overval
Het wegnemen van geld of goederen in het bezit van een ander, uit diens persoon of onmiddellijke aanwezigheid, door middel van geweld of intimidatie.
Overval is een misdrijf van diefstal en kan worden geclassificeerd als Larceny met geweld of door dreiging van geweld. De elementen van het misdrijf overval omvatten het gebruik van geweld of intimidatie en alle elementen van het misdrijf diefstal. De straf voor beroving is altijd zwaarder dan voor diefstal.
Volgens statistieken van het Federal Bureau of Investigation (FBI) vonden er in 2001 422.921 gevallen van beroving plaats. Dit aantal was aanzienlijk lager dan een decennium eerder. De FBI schatte dat tussen 1992 en 2001 het aantal overvallen in de Verenigde Staten met 37,1 procent daalde. Volgens de statistieken van 2001 maakten overvallen 29,4 procent uit van de geweldsmisdrijven in de Verenigde Staten, en kostten ze de slachtoffers in totaal 532 miljoen dollar. Het gemiddelde verlies per slachtoffer in dat jaar was $1258.
De algemene elementen van beroving zijn het wegnemen van persoonlijke eigendommen of geld van de persoon of aanwezigheid van een ander, het gebruik van feitelijk of constructief geweld, het ontbreken van instemming van het slachtoffer, en de intentie om te stelen van de kant van de dader. Er is geen voorbedachte rade of voorbedachte rade nodig, noch een uitdrukkelijke vraag naar het eigendom.
Roofoverval vereist een onttrekking van eigendom aan de persoon of de aanwezigheid van het slachtoffer, wat betekent dat de onttrekking moet plaatsvinden uit het bezit van het slachtoffer, hetzij feitelijk of constructief. Het voorwerp bevindt zich in de persoon van het slachtoffer als het in zijn hand, in de zak van de kleding die hij draagt, of anderszins aan zijn lichaam of kleding is bevestigd. De zinsnede “uit de aanwezigheid” of “in de aanwezigheid” is uitgelegd in de betekenis van nabijheid of controle en niet in het gezichtsveld van het slachtoffer. Een overvaller neemt bijvoorbeeld goederen weg uit de aanwezigheid van het slachtoffer als de overvaller het slachtoffer in een kamer opsluit en vervolgens de waardevolle goederen uit een andere kamer wegneemt. Er is voldoende nabijheid, ook al kan het slachtoffer door de muren niet in de kamer kijken waar de kostbaarheden zijn opgeborgen.
Het weggenomen voorwerp moet zo dicht bij het slachtoffer zijn en zo onder zijn controle dat, als de rover geen geweld of intimidatie had gebruikt, het slachtoffer het wegnemen had kunnen verhinderen. Als een rover bijvoorbeeld geweld gebruikt om de eigenaar van een goed op een bepaalde plaats te immobiliseren, terwijl een medeplichtige het eigendom van de eigenaar wegneemt op een plaats enkele kilometers verderop, dan is de afstand tussen de eigenaar en het eigendom van de eigenaar zodanig dat de eigenaar het wegnemen niet had kunnen verhinderen, zelfs als hij vrij was geweest om te proberen tussenbeide te komen.
Een roverij moet ook een wegneming of een wegvoering omvatten, een wegvoeren waarbij de goederen uit het bezit van het slachtoffer worden weggenomen en in het bezit van de rover worden gebracht. Het misdrijf is voltooid wanneer de rover het bezit van het goed verwerft, zelfs voor korte tijd. De rover behoeft het goed niet weg te brengen uit de fysieke aanwezigheid van degene die het rechtmatig in bezit heeft of er zelfs maar mee te ontsnappen. De geringste verandering van plaats is voldoende om van vervoer te spreken. Zodra de rover het voorwerp in bezit heeft genomen, is het misdrijf voltooid, zelfs indien de rover het voorwerp later achterlaat.
