Zeer fout.
Homo betekent ‘mens’ in het Latijn, en heeft het bijbehorende bijvoeglijk naamwoord humanus, vandaar het Engelse ‘human,’ via het Frans.
Als je van de nitty gritty houdt, OED geeft
Etymologie: < Anglo-Normandisch humeigne (vrouwelijk), humane (vrouwelijk), Anglo-Normandisch en Midden-Frans humain, humayn (Frans humain ) van of behorend tot mensen (in tegenstelling tot dieren of tot God) (1119 in Anglo-Normandisch), de menselijke aard of eigenschappen hebbend (c1170), samengesteld uit mensen (c1174), welwillend (c1175), mensen (in tegenstelling tot God) als onderwerp hebbend (1552 in letres humaines : vergelijk humane letters n. bij humaan adj. Speciaal gebruik) en zijn etymoon klassiek Latijn hūmānus van of behorend tot mensen (in tegenstelling tot hetzij dieren, hetzij goddelijke wezens), kenmerkend voor mensen, beschaafd, gecultiveerd, vriendelijk, attent, barmhartig, toegeeflijk < dezelfde basis als homin- , homō homo n.1 + -ānus -an achtervoegsel, hoewel de oorsprong van het vocalisme onduidelijk is. Vergelijk Oud Occitaans uman , Catalaans humà (14e eeuw), Spaans humano (c1200), Portugees humano (13e eeuw), Italiaans umano (13e eeuw). Met gebruik als zelfstandig naamwoord vergelijk klassiek Latijn hūmānus mens, hūmānum dat wat menselijk is (gebruikt als zelfstandig naamwoord van mannelijk respectievelijk onzijdig van hūmānus , bijvoeglijk naamwoord), Frans humain mens (1340 in het Middelnederlands Frans, meestal in meervoud), menselijke natuur (a1630). Vergelijk humaan adj.