Baannaam: The Kittansett Club
Ontwerper: William Flynn/Frederic C. Hood (1922), Gil Hanse/Jim Wagner (1998, boomverwijdering en bunkerrenovatie)
Locatie: Marion, Massachusetts
Geschiedenis: Lang werd gedacht dat dit het werk was van amateur-architect Frederic C. Hood, maar recente ontdekkingen geven aan dat William Flynn de eer verdient voor de lay-out. Genoemd naar de Indiaanse term voor “dichtbij de zee”, opende Kittansett in 1922, en Hood sleutelde de volgende decennia aan het ontwerp. In de jaren ’90 herstelde het team van Gil Hanse en Jim Wagner de baan in zijn oorspronkelijke glorie door bomen te verwijderen en bunkers te renoveren.
Behalve de Walker Cup van 1953 is Kittansett grotendeels uit de nationale schijnwerpers gebleven. Onderscheidingen voor Kittansett zijn onder meer:
- #134 Best Course in the World – Golf Digest (2018)
- #84 Best Course in North America – Top100golfcourse.com (2018)
- #78 Best Course in America – Golf Digest (2019)
- #58 Best Course in America – Golf Magazine (2020)
- #73 Best Course in America – Top100golfcourse.com (2019)
- #46 Beste klassieke golfbaan in Amerika – Golfweek (2020)
- #5 Beste golfbaan in Massachusetts – Golf Digest (2019)
- #5 Beste golfbaan in Massachusetts – Golf Magazine (2020)
- #7 Beste golfbaan in Massachusetts – Top100golfcourse.com (2020)
- #7 Beste privébaan in Massachusetts – Golfweek (2020)
Condities: 8/10, Net als de nabijgelegen Newport Country Club heeft Kittansett een onmiskenbaar linkse uitstraling met stevige, snelle fairways en greens die nooit sneller lopen dan een 11 op de stimp. De fairways, teeboxen en greens worden nauwgezet onderhouden en de baan heeft weinig rough, maar wel moerassig moerasland en droge hardpan voor degenen die zich offline wagen.
Value: N/A, This is a private course.
Scorecard:
Tee Par Yardage Rating Slope
Blue 71 6934 75.0 145
White 71 6400 71.9 139
White/Green 71 6029 70.0 132
Green 71 5581 67.9 130
Yellow 72 4934 71.0 133
Hole Descriptions: Gelegen aan het eind van een archipel die in Buzzard’s Bay uitsteekt, bezet The Kittansett Club een ongelooflijk schilderachtig eigendom aan zee. Hoewel het land vlak is, hebben Hood en Flynn talrijke heuvels en subtiele verhogingen aangebracht die bijdragen aan het geweldige karakter van de baan. De lay-out is zeer gevarieerd met ongeveer de helft van de holes langs de moerassen en de oceaan en de andere helft landinwaarts vanaf het water. De meeste publicaties concentreren zich op de holes van wereldklasse aan zee, maar ik vond de holes in het binnenland bijna net zo goed, vergelijkbaar met de grote heidebanen in Engeland met hun zanderige grond, winderig zwenkgras, en hoge bomen.
Kittansett speelt kort (nog geen 7000 yards vanaf de Tips) en zelfs korter gezien de stevige en snelle omstandigheden, maar ik speelde hier verschrikkelijk en vond de baan extreem lastig. De belangrijkste verdediging is ongetwijfeld de wind, die meestal van de Oceaan zweept, maar de lay-out is ook moeilijk, vooral vanaf de tee. Er is hier geen echte rough en alles wat een beetje offline komt, zal waarschijnlijk moerasland of zwenkgras vinden. Flynn demonstreerde een enorme beheersing van hoeken en strategische bunkering op Kittansett, en er zijn echt niet veel teeshots waar je je echt comfortabel over voelt. Een bewijs van de moeilijkheidsgraad van Kittansett is dat geen enkele speler par brak in een Amerikaanse Amateur Qualifier die hier in 1996 werd gehouden.
De openingshole van Kittansett is met 415 yards de langste par 4 op de baan. Deze teebox grenst direct aan de pro shop en u zult vrijwel zeker een galerij hebben. Deze hole is extreem open aan de linkerkant met de 18e fairway, maar heeft een lateraal gevaar aan de rechterkant met moeras. Een reusachtige zandvlakte doorsnijdt de fairway op ongeveer 260 yards en is in het spel vanaf de tee. De approach naar deze kleine golvende green wordt bewaakt door een diepe bunker aan de linkerkant.
De par 4 2e speelt ook 415 yards en is een andere zeer moeilijke hole. Deze hole heeft een prachtig uitzicht op de oceaan op de achtergrond, maar laat dit u niet afleiden op deze moeilijke teeshot. Deze drive vereist een carry van 145 yards en het vermijden van dichte moerassen aan de rechterkant. Op ongeveer 280 yards wordt deze fairway doorsneden door rough en een bunker aan de linkerkant. Deze ronde green wordt omzoomd door twee diepe bunkers aan weerszijden en de oceaan is lang.
