De meest gebruikte methode van tatoeëren in de moderne tijd is de elektrische tatoeëermachine, die inkt in de huid brengt via een enkele naald of een groep naalden die zijn vastgesoldeerd op een staaf, die is bevestigd aan een oscillerende eenheid. Het apparaat drijft de naalden snel en herhaaldelijk in en uit de huid, meestal 80 tot 150 keer per seconde. Deze moderne procedure is gewoonlijk hygiënisch. De naalden zijn voor eenmalig gebruik en worden per stuk verpakt. De tatoeëerder moet zijn of haar handen wassen en ook het gebied dat getatoeëerd gaat worden. Hij of zij moet altijd handschoenen dragen en de wond regelmatig afvegen met een vochtige wegwerphanddoek of iets dergelijks. De apparatuur moet voor en na elk gebruik worden gesteriliseerd in een gecertificeerde autoclaaf.
De prijzen voor deze dienst variëren wereldwijd en plaatselijk sterk, afhankelijk van de complexiteit van de tatoeage, de vaardigheid en deskundigheid van de artiest, de houding van de klant, de kosten van het runnen van een bedrijf, de economie van vraag en aanbod, enz. De tijd die nodig is voor het zetten van een tatoeage is evenredig met de grootte en de complexiteit ervan. Een kleintje met een eenvoudig ontwerp neemt misschien 15 minuten in beslag, terwijl een uitgebreide mouw- of rugtatoeage meerdere sessies vergt die meerdere uren per keer kunnen duren, verspreid over maanden of zelfs jaren.
In 1891 werd de eerste elektrische tatoeagenaald uitgevonden in New York City door de elektrische graveerpen van Thomas Edison te modificeren. Dit maakte het proces goedkoper en sneller; het werd opgepikt door de armen en verlaten door de rijken. O’Reilly’s machine was gebaseerd op de roterende technologie van de elektrische graveerpen die door Thomas Edison was uitgevonden. Moderne tatoeëermachines gebruiken elektromagnetische spoelen. De eerste spoelenmachine werd in 1891 in Londen gepatenteerd door Thomas Riley, die een enkele spoel gebruikte. De eerste machine met twee spoelen, de voorloper van de moderne configuratie, werd uitgevonden door een andere Engelsman, Alfred Charles South uit Londen, in 1899. Een andere tatoeage machine werd ontwikkeld 1970-1978 door de Duitse tatoeëerders Horst Heinrich Streckenbach (1929-2001) en Manfred Kohrs.
Permanente Make-upEdit
Permanente Make-up of Semi-Permanente Make-up tatoeages zijn cosmetische tatoeages die bedoeld zijn om pigmentatie in de gelaatstrekken te veranderen. Sommige soorten permanente make-up worden gebruikt voor medische aandoeningen, zoals het bedekken van littekens of vitiligo, terwijl andere soorten gewoon voor esthetische redenen zijn, zoals het tatoeëren van eyeliner, lipkleur of wenkbrauwen. Het pigment wordt in patronen in het huidoppervlak ingebracht om de gewenste gebieden te kunnen bedekken.
Permanente Make-up wordt meestal gedaan met een of andere vorm van tatoeage machine. Er zijn nu machines die naaldloos zijn, wat moet resulteren in minder pijnlijke procedures. Deze naald-vrije apparaten worden beschouwd als veiliger en meer steriel te gebruiken dan de traditionele tatoeage machines. Ze zijn ontworpen om een meer comfortabele ervaring te creëren tijdens het applicatieproces en de mogelijkheid te elimineren van het verspreiden van ziekten zoals HIV, hepatitis en andere gezondheidsproblemen. Het naald-minder apparaat kan ook het pigment dieper in de huid aanbrengen dan machines die naalden gebruiken.
Er zijn verscheidene verschillende manieren om deze tatoegeringen van de hand te doen, gemeenschappelijkst zijnd laserverwijderingen. Er wordt gesuggereerd dat verschillende kleurpigmenten met verschillende lasers moeten worden verwijderd om het risico van littekenvorming en inktretentie te verminderen. De naald-vrije machines hebben ook de capaciteit van het verwijderen van of het verlichten van het pigment van de huid eveneens door in een verwijderingsoplossing in de huid toe te voegen.
Permanente Make-up of micropigmentation is veel zoals om het even welke tatoegering en kan bijwerkingen na verloop van tijd hebben. Infecties, vervaging, littekenvorming, ontsteking en allergische reacties zijn slechts enkele van de bijwerkingen die zijn gemeld van patiënten die permanente make-up procedures hebben ontvangen.
