Gekend om zijn onconventionele acteerstijl en improvisatievermogen dat hij vaak inbrengt in de film waarin hij speelt om het project zelf in de verf te zetten, heeft Owen Cunningham Wilson zeker een soort van zeldzame kwaliteit geleverd om hem altijd een speciale acteur te maken in het oog van elke filmbezoeker. Deze charmante artiest werd geboren op 18 november 1968 in Dallas, Texas, als tweede zoon van een reclameman, Robert Andrew Wilson, en fotografe Laura Cunningham. Hij gaf toe dat hij het grootste deel van zijn vroege leven een herrieschopper was, die niet alleen in zijn familie, maar ook op school voor heel wat opschudding zorgde, waardoor hij in de tiende klas van de St. Hij slaagde er gelukkig in zijn studie aan het New Mexico Military Institute in Roswell af te ronden om zich vervolgens in te schrijven aan de University of Texas in Austin. Het was tijdens deze college periode dat zijn leven een andere wending begon te nemen toen hij een student filosofie ontmoette genaamd Wes Anderson, een inwoner van Houston die een jaar jonger is dan hij. Toen bleek dat zij een klik hadden, vooral op het gebied van schrijven, werkte het tweetal enthousiast samen aan een scenario, dat werd omgezet in een korte speelfilm getiteld “Bottle Rocket” (1993), met Owen zelf en zijn jongere broer Luke Wilson in de hoofdrollen. Met de aanbeveling van de producent van de film, tevens Wilsons familievriend, L.M. ‘Kit’ Carson, trok de film naar tevredenheid bekende producenten James L. Brooks en Polly Platt aan toen het werd vertoond op het Sundance Film Festival in hetzelfde jaar, waardoor het jonge team een subsidie van $5 miljoen ontving om er een volledige versie van te maken voor Gracie Films. De film, die in 1996 werd uitgebracht, bleek een groot succes ondanks het povere commerciële resultaat, waardoor Owen naar Los Angeles vertrok, vergezeld door Luke, Wes en zijn oudere broer Andrew, om een mooie carrière in de entertainmentindustrie op te bouwen. Na een rol in Jim Carrey’s 1996 voertuig “Cable Guy”, werkte deze aantrekkelijke blonde jongen langzaam maar volhardend aan zijn pad door verschillende grote scherm projecten voor de rest van de jaren 1990, zoals “Anaconda” (1997), “Permanent Midnight” (1998), “The Haunting” (1999), plus “The Minus Man” (1999) die hem tegenover zangeres Sheryl Crow plaatste. Vervolgens liet hij zich betrekken in een wervelende liefdesrelatie, maar helaas besloot het echtpaar in 2000 uit elkaar te gaan, tot grote teleurstelling van Owen, maar aan de andere kant, het jaar zag ironisch genoeg het begin van zijn opkomst in de showbusiness met Tom Dey’s “Shanghai Noon.” De film, een hilarische maatjesfilm boordevol actie, oogstte onmiddellijk een totaal levensgroot brutobedrag van bijna 100 miljoen dollar en katapulteerde daarmee de opvallende hunk naar een wijdverspreide aandacht, naast dat het hem een grotere toegang gaf om verder te gaan in de industrie. Owen, die in de jaren 2000 in de schijnwerpers stond als een potentiële komische acteur, ging het jaar daarop moeiteloos verder. Hij stapte kort over naar het actie-oorlog genre in “Behind the Enemy Lines” en zorgde daarna weer voor gelach in “The Royal Tenenbaums”, die hij samen met Wes briljant had geschreven en waarvoor hij later in 2002 een Oscarnominatie kreeg in de categorie Beste Scenario. Ogenschijnlijk niet te stoppen, bleef de ster hoog scoren in zijn volgende films “Shanghai Knights” (2003), “Starsky & Hutch” (2004), plus “Wedding Crashers” (2005), de laatste haalde zelfs fantastisch meer dan 209 miljoen dollar op en versterkte zo onmiskenbaar zijn profiel tussen andere grappige mannen in Hollywood. Deze glanzende carrière van hem gaat blijkbaar nog steeds gestaag door in 2006, want hij is al geselecteerd om Matt Dillon, Kate Hudson en ook Michael Douglas te vergezellen in “You, Me and Dupree”, terwijl hij ook de tijd nam om de stem van Bliksem McQueen te verzorgen in de langverwachte Disney/Pixar tekenfilm “Cars”. Tegen de tijd van “You, Me and Dupree”, werd Owen romantisch gelinkt aan mede-ster Kate Hudson nadat ze werden gespot samen op verschillende gelegenheden. Tot overmaat van ramp zou hij de derde partij zijn in het huwelijk van de actrice met echtgenoot Chris Robinson, die later besloot te scheiden. Na een kortstondige aan-en-uit relatie, gingen Owen en Kate uit elkaar en richtte hij zich meer op zijn acteercarrière. Hij voegde meer filmprojecten toe aan zijn cv, waaronder de Paramount Pictures komedie “Drillbit Taylor” en “The Darjeeling Limited” om er maar een paar te noemen. Op 26 augustus 2007 werd de filmster met spoed naar het St. John’s ziekenhuis in Santa Monica, Californië gebracht na een gemelde zelfmoordpoging in zijn huis in Santa Monica. Hij werd later overgebracht naar het Cedars Sinai Medical Centre in Beverly Hills en zou in een “goede toestand” verkeren. De speculaties over wat hem ertoe bewoog een einde aan zijn leven te maken namen toe en tussendoor gaf Owen een verklaring uit, waarin hij zei: “Ik vraag de media respectvol om mij toe te staan zorg te ontvangen en in privé te genezen gedurende deze moeilijke tijd.” Hij werd later ontslagen uit het ziekenhuis op 1 september, minder dan een week na zijn zelfmoordpoging, en wordt onder constante observatie gehouden.