Sir,
Periodontale infectie wordt geïnitieerd door specifieke invasieve orale pathogenen die tandplaque biofilms koloniseren op tandoppervlak, en gastheer immuunrespons op ontsteking speelt een centrale rol in ziekte pathogenese. Parodontale aandoeningen worden erkend als infectieuze processen die de aanwezigheid van bacteriën en een reactie van de gastheer vereisen en verder worden beïnvloed en gewijzigd door andere lokale, omgevings- en genetische factoren. De associatie van parodontitis met orgaansystemen zoals het cardiovasculaire systeem, het endocriene systeem, het voortplantingssysteem en het ademhalingssysteem maakt parodontitis tot een complexe meerfasige ziekte.
Perodontitis wordt gedefinieerd als een ontstekingsziekte van steunweefsels van tanden en kiezen veroorzaakt door specifieke micro-organismen of groepen van specifieke micro-organismen, resulterend in progressieve destructie van het parodontale ligament en het alveolaire bot met parodontale pocketvorming, gingivale recessie of beide. Parodontitis is een complexe infectieziekte die het resultaat is van een samenspel van bacteriële infectie en de reactie van de gastheer op de bacteriële uitdaging, en de ziekte wordt beïnvloed door omgevingsfactoren, verworven risicofactoren en genetische gevoeligheid. Tandplak is een klassiek voorbeeld van zowel een biofilm als een microbiële gemeenschap, omdat het emergente eigenschappen vertoont, d.w.z. tandplak vertoont eigenschappen die meer zijn dan de som van zijn samenstellende leden, en microbiële gemeenschappen zijn alomtegenwoordig in de natuur en bestaan gewoonlijk vastgehecht aan een oppervlak als een ruimtelijk georganiseerde biofilm. Recente studies suggereren dat de omgevingsheterogeniteit die binnen biofilms wordt gegenereerd, versnelde genotypische en fenotypische diversiteit bevordert die een vorm van “biologische verzekering” biedt die de “microbiële gemeenschap” kan beschermen tegen ongunstige omstandigheden, zoals die waarmee ziekteverwekkers in de gastheer te maken krijgen.
De diversiteit van bacteriesoorten in de parodontale flora, de variatie in samenstelling van de flora van individu tot individu en de variatie in reactie van de gastheer op bacteriesoorten zijn enkele van de belangrijkste redenen dat de specifieke etiologie van parodontale aandoeningen niet duidelijk is vastgesteld. Bacteriën zijn de primaire etiologische agent in parodontale aandoeningen, en men schat dat meer dan 500 verschillende bacteriesoorten in staat zijn om de volwassen mond te koloniseren. Enkele van de meest voorkomende organismen die in verband worden gebracht met parodontale aandoeningen zijn Porphyromonas gingivalis, Prevotella intermedia, Bacteroides forsythus, Campylobacter rectus en Actinobacillus actinomycetemcomitans, alsmede de treponemen. Er zijn verschillende technieken ontwikkeld om de plaquemonsters te analyseren. Deze omvatten microscopie, bacteriële cultuur, enzymatische testen, immunoassays, nucleïnezuurprobes en polymerase kettingreactie testen, en nog meer geavanceerde methoden moeten worden onderzocht voor een meer nauwkeurige detectie van het patroon van microbiële diversiteit binnen de mondholte.
Recent bewijs suggereert dat parodontale infectie het risico op bepaalde systemische ziekten aanzienlijk kan verhogen of het natuurlijke beloop van systemische aandoeningen kan veranderen; en aandoeningen waarbij invloeden van parodontale infectie zijn gedocumenteerd zijn onder andere coronaire hartziekten (CHD) en CHD-gerelateerde gebeurtenissen zoals angina en infarct, atherosclerose, beroerte, diabetes mellitus; vroeggeboorte, laag geboortegewicht bevalling; en respiratoire aandoeningen zoals chronisch obstructieve longziekten. Deze aandoeningen komen niet bij iedereen voor, maar wel bij verschillende. Parodontitis initieert systemische ontsteking en kan worden gecontroleerd door ontstekingsmarkers zoals C-reactief proteïne of fibrinogeenniveaus.
Perodontitis en parodontale aandoeningen zijn echte infecties van de mondholte. Er bestaat een evenwicht tussen de microbiële uitdaging en de immuunrespons van de gastheer; elke verandering daarin door toevoeging van andere modificerende factoren is verantwoordelijk voor de klinische manifestatie van parodontale aandoeningen. Pathogenen van de subgingivale microbiota kunnen interageren met gastheerweefsels, zelfs zonder directe weefselpenetratie, en de subgingivale microbiota hopen zich op in de mondholte om een adherente laag plaque te vormen met de kenmerken van een biofilm. De mondholte werkt als een continue bron van infectieuze agentia, en de toestand ervan weerspiegelt vaak de progressie van systemische pathologieën. Parodontale infectie fungeert als een bacterieel reservoir dat systemische ziekten kan verergeren.