De par drieën op Kittansett behoren tot de beste sets die ik ooit heb gespeeld en de 3e is de beste van het stel. Deze wereldberoemde hole van slechts 155 yards gaat direct over de oceaan naar een eilandgreen, omgeven door strandzand. Ik stel me voor dat deze hole overstroomt of een echte eilandgreen wordt als het vloed is. Met de meestal gierende wind is dit een opwindend teeshot dat u niet snel zult vergeten.
De 4e par 4 lijkt met slechts 360 yards gemakkelijk op de scorekaart, maar is in feite een van de vele zeer moeilijke dogleg-rechten in Kittansett. Met een teebox midden in een moeras is dit een moeilijk teeshot met een gedwongen carry van 160 yards en een dogleg die pas op 225 yards komt. Flynn plaatste twee duivelse bunkers op beide hoeken van de dogleg die de golfer min of meer dwingen om een drive tussen 220 en 250 yards te slaan. Wie de hoek wil afsnijden, heeft te kampen met hoge bomen aan de rechterkant. Deze hole heeft weer een kleine back-to-front hellende green die aan weerszijden wordt omzoomd door enorme bunkers.
De 5e is een sterke rechte par 4 van 395 yard die prominent wordt gekenmerkt door twee grote bunkers in het midden van de fairway tussen 150 en 180 yards. Aangezien de aanvankelijk brede fairway geleidelijk smaller wordt met moerasland aan de rechterkant, dwingen deze bunkers de golfer om twee keer na te denken over het leggen vanaf de tee. Deze golvende green wordt bewaakt door hoge bomen aan de linkerkant en bunkers aan weerszijden.
Op 385 yards is de 6e nog zo’n moeilijke par 4 van minder dan 400 yards, met weer zo’n lastig teeshot. Deze hole maakt een bocht naar rechts van ongeveer 175 yards met moerasland aan de rechterkant en dichte bossen aan de linkerkant. Deze hole doet me veel denken aan de 5e hole in Wannamoisett met de ideale lijn over de heuvels in de rechterhoek. Zij die links of lang gaan zullen een bunker vinden op 195 yards of erger – wees OB. De approach hier is vrij eenvoudig met bunkers aan beide kanten op ongeveer 60 yards van deze green en drie bunkers die beide kanten van de green bewaken.
De 7e hole is met 505 yards de eerste en beste par 5 die u in Kittansett zult tegenkomen. Ook deze hole heeft een veeleisend teeshot met een smalle fairway die wordt omzoomd door moerasland en bomen aan weerszijden. Dit is ook een van de best gebunkerde holes van de baan met talrijke bunkers die door deze fairway lopen en de golfer dwingen om goed na te denken bij elk schot. Een bijzonder verwoestende bunker is een kruisbunker die op de linker fairway uitsteekt, ongeveer 100 meter kort voor de green. Deze green is groot, heeft twee niveaus en wordt aan weerszijden bewaakt door diepe bunkers.
De 8e markeert het begin van de holes in het binnenland, die beslist een ander gevoel geven dan hun metgezellen aan zee. Dit is een andere zeer sterke par 3 op 190 yards. De green heeft een carry over zwenkgras en een bunker, wordt aan weerszijden bewaakt door diepe bunkers en helt zeer hard van back-to-front.
De 9e hole van 380 yard is een van de zwakkere holes van de baan als een rechte par 4 omzoomd door hoge bomen aan beide kanten. Deze hole valt op door een kreek die de fairway op 285 yards kruist en een bunker net rechts van de kreek. De approach gaat naar een grote, vlakke green met aan weerszijden bunkers.
De bereikbare 10th van 330 yard krijgt van mij de stem voor makkelijkste hole van Kittansett. Dit is een relatief eenvoudige hole met een royale fairway nadat je de eerste 200 yards door een aantal fairway bunkers moet. Deze approach gaat licht bergop naar een kleine, golvende green omringd door diepe bunkers. Hoewel deze hole in theorie drivable is, denk ik dat het ideale spel is om alles te doen wat je kunt om de fairway te vinden.
Relative to par, ik weet niet of er een moeilijkere hole is dan de 11e. Met een lengte van maar liefst 220 meter is dit een semi-blinde par 3 met dank aan het hoge zwenkgras direct voor de teebox. Er is een gigantische crossbunker ongeveer 50 yards kort en drie diepe aan beide zijden van de green. Deze hole heeft een van de coolste greencomplexen die ik ooit gespeeld heb met wat ik het best kan omschrijven als een diagonale Biarritz met de linkerkant hoger dan rechts. Par is een geweldige score hier.
