie, omdat ik dat niet serieus kan nemen … Ik heb nooit, nooit, zoals God mijn getuige is, een enkel debat in een enkele show geforceerd.”

Zegt Dixon, “Er was nooit een keer in de geschiedenis van deze show of degene die ik daarvoor deed, een moment waarop we zeiden: ‘Weet je wat geweldig zou zijn: Als je deze andere kant van het argument zou kunnen doen.’ Hij is daar zo tegen. Skip zou me vermoorden.”

Bayless heeft geen plannen om te stoppen of te vertragen, want hij blijft gepassioneerd over het werk, en over het leven, en heeft vrienden met pensioen zien gaan en het voelde voor hem alsof “hun vuur uitging.”

“Als je me überhaupt kent, ben ik koppig trots op een fout,” zei hij. “Ik ben overemotioneel. Ik ben over-passionate en in het algemeen mensen denken dat ik ben veel te intens en weg, weg, weg te hardhoofdig. Nou, voila, dat is wat werkt voor mij in wat ik doe.

“Dus elke ochtend sinds die eerste ochtend op 6 september 2004 , ben ik uit bed gesprongen op een zeer vroeg tijdstip als een kind op kerstochtend.”

Hij voegde er later aan toe: “Er is een oud gezegde van mij dat je boos moet blijven, op een goede manier. Ik ben nog steeds boos. Ik vecht nog steeds. Ik voel me kwader dan ooit.”