PMC

De ziekte van Lyme is een door teken overgebrachte bacteriële infectie die in Noord-Amerika goed is ingeburgerd. In de meeste gebieden van Canada is de ziekte ongebruikelijk, maar de incidentie en het geografische bereik nemen toe. Een nauwkeurige diagnose van de ziekte van Lyme is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de patiënten die de ziekte werkelijk hebben, de juiste antibiotica krijgen. Bovendien zorgt een nauwkeurige diagnose ervoor dat patiënten met aspecifieke symptomen niet ten onrechte te horen krijgen dat ze de ziekte van Lyme hebben. In hun recente praktijkartikel1 bespreken Andany en collega’s een klinisch scenario waarin een Canadese man zich via een commercieel laboratorium in de Verenigde Staten liet testen op de ziekte van Lyme. De test gaf een positief resultaat dat in strijd was met serologische tests die werden uitgevoerd door een volksgezondheidslaboratorium.1

Dit patiëntscenario illustreert voor lezers dat Amerikaanse gespecialiseerde laboratoria niet moeten worden beschouwd als laboratoria die een gevoeligere assay bieden voor de diagnose van de ziekte van Lyme dan hun volksgezondheidscollega’s. Recent onderzoek heeft een hoog percentage vals-positieve resultaten met een uiterst slechte positief voorspellende waarde in sommige gespecialiseerde laboratoria gedocumenteerd.2 Fouten in de diagnose kunnen patiënten een behandeling ontnemen die specifiek is voor de ware oorzaak van hun symptomen, en kunnen leiden tot langdurige therapie voor een aandoening die ze niet hebben.

De methoden voor het diagnosticeren van Borrelia burgdorferi-infectie, het organisme dat de ziekte van Lyme veroorzaakt, zijn voortdurend verbeterd sinds de microbe in 1982 voor het eerst werd ontdekt.3 De methode omvat het gebruik van Europese Borrelia soorten en flagellaire antigenen in de screeningserologie om de sensitiviteit of negatief voorspellende waarde te verbeteren, en bevestigende Western blotting assays om de specificiteit en positief voorspellende waarde van de test te verhogen.4,5 Sommige voorstanders van de ziekte van Lyme stellen dat de criteria van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) voor de serologische diagnose van de ziekte van Lyme ontoereikend zijn en bevelen alternatieve interpretatienormen aan.6 Een recente studie van Fallon en collega’s2 heeft echter formeel geëvalueerd hoe de huidige testalgoritmen werken in twee patiëntengroepen en verschillende soorten laboratoria in de VS. De bevindingen ondersteunen eerdere conclusies van de CDC7 en benadrukken twee belangrijke lessen voor artsen en consumenten.

In een goed gedefinieerd cohort van patiënten met symptomen van de ziekte van Lyme na de behandeling, waren tests gedaan in een universitair of commercieel laboratorium met behulp van goed gedefinieerde CDC-criteria voor de serologische diagnose van de ziekte van Lyme even gevoelig als tests gedaan in laboratoria die gespecialiseerd zijn in Lyme-tests. Dit bleef zo, zelfs wanneer de gespecialiseerde laboratoria interne criteria gebruikten om de gevoeligheid van hun Western blot-tests te “verhogen”. Dergelijke laboratoria kunnen dus niet worden geacht beter te zijn in het opsporen van infecties die door de standaard CDC-criteria worden gemist.

Daarnaast werden 40 patiënten zonder de ziekte van Lyme in het onderzoek opgenomen als een negatieve controlegroep. Het opnemen van immunoglobuline M in de interpretatie van Western blot-monsters van de controlegroep leidde tot vals-positieve resultaten van drie van de vier onderzochte laboratoria (een percentage van 2,5%-25%). Eén gespecialiseerd laboratorium dat interne criteria gebruikte (immunoglobulinen G of M) had vals-positieve resultaten in 57% van de monsters van de negatieve controlegroep.

De studie van Fallon en collega’s ontzenuwt verder de mythe dat gespecialiseerde laboratoria in de VS een gevoeligere assay bieden voor de diagnose van de ziekte van Lyme, en documenteert een hoog percentage vals-positieve resultaten met slechte positief voorspellende waarden in sommige gespecialiseerde laboratoria. Bijgevolg moeten patiënten en artsen voorzichtig zijn bij de keuze van een referentielaboratorium in de VS wanneer zij een “second opinion” serologie wensen na ontvangst van een negatief testresultaat in Canada. Laboratoria die de standaard CDC-tweeledige testalgoritmen gebruiken, verdienen de voorkeur boven laboratoria die resultaten rapporteren op basis van onbewezen, niet-gevalideerde, interne criteria. Elk positief resultaat van een test die uitsluitend op Western blotting berust, is hoogstwaarschijnlijk vals-positief.

Patiënten met chronische subjectieve symptomen zonder diagnose kunnen kwetsbaar zijn en wanhopig op zoek zijn naar een antwoord over de oorzaak van hun ziekte. Hen een valse diagnose geven op basis van gebrekkige testen is misleidend. Ongeschikte therapie op basis van dergelijke resultaten leidt tot economische, psychologische en fysieke nadelige gevolgen.8-10 In plaats daarvan verdienen deze patiënten een volledige en nauwkeurige evaluatie om ziekten op te sporen waarvoor passende interventies kunnen worden toegepast en, ongeacht de diagnose, ondersteuning om de kwaliteit van leven voor henzelf en hun familie te verbeteren.

Kernpunten

• De serologische diagnose van de ziekte van Lyme in Canada kan het best worden uitgevoerd met behulp van standaard laboratoriumprotocollen zoals geïmplementeerd door het National Microbiology Laboratory of Canada met behulp van criteria die worden aanbevolen door de Centers for Disease Control and Prevention.

• Nieuwe gegevens wijzen erop dat de in Canada gebruikte standaardtests en testalgoritmen even gevoelig zijn als die welke in Amerikaanse gespecialiseerde laboratoria worden gebruikt voor het opsporen van infectie met Borrelia burgdoferi.

• Specialistische laboratoriumtests hebben een hoog percentage vals-positieve resultaten als gevolg van het gebruik van niet op bewijsmateriaal gebaseerde interpretatiecriteria, met name wanneer de resultaten uitsluitend berusten op Western blot-analyse.

• De meeste Canadezen die uitsluitend op basis van de resultaten van gespecialiseerde laboratoria te horen krijgen dat zij de ziekte van Lyme hebben, hebben doorgaans andere oorzaken voor hun symptomen.