De 12e hole is een fantastische strategische dogleg links van 380 yards. Met een crossbunker aan de linkerkant op 170 yards en dichte bossen aan de linkerkant, zorgt dit moeilijke teeshot ervoor dat veel golfers naar rechts bailouten, waardoor een moeilijkere approach mogelijk wordt geblokkeerd door bomen. Er is nog een bunker 100 yards kort en aan weerszijden van deze kleine ronde green.
De par 4 13th is met 355 yards de laatste van een trio van zeer uitdagende korte dogleg rights. Met misschien wel de krapste fairway in Kittansett, komt deze dogleg pas na 240 yards, waardoor de golfer gedwongen wordt om iets langer te slaan dan hij of zij het liefst zou doen vanaf de tee. De rechterhoek van de dogleg is omzoomd door diepe bunkers terwijl een verborgen vijver de linkerkant bewaakt. Deze approach is redelijk rechttoe rechtaan met een smalle green die wordt bewaakt door grote bunkers aan weerszijden.
Met de glinsterende oceaan op de achtergrond om u eraan te herinneren waar u bent, is de 14e de laatste van een verbazingwekkende verzameling van one-shotters. Deze hole gaat over 175 yards naar een brede, maar ondiepe green die wordt omringd door diepe bunkers en zwenkgras. Deze green helt over het algemeen back-to-front.
De 15e is de langste van een korte reeks par fives op 515 yards. Deze hole speelt kaarsrecht met rechts een dicht bos dat de hele weg doorloopt. De linkerkant is redelijk open tot 280 yards, waarna er ook bos komt. Net als de 7e hole heeft deze par 5 een groot aantal goed geplaatste bunkers op de fairway – met name crossbunkers aan de linkerkant op 260 yards, rechts op 300, en een zeer lastige aan de rechterkant van het lay-up gebied. Deze green is een van de grootste van de baan. De golfer moet zich een weg banen op deze hole, maar met een goede balstriking zijn birdies zeker mogelijk.
De meeste critici noemen de 16e als de beste par 4 van Kittansett en daar moet ik het mee eens zijn. Deze hole markeert een terugkeer naar de oceaan, aangezien de laatste drie holes op het puntje van de archipel spelen. Het uitzicht vanaf deze teebox is van wereldklasse, met 390 fantastische yards die u van het water scheiden. Deze fairway buigt lichtjes naar links met moerassen aan weerszijden. Ongeveer 30 meter voor de green wordt de fairway afgeknepen door twee cross-bunkers, waardoor lopers de green niet kunnen bereiken. Deze green is relatief vlak, maar speelt verhoogd met hellingen aan alle kanten. Blijkbaar hebben overgroeide bomen achter deze green het zicht belemmerd, maar Gil Hanse heeft ze in de jaren 1990 verwijderd.
De 375 yard 17e is weer een dogleg links die in de tegenovergestelde richting van 16 loopt. We speelden niet op een bijzonder winderige dag, maar ik kan me voorstellen dat deze twee holes zelden de scorecard yardage spelen. Deze hole is opmerkelijk voor een kreek die de fairway doorsnijdt op 255 yards, waardoor veel golfers terugschrikken voor een driver. De andere gevaren op deze teeshot zijn bunkers aan weerszijden op 175 yards en moerasland voor diegenen die ver offline gaan. Deze approach loopt bergopwaarts naar een back-to-front hellende green die aan weerszijden wordt bewaakt door bunkers.
Na de hele dag verslagen te zijn door strategische en moeilijke par vieren, biedt de afsluitende hole in Kittansett een geweldige scoringskans als een rechtdoorgaande par 5 van 460 yard. Terugspelend naar het clubhuis met een drukke weg aan uw rechterhand, biedt deze hole een genereuze fairway, vooral hoe verder u naar links gaat. Deze approach is een beetje uitdagender met grote bunkers 60 yards kort aan de linkerkant en rechts van de green. Een charmante rotswand en zwenkgras bewaken ook net rechts van de green. Dit is een geweldige afsluitende matchplay par 5 waar birdies zullen vliegen.
Algemene opmerkingen: Het clubhuis van Kittansett is ingetogen, maar straalt een klassieke zomerse charme uit van New England. De parkeerplaats is een van de mooiste in golfland en ligt aan de oceaan. De oefenfaciliteiten zijn ook sterk en omvatten een gras range lang genoeg voor driver en twee korte spel gebieden. Ik vind het interessant dat de parking en de oefenfaciliteiten zich bevinden op enkele van de mooiste delen van het terrein, maar ik denk dat het de sterkte van de holes in het binnenland aantoont dat dit niet duidelijker is. Het speeltempo is enorm, en dit juweeltje aan zee is een genot om te bewandelen.
Verdict: De charmante en exclusieve Kittansett Club is een van de meest onderschatte banen in Amerika en zou wel eens mijn donkere paard kandidaat voor beste baan in New England kunnen worden. Met een schitterende reeks holes aan zee en even interessante holes in het binnenland, is een uitnodiging voor Kittansett om te koesteren.