Tepel-areola tatoeagesEdit
Tatoeages hebben ook een entree gemaakt in het medische veld. Tepel-areola tatoeages zijn een vorm van medische tatoeages die kunnen worden gedaan voor degenen die hun tepel verloren tijdens een mastectomie en borstreconstructie chirurgie hadden. De tatoeëerder probeert hetzelfde pigment en dezelfde vorm als de originele tepel en tepelhof na te bootsen, hoewel dit niet altijd resulteert in een exacte replica van de oude tepel van de patiënt. De tatoeage is misschien niet de exacte of gewenste tint van de tepel die de patiënt oorspronkelijk had, omdat de artiest de tatoeage een beetje donkerder kan maken zodat de tatoeage na verloop van tijd lichter wordt, wat uiteindelijk resulteert in de juiste tint. De machine die wordt gebruikt tijdens de procedure zal ook van invloed zijn op de kleur die de tatoeage heeft en hoe het pigment zal reageren met de huid.
Niet alle tepel-areola tatoeages zijn succesvol. Er is een kans dat de tatoeage geïnfecteerd raakt, net zoals elke tatoeage dat kan. In een studie uit 1988-1993 van 103 patiënten die tepel-areola tatoeages kregen, meldden 5 patiënten een infectie te krijgen, 1 patiënt meldde uitslag te krijgen, 1 patiënt meldde slijmvorming te krijgen, en 19 patiënten moesten hun tatoeage laten bijwerken omdat het pigment van de tatoeage afnam tijdens het genezingsproces.
Tepel-areola tatoeages zijn meestal een van de laatste stappen van een borstreconstructie operatie. In het onderzoek onder degenen die de tatoeages hadden gekregen, zei 86% dat ze de procedure opnieuw zouden laten uitvoeren als dat nodig was.
Kleurstoffen en pigmentenEdit
Eerdere tatoeage-inkten werden rechtstreeks uit de natuur gewonnen en waren uiterst beperkt in pigmentvariëteit. In het oude Hawaï werd bijvoorbeeld as van kukui-noten gemengd met kokosolie om een ebbenhouten inkt te produceren. Tegenwoordig wordt een vrijwel onbeperkt aantal kleuren en tinten tatoeage-inkt in massa geproduceerd en verkocht aan tatoeagesalons over de hele wereld. Tatoeëerders mengen deze inkten vaak om hun eigen unieke pigmenten te creëren.
Een breed scala aan kleurstoffen en pigmenten kan worden gebruikt in tatoeages, van anorganische materialen zoals titaniumdioxide en ijzeroxiden tot roet, azokleurstoffen, en acridine-, chinoline-, ftalocyanine- en naftolderivaten, kleurstoffen gemaakt van as, en andere mengsels. IJzeroxidepigmenten worden in sterkere mate gebruikt bij cosmetische tatoeages.
Moderne tatoeage-inkten zijn op koolstof gebaseerde pigmenten die ook buiten commerciële tatoeagetoepassingen worden gebruikt.
Er is bezorgdheid geuit over de interactie tussen MRI-procedures (Magnetic Resonance Imaging) en tatoeagepigmenten, waarvan sommige sporenmetalen bevatten. De door MRI-machines geproduceerde magnetische velden staan in wisselwerking met deze metalen, waaronder non-ferrometaaldeeltjes, en kunnen, hoewel zeldzaam, eerste- of tweedegraads brandwonden of vervormingen van het beeld veroorzaken. Het type en de dichtheid van de inkt en de vorm van de tatoeage kunnen het risico vergroten, vooral als de vorm in de buurt komt van een RF-pick-up-lus. Het televisieprogramma MythBusters testte de hypothese en vond een lichte wisselwerking tussen veelgebruikte tatoeage-inkten en MRI. De interactie was sterker bij inkten met een hoog gehalte aan ijzeroxide.
Studio hygiëneEdit
ProceduresEdit
In een naar behoren uitgeruste tatoeagestudio worden biohazard containers gebruikt voor voorwerpen die in contact zijn geweest met bloed of lichaamsvloeistoffen, sharps containers voor oude naalden, en een autoclaaf voor het steriliseren van gereedschap. In sommige rechtsgebieden zijn studio’s ook wettelijk verplicht om een wastafel in de werkruimte te hebben die zowel warm als koud water bevat.
De juiste hygiëne vereist dat een body modification-artiest zijn of haar handen wast voordat hij of zij een klant begint voor te bereiden op het sjabloon, tussen klanten, en op elk ander moment waarop kruisbesmetting kan optreden. Het gebruik van handschoenen voor eenmalig gebruik is ook verplicht en moeten na elke fase van het tatoeëren worden weggegooid. Dezelfde handschoenen mogen niet worden gebruikt voor het schoonmaken van het tatoeage station, het tatoeëren van de klant, en het schoonmaken van de tatoeage.
In sommige staten en landen is het illegaal om een minderjarige te tatoeëren, zelfs met toestemming van de ouders, en (behalve in het geval van medische tatoeages) is het verboden om gehandicapten te tatoeëren, mensen met gecontra-indiceerde huidaandoeningen, mensen die zwanger zijn of borstvoeding geven, mensen die niet in staat zijn om toestemming te geven als gevolg van geestelijk onvermogen, of mensen die onder invloed zijn van alcohol of andere drugs.
