Portugese Weg

Twee verschillende omwegen

Er zijn zelfs twee routes getekend, een ervan bekend als de Portugese Weg langs de kust die via A Guarda het Galicische land bereikt, door Baiona en Vigo loopt en in Redondela aansluit op de andere helling die via Tui Galicië binnenkomt, de meest populaire en terugkerende. Hij doorkruist O Porriño, Redondela, Pontevedra, Caldas de Reis of Padrón voordat hij Santiago bereikt en het beeld van de apostel kan omhelzen. Het is een gemakkelijke rit naar de eindstreep door magische paden die bossen, dorpjes, pazos en forten doorkruisen, terwijl rivieren over middeleeuwse bruggen worden gered.

Kapellen, kerken en kloosters zijn onze constante reisgenoten in dit avontuur dat elk jaar aan kracht wint onder de pelgrims, waardoor de Portugese Weg de laatste jaren de meest bereisde van alle wegen is geworden, alleen achter de beroemdste van de routes, de Franse. De bewegwijzering van de route is correct, vooral in het Galicische gebied en het aantal etablissementen groeit met een uitgebreide openbare en particuliere herbergdienst, vooral vanaf Porto. Het feit dat het niet overvol is, de grote natuurlijke schoonheid en ons in staat stelt twee landen te bereizen, maken deze route, een zeer aanbevolen optie om naar de Galicische hoofdstad te wandelen.

Geschiedenis

Het belang van deze route begon latent te worden vanaf de twaalfde eeuw, na de onafhankelijkheid van Portugal onder bevel van koning Alfonso I. Pelgrims die het Portugese land verlieten richting het noorden van het schiereiland deden dit om meer gevarieerde redenen dan spirituele. De culturele en economische redenen, creëerden menselijke banden tussen de naburige gebieden die in die tijd heersten, en gaven vorm aan een route met een rijke geschiedenis die talrijke culturele en commerciële uitwisselingen tussen Galicië en zijn buurland in stand zou houden.

Telbare vertegenwoordigers van de adel, koningen en hoge geestelijken droegen met hun pelgrimstochten bij aan de totstandkoming van een Jacobeaanse devotie die geleidelijk aan zou toenemen tot het zich consolideerde als een van de meest bezochte in onze dagen. Er bestaan nog steeds documentaire verslagen van deze gebeurtenissen, zoals het geval is met de pelgrimstocht van Doña Isabel de Portugal die, nadat zij in de 14e eeuw de Camino naar Santiago had afgelegd, voor het altaar van de apostel haar kroon van keizerin van het Heilige Roomse Rijk aanbood en na haar dood bekend werd als de “Heilige Koningin”. Zij werd in Coimbra begraven met een pelgrimsstaf zoals beschreven voor haar dood.

Koning Manuel I van Portugal (De Gelukkige) en zijn pelgrimstocht vanuit Lissabon in 1502, die opdracht gaf tot de installatie van een lamp om dag en nacht de kathedraal van Santiago te verlichten, de paters Jezuïeten en hun route in 1543 vanuit Coimbra, de Portugese schilder, humanist en architect Francisco de Holanda in 1549, de bisschop van Tui in 1604 of de burggraaf van Ponte de Lima in 1610 waren andere vertegenwoordigers van de adel en de geestelijkheid die bijdroegen aan de totstandkoming van de Portugese route als een belangrijke pelgrimsroute naar het graf van de apostel.

Lissabon, Santarem, Coimbra, Porto, Barcelos, Ponte de Lima en Valença do Minho werden een verticale route die het Portugese land van zuid naar noord doorkruiste en een wegennet creëerde dat de oever van de rivier de Miño moest bereiken en de sprong naar het Galicische land moest maken. Het tracé bestaat uit oude wegen en paden die uit de Romaanse tijd zijn geërfd, zoals de weg XIX, die in de 1e eeuw n.C. werd aangelegd om Braga met Astorga te verbinden.

Trappen van de Portugese Weg

– Redondela