| Botanische naam | Betula nana |
| Gemeenschappelijke naam | Dwergberk |
| Planttype | Loofverliezende heester |
| Grootte | Zes tot 48 centimeter hoog en 18 tot 36 centimeter breed |
| Blootstelling aan zon | Volle zon tot deelzon |
| Grondsoort | Wel-gedraineerde klei, leem, of zand |
| Zodem pH | Zuur, alkalisch, neutraal |
| Bloeitijd | Voorjaar |
| Bloemkleur | Geelachtig bruin |
| Hardheidszones | 2, 3, 4, 5, 6, 7 |
| Native Area | Alaska, Noord-Canada tot Baffin Island, Labrador, en Groenland |
Hoe kweekt u dwergberk
Plant dwergberk bij koel weer. Afhankelijk van de variëteit wordt hij 6 tot 50 cm hoog en spreidt hij zich uit tussen 18 en 60 cm. Geef de berk de juiste ruimte bij een breedte van 24 inches voor kleinere soorten zoals Glengarry en tot 40 inches voor grotere soorten zoals Cesky Gold®.
Licht
De dwergberk geeft de voorkeur aan volle zon, maar kan ook in de halfschaduw groeien waar hij twee tot zes uur per dag direct zonlicht kan ontvangen. Inheems in Alaska, Noord-Canada tot Baffin Island, Labrador, en Groenland, gedijt hij in vochtige en koele omstandigheden.
Bodem
Stel de Dwergberk op een natte, goed gedraineerde plaats met rotsachtige zure grond. Deze plant heeft een complex ondergronds wortelstelsel, dat een symbiotische relatie vormt met de Cortinarius sp. paddestoelschimmels om de plant te voorzien van stikstof en fosfor die van nature laag zijn in inheemse arctische en alpiene bodems.
Water
Water goed tijdens het eerste jaar en vervolgens een gemiddelde hoeveelheid als hij eenmaal gevestigd is.
Toxiciteit
Volgens het Center for Animal Rehab & Education, is berkenhout niet giftig. De Universiteit van Californië meldt dat berkenhout een lichte toxiciteit heeft en dat blootstelling aan het sap huiduitslag of irritatie kan veroorzaken.
Daarentegen stelt WebMD dat berkenbladeren vitamine C bevatten en chemicaliën die “het waterverlies via de urine verhogen.” Ze worden gebruikt in “voorjaarskuren” of voor “het zuiveren van het bloed,” bijdragend aan de geneeskunde voor de nieren, blaas, urineleiders, en urinebuis. De berk heeft ook artritis, haaruitval en pijnlijke gewrichten (reuma) behandeld.
Jonge bladeren en rauwe katjes van de Dwergberk zijn eetbaar, volgens Plants for A Future, die ook meldt dat de knoppen en twijgen kunnen worden gebruikt in stoofschotels voor de smaak.
Waarschuwing: Consumeer delen van de plant alleen onder begeleiding van een medisch deskundige.
Variëteiten
- Dwergberk Glengarry (Betula nana) komt veel voor in het Verenigd Koninkrijk. Hij wordt ongeveer 20 centimeter hoog en is geschikt als bodembedekker in rotstuinen.
- Cesky Gold® dwergberk (Betula x plettkei) is Proven Winners’ uitzonderlijk koudetolerante en hertenbestendige variëteit. Hij wordt 24 tot 48 cm hoog en spreidt zich uit over een breedte van 18 tot 36 cm. Het kleurrijke loof verandert van het karakteristieke chartreuse naar de herfsttinten geel, rood en oranje.
- De harsberk (Betula glandulosa of Betula nana s.l.) staat bekend als de Amerikaanse dwergberk. Het is een hogere berkenstruik die nog steeds als dwerg wordt beschouwd. Hij wordt 2 meter hoog in zone 3-9. De schors is bruin tot zwart, de twijgen zijn kort en klierachtig. De bladeren zijn lichter aan de onderkant. De veldgids van de staat Montana vermeldt dat hij lijkt op Betula pumila omdat hybriden zo algemeen zijn. Sommigen groeperen alle dwergberkvariëteiten onder de soortnaam Betula nana.
- Moerasberk (Betula pumila) wordt ook wel dwergberk genoemd, soms moerasberk, klierberk en harsberk. Het is een andere hogere soort, die tussen de vijf en tien voet hoog wordt. Het is een middelgrote, kortlevende, klompvormende heester die goed gedijt op natte plaatsen. De in Noord-Amerika inheemse plant verdraagt af en toe overstromingen, alkalische grond, kleigrond en strooizout, maar luchtverontreiniging verdraagt hij niet zo goed. De plant kan rechtop groeien, in een slinger of in matten. In residentiële landschappen gedijt hij goed rond waterpartijen of op moerassige plaatsen in de halfschaduw. Moerasberk is een goede keuze voor regentuinen.
- Waterberk (B. occidentalis; B. fontinalis) wordt ongeveer 30 voet hoog en 12 inches breed als een kleine boom of 20 voet hoog als een grote struik. De schors is donkerrood en schilfert niet af. Inheems in vochtige plaatsen aan de westkust van Noord-Amerika, wordt hij soms bergberk, rode berk, of zwarte berk genoemd.