Pre-eclampsie: tekenen, symptomen, mythes en misverstanden

Tijdens een routine prenataal onderzoek bij 36 weken mat Jessie Ha’s bloeddruk 120/80.

Deze waarden waren aan de hoge kant voor haar. Ze heeft een auto-immuunziekte die er normaal voor zorgt dat haar bloeddruk laag is. Maar de 35-jarige gehandicaptenvoorvechtster maakte zich niet al te veel zorgen. Haar dokter ook niet. Ze schreven het toe aan normale kriebels voor de bevalling, omdat Jessie later die week zou worden ingeleid.

Achteraf gezien was haar arts misschien te blasé. Pieken in de bloeddruk tijdens de zwangerschap moeten niet licht opgevat worden. Ze kunnen wijzen op zwangerschapsvergiftiging – een ernstige zwangerschapscomplicatie met hoge bloeddruk. En vrouwen met auto-immuunziekten, zoals Jessie, lopen een verhoogd risico op zwangerschapsvergiftiging.

Aan de andere kant kunnen stress, angst of slaapgebrek de bloeddruk ook tijdelijk verhogen, en die van Jessie was niet hoger dan 140/90, de typische drempel die als hoog wordt beschouwd.

De volgende ochtend, toen Jessie wakker werd en in de spiegel keek, ontdekte ze dat het midden van haar gezicht “ontbrak”. Ze had een gapend zwart gat in het midden van haar gezichtsveld. Het was alsof haar kin en haar voorhoofd elkaar ontmoetten. Door jaren van werken met mensen met traumatisch hersenletsel, wist ze dat er iets mis was en haastte ze zich naar de eerste hulp.

Tegen de tijd dat ze aankwam, was haar bloeddruk gestegen tot 250/160 – gevaarlijk hoog. Haar artsen zorgden snel voor een weeënopwekking (haar bloedplaatjes waren laag, dus vonden haar artsen een weeënopwekking veiliger dan een spoedkeizersnede).

Binnen een paar uur beviel ze van een gezonde baby en was haar bloeddruk weer normaal.

Wat is zwangerschapsvergiftiging?

Wereldwijd treft zwangerschapsvergiftiging 2-8% van alle zwangerschappen. Deze ernstige zwangerschapscomplicatie wordt gekenmerkt door een hoge bloeddruk en tekenen van beschadiging van andere orgaansystemen, zoals de lever en de nieren.

Ondanks het feit dat het een van de meest voorkomende ernstige zwangerschapsaandoeningen is, wordt zwangerschapsvergiftiging nog steeds slecht begrepen. Niemand weet precies waardoor het wordt veroorzaakt, hoewel problemen met de placenta waarschijnlijk een rol spelen.

Preeclampsie is verantwoordelijk voor 10-15% van alle gevallen van moedersterfte in de wereld. In de ontwikkelde wereld ligt het percentage moedersterfgevallen veel lager, maar complicaties zoals de noodzaak om de bevalling vroegtijdig op te wekken, komen nog steeds veel voor.

Maar gelukkig zijn veel van de negatieve gevolgen te voorkomen als ze vroegtijdig worden ontdekt en behandeld.

mythes en misverstanden over zwangerschapsvergiftiging

mythes en misverstanden over zwangerschapsvergiftiging kunnen een belemmering vormen voor vroegtijdige opsporing. Daarom wilden we uw aandacht vestigen op de vier meest voorkomende:

MISUNDERSTANDING #1: Eiwit in uw urine is vereist voor diagnose.

FACTS:

Preeclampsie kan worden gediagnosticeerd in aanwezigheid van aanhoudende hoge bloeddruk en ELK van de volgende symptomen:

• Eiwit in de urine
• Vocht in de longen
• Problemen met de nieren of de lever
• Tekenen van orgaanbeschadiging
• Verlaagde bloedplaatjes
• Tekenen van hersenproblemen (wazig zien, vlekken, ernstige hoofdpijn die niet op behandeling reageert, of zoals Jessie meemaakte, gedeeltelijk verlies van gezichtsvermogen)

Tot 2013 waren hoge bloeddruk en eiwit in de urine beide vereist voor de diagnose zwangerschapsvergiftiging. Dat jaar actualiseerde het American College of Obstetricians and Gynecologists hun diagnostische criteria om eiwit in de urine als vereiste te schrappen, waarbij werd opgemerkt dat de aanwezigheid van eiwit in de urine van een vrouw niet voorspellend is voor aanhoudende orgaanschade of voor hoe snel zwangerschapsvergiftiging vordert.

“Veel patiënten met zwangerschapsvergiftiging hebben niet genoeg proteïnurie om aan de criteria te voldoen, zodat hun diagnose en behandeling wordt vertraagd,”

– James N. Martin, Jr., MD, voormalig voorzitter van de ACOG en lid van de medische adviesraad van de Preeclampsia Foundation.

Niet alle zorgverleners hebben hun aanpak voor het diagnosticeren van zwangerschapsvergiftiging geactualiseerd. In de laatste maand van twee van mijn eigen zwangerschappen heb ik ook hoge bloeddruk ervaren. De ene was voor 2013, de andere erna. Toch vertelde mijn zorgteam me beide keren dat ik geen zwangerschapsvergiftiging had omdat ik geen eiwit in mijn urine had.