Voordat het tatoeëren begint wordt de cliënt gevraagd de definitieve positie van het aangebrachte stencil goed te keuren. Nadat goedkeuring is gegeven zal de artiest nieuwe, steriele naaldverpakkingen openen in het bijzijn van de cliënt, en altijd nieuwe, steriele, of steriele wegwerpinstrumenten en benodigdheden gebruiken, en verse inkt voor elke sessie (geladen in wegwerpinktdoppen die na elke cliënt worden weggegooid). Ook worden alle gebieden die met gecontamineerde handschoenen kunnen worden aangeraakt, in doorzichtig plastic gewikkeld om kruisbesmetting te voorkomen. Apparatuur die niet kan worden geautoclaveerd (zoals werkbladen, machines en meubilair) zal worden afgeveegd met een goedgekeurd ontsmettingsmiddel.
Stimulansen voor permanente educatieEdit
Lidmaatschap van professionele organisaties of certificaten van waardering/prestatie helpen artiesten over het algemeen om op de hoogte te zijn van de laatste trends. De meeste tatoeëerders zijn niet aangesloten bij een vereniging.
Opleidings- en certificeringsvereistenEdit
Hoewel de specifieke vereisten om tatoeëerder te worden per rechtsgebied verschillen, mandateren vele alleen formele training in bloedoverdraagbare ziekteverwekkers en kruisbesmetting. In veel rechtsgebieden reguleert het lokale Ministerie van Volksgezondheid tatoeagestudio’s. Volgens de gezondheidsafdelingen van Oregon en Hawaï moeten tatoeëerders in deze staten bijvoorbeeld een test afleggen om hun kennis van gezondheids- en veiligheidsmaatregelen en de geldende staatsvoorschriften te toetsen. Het zetten van een tatoeage in Oregon zonder de juiste en actuele vergunning of in een instelling zonder vergunning is een misdrijf. In 1997 werd tatoeëren gelegaliseerd in New York City, in 2000 in Massachusetts en tussen 2002 en 2006 in Oklahoma.
NazorgEdit
Tatoeëerders en mensen met tatoeages verschillen sterk in hun voorkeursmethodes voor de verzorging van nieuwe tatoeages. Sommige tatoeëerders adviseren een nieuwe tatoeage de eerste 24 uur ingepakt te houden, terwijl anderen adviseren het tijdelijke verband na twee uur of minder te verwijderen om de huid te laten ademen. Veel tatoeëerders raden aan om de eerste twee weken niet te veel in contact te komen met water van een warm bad, zwembad of bad om te voorkomen dat de tatoeage-inkt uit de huid wordt gewassen. Andere tatoeëerders adviseren daarentegen om een nieuwe tatoeage vroegtijdig in zeer heet water te baden.
De algemene consensus voor verzorging adviseert om schilfers of korstjes die zich op een nieuwe tatoeage kunnen vormen niet te verwijderen, en om een nieuwe tatoeage gedurende tenminste drie weken niet langdurig bloot te stellen aan de zon; beide zaken kunnen bijdragen aan het vervagen van de afbeelding. Men is het erover eens dat een nieuwe tatoeage goed schoon gehouden moet worden. Voor het aanbrengen op de huid kunnen verschillende producten worden aanbevolen, variërend van producten voor de behandeling van snij-, brand- en schaafwonden tot panthenol, cacaoboter, A&D, hennep, lanoline, of zalf. Zalf op oliebasis wordt bijna altijd aanbevolen voor gebruik op zeer dunne lagen, omdat ze niet kunnen verdampen en daardoor de reeds geperforeerde huid overhydrateren. Recente wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat wonden die vochtig worden gehouden, sneller genezen dan wonden die onder droge omstandigheden genezen. De laatste jaren zijn er specifieke commerciële producten ontwikkeld voor de nazorg van tatoeages. Hoewel de meningen over deze producten uiteenlopen, werken zeep en warm water goed om een tatoeage schoon en vrij van infecties te houden. Geadviseerd wordt om geen parfumvrije zeep of zeep met alcohol te gebruiken om de tatoeage schoon te maken, om te voorkomen dat de tatoeage te snel verbrandt of uitdroogt. Probeer luffa’s en ongewassen kleding te vermijden. Beide kunnen bacteriën bevatten die in de tattoo kunnen komen en een infectie kunnen veroorzaken. De beste manier om je tattoo af te drogen is met een papieren handdoekje. Gewone handdoeken kunnen ook bacteriën bevatten, zelfs als ze net gewassen zijn.
De hoeveelheid inkt die tijdens het genezingsproces in de huid achterblijft, bepaalt hoe de uiteindelijke tatoeage eruit zal zien. Als een tatoeage geïnfecteerd raakt of de schilfers er te vroeg afvallen (bijvoorbeeld als de tatoeage te veel water absorbeert en vroegtijdig afschilfert of wordt weggeplukt of afgeschraapt), zal de inkt niet goed in de huid worden gefixeerd en zal het uiteindelijke beeld negatief worden beïnvloed.