Vorige
Red-Braised Dried Beancurd “
All Seriously Asian recipes “
Er zijn maar weinig voedingsmiddelen op de planeet waarbij je meer energie kwijt bent aan het kauwen ervan dan je aan calorieën binnenkrijgt. Rauwe selderij is er één van. Konnayaku, het Japanse product gemaakt van een plant in de taro familie genaamd konnayku (ook wel konjac of duivelstong genoemd), is mijn caloriearme voedsel bij uitstek.
Konnyaku is het meest caloriearme voedsel dat je kunt vinden – het grootste deel van het gelatineachtige blok is water, gestold met de toevoeging van verpulverd konnyaku poeder en soms zeewierpoeder. Verpakkingen van konnayaku variëren van letterlijk nul tot maar liefst tien calorieën, afhankelijk van het merk. En, zonder suiker, zonder vet, en zonder proteïne, zijn blokken konnyaku echt als de intimiteit van voedsel. Als je ooit de hele dag voornamelijk konnyaku hebt gegeten, heb je waarschijnlijk het vreemde gevoel ervaren vol te zitten, maar tegelijkertijd toch een beetje honger te hebben – een lege, pure volheid die net genoeg is om je op de been te houden.
Hoewel de deugden van konnyaku meestal worden aangeprezen door lijners of selecte liefhebbers van Japans eten, moet konnyaku niet alleen worden gewaardeerd om zijn lage-calorische eigenschappen, maar ook omdat het lekker is. Konnayaku kan volledig verstoken zijn van smaak, maar geen enkel ander voedselproduct heeft zijn unieke kauwen – een heerlijke, springerige textuur die interessant genoeg is om het hoogtepunt van een soep of gestoofd gerecht te zijn, hoewel het vaak een achterbank neemt in sukiyaki en odenstoofschotels.
De tarowortel voor konnyaku is oud (hij mag jaren rijpen voordat hij geoogst wordt) en zwaar, met een gewicht van wel vijf pond per wortel die wel zes centimeter in doorsnee kan worden. De wortel wordt geschild, gedroogd en tot poeder vermalen. Het poeder wordt dan gecombineerd met water en een soort stollingsmiddel, meestal gehydrateerd calcium, om het mengsel tot een stevige koek te laten stollen. Shirataki is gewoon gelatineachtige konnyaku mengsel dat is gevormd om te kijken als noedels, hoewel de textuur geen gelijkenis vertoont.
Hoewel sommige recepten voor konnyaku of shirataki een korte kooktijd aangeven, geef ik er de voorkeur aan mijn konnyaku minstens anderhalf uur te koken, zodat de volle smaken van het suddervocht kunnen worden geabsorbeerd. Rundvlees is een tijdsefficiënte aanvulling op konnyaku, aangezien zowel het vlees als de stukken konnyaku een tijdje nodig hebben om gaar te worden. Hartige groenten, zoals daikon en lotuswortel, gaan ook goed samen met konnyaku, als deze eerst in een soep of bouillon wordt gegaard.
Wanneer ik konnyaku bereid, kook ik altijd een grote pot, zodat extra plakjes konnyaku – al gaar en op smaak gebracht met het suddervocht – kunnen worden verkoold in een gietijzeren braadpan of onder de grill. Dit geeft een extra texturele dimensie aan een verder uniform product: Het oppervlak van de konnyaku, wanneer verkoold, zal een licht knapperige en gekraakte huid ontwikkelen.
Ten slotte is er nog een ander type konnyaku dat bedoeld is om rauw te worden gegeten. Je vindt pakjes sashimi konnyaku naast het gewone spul, maar de sashimi konnyaku is voorgesneden en vaak groen of geel, afhankelijk van of het op smaak is gebracht met zeevruchten of citrus toevoegingen. Sashimi konnyaku wordt meestal gegeten met een beetje wasabi pasta en sojasaus of een zoete miso en mosterdsaus. In tegenstelling tot de konnyaku die gekookt moet worden, is de textuur van sashimi konnyaku veel malser, hoewel nog steeds kauwbaar. Op een warme dag is sashimi konnyaku net zo verfrissend als een salade, maar aanzienlijk meer vullend.