Terugkijkend vraag ik me nu af of ik geen zwangerschapsvergiftiging had. Mijn artsen hebben mijn bloed niet getest op de andere indicatoren, zoals lage bloedplaatjes en verhoogde leverenzymen.

MISUNDERSTELLING #2: Bevalling geneest zwangerschapsvergiftiging.

FACTS:

Over tal van gerespecteerde gezondheidswebsites en wetenschappelijke artikelen wordt de bevalling nog steeds beschreven als een remedie voor zwangerschapsvergiftiging. Hoewel zwangerschapsvergiftiging soms verdwijnt na een bevalling en artsen de bevalling vroegtijdig kunnen opwekken als een kritische behandeling, is het geen genezing. Vrouwen moeten onder controle blijven tot hun symptomen zijn verdwenen.

Preeclampsie kan ook na de bevalling beginnen (en tot 6 weken postpartum). Deze aandoening is zeldzaam, maar net zo gevaarlijk als zwangerschapsvergiftiging, vooral omdat ze gemakkelijk onopgemerkt kan blijven.

Ziekenhuizen ontslaan moeder en baby vaak al na 48 uur. Ze sturen de moeder naar huis met instructies die vooral gericht zijn op praktische routinezaken, zoals het verzorgen van vaginale scheurtjes en het verzorgen en voeden van de pasgeborene. Daardoor weten veel vrouwen niet dat zwangerschapsvergiftiging al enkele dagen of weken na de bevalling kan optreden. Zonder te weten op welke symptomen ze moeten letten, kunnen ze gemakkelijk vroege symptomen van postpartum-preeclampsie verwarren met normale vermoeidheid na de bevalling.

Van alle misvattingen is dat de geboorte een remedie is, misschien wel de meest dodelijke. Volgens ProPublica vindt de overgrote meerderheid van de moedersterfgevallen als gevolg van zwangerschapsvergiftiging plaats na de bevalling, meestal als gevolg van een beroerte.

MISUNDERSTANDING #3: Preeclampsie is vaak “mild”

FACTS:

Hoewel de meeste vrouwen met zwangerschapsvergiftiging een gezonde baby ter wereld brengen en volledig herstellen, bestaat er niet zoiets als “milde” zwangerschapsvergiftiging, volgens de Preeclampsia Foundation.

De National Institutes of Health en andere gerespecteerde bronnen maken zich schuldig aan het in stand houden van deze misvatting, door uitspraken te doen over de meeste gevallen van zwangerschapsvergiftiging die mild zijn.

Hoewel, deze beschrijving gaat over de uiteindelijke uitkomsten. Het is geen diagnose. De resultaten zijn meestal goed, ja, maar of zwangerschapsvergiftiging mild of ernstig verloopt, kan niet van tevoren worden voorspeld.

“De diagnose “lichte zwangerschapsvergiftiging” is niet nuttig omdat het een progressieve ziekte is, die bij verschillende vrouwen in een verschillend tempo verloopt. Passende zorg vereist frequente herevaluatie voor ernstige kenmerken van de ziekte”

– Preeclampsia Foundation.

Met andere woorden, alle vrouwen met zwangerschapsvergiftiging hebben zorgvuldige controle en agressieve behandeling nodig.

MISUNDERSTELLING #4: We hebben geen genezing nodig omdat zwangerschapsvergiftiging kan worden beheerst.

FACTS:

Wereldwijd is zwangerschapsvergiftiging verantwoordelijk voor ongeveer 15% van alle sterfgevallen onder moeders. Het is ook verantwoordelijk voor 12-25% van alle gevallen van foetale groeibeperking en 15-20% van vroeggeboorte.

Hoewel de ziektelast in ontwikkelingslanden erger is, blijft zwangerschapsvergiftiging zelfs in de VS een belangrijke oorzaak van moedersterfte, vroeggeboorte, en andere zwangerschapsgerelateerde complicaties. Na de zwangerschap lopen vrouwen die zwangerschapsvergiftiging hebben gehad een verhoogd risico op latere hypertensie, beroerte en hart- en vaatziekten.

“Vroeggeboorte met pre-eclampsie is een sterkere risicofactor dan roken voor de ontwikkeling van beroerte en andere hart- en vaatziekten bij vrouwen.”

– Basky Thilaganathan hoogleraar en directeur foetale geneeskunde in het St George’s Hospital, Verenigd Koninkrijk, in een recent redactioneel artikel.

Gelukkig genoeg krijgt zwangerschapsvergiftiging eindelijk de aandacht die het verdient. Uit een onderzoek in Californië waarbij de sterfte onder moeders tussen 2003-2005 werd gevolgd, bleek dat 60% van de sterfgevallen als gevolg van zwangerschapsvergiftiging met de juiste zorg had kunnen worden voorkomen. En een nieuwe samenwerking tussen de CDC Foundation, de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) en de Association of Maternal and Child Health Programs (AMCHP) is bezig met het opzetten van een nationale databank om moedersterfte te onderzoeken. In 2006 financierde de NIH slechts 40 onderzoeksprojecten over zwangerschapsvergiftiging. Tegen 2013 financierde het meer dan 180 van dergelijke projecten.

Maar nog beter dan vroegtijdige opsporing en behandeling, hebben we preventie nodig. We moeten een manier vinden om zwangerschapsvergiftiging te stoppen voordat het een ravage aanricht bij moeder en kind.