Het persoonlijke voorwerp dat wordt weggenomen moet enige waarde hebben, maar de hoogte van de waarde doet niet ter zake. Het misdrijf van diefstal kan zelfs worden gepleegd als het weggenomen goed van geringe waarde is. De werkelijke geldswaarde is niet van wezenlijk belang, als maar blijkt, dat het voor de beroofde persoon enige waarde had.
Het voorwerp behoeft niet te zijn weggenomen van de eigenaar of van de rechthebbende. De rover kan iemand beroven die een goed in bezit of bewaring heeft, hoewel die persoon er niet de eigenaar van is. De persoon van wie het goed is weggenomen, moet er controle over hebben uitgeoefend.
Het wegnemen moet geschieden met geweld of door intimidatie. Dit element is de essentie en het onderscheidend kenmerk van het misdrijf. Afname met geweld zonder intimidatie is diefstal. Onteigening door intimidatie zonder het gebruik van daadwerkelijke kracht is ook diefstal. Geweld en intimidatie zijn afwisselende vereisten, en een van beide is voldoende zonder het andere.
Het geweld moet voldoende zijn om de overdracht van het eigendom van het slachtoffer naar de rover te bewerkstelligen. Het moet neerkomen op daadwerkelijk persoonlijk geweld. De grens tussen beroving en ontvreemding is niet altijd gemakkelijk te trekken. Wanneer een dief bijvoorbeeld een handtas zo plotseling uit de greep van de eigenaar weggrist dat deze zich niet kan verzetten tegen de diefstal, is de kracht die daarbij wordt gebruikt niet voldoende om te spreken van beroving. Dat misdrijf zou dan diefstal zijn. Indien er echter een strijd om de handtas ontstaat voordat de dief deze in handen krijgt, is er voldoende kracht om van diefstal te spreken. Hetzelfde geldt voor zakkenrollerij. Als het slachtoffer zich niet bewust is van de diefstal, is er geen sprake van diefstal en is het misdrijf diefstal. Maar als het slachtoffer de zakkenroller op heterdaad betrapt en tevergeefs worstelt om het bezit te behouden, wordt het misdrijf van de zakkenroller diefstal.
De mate van geweld wordt alleen belangrijk wanneer het wordt beschouwd in verband met de ernst van het misdrijf of de op te leggen straf. Bewijs van een lichamelijk letsel of een slag, of van kracht die voldoende is om de weerstand van het slachtoffer te overwinnen, is niet vereist.
Een rover kan het slachtoffer ook met subtielere middelen hulpeloos maken. Constructief geweld omvat het tonen van geweld, bedreiging en andere middelen die het slachtoffer beletten zijn vrije wil uit te oefenen of zich te verzetten tegen het afnemen van eigendom. Het toedienen van bedwelmende drank of drugs om een staat van bewusteloosheid of bedwelming teweeg te brengen, is het gebruik van geweld met het oog op beroving. Constructief geweld zal een beschuldiging van roof ondersteunen.
Intimidatie betekent het in angst brengen. De verdachte moet opzettelijk de angst opwekken en een redelijke vrees voor gevaar teweegbrengen, maar niet noodzakelijkerwijs een grote terreur, paniek of hysterie bij het slachtoffer. De angst moet sterk genoeg zijn om het verzet van het slachtoffer te overwinnen en het slachtoffer ertoe te brengen afstand te doen van het eigendom. Het slachtoffer dat niet bang is voor schade van de overvaller zolang zij doet wat de overvaller zegt, maar dat schade verwacht als zij weigert, wordt niettemin “in angst gebracht” in de zin van overval.
Het slachtoffer in angst brengen voor lichamelijk letsel is voldoende. De vrees kan worden gewekt door woorden of gebaren, zoals het bedreigen van het slachtoffer met een wapen. De bedreiging met onmiddellijk lichamelijk letsel of de dood hoeft niet gericht te zijn tegen de eigenaar van het pand. Het kan ook gericht zijn tegen een familielid van de eigenaar, andere familieleden, of zelfs iemand in het gezelschap van de eigenaar.Het geweld of de intimidatie moet ofwel voorafgaan aan of samenvallen met de inname om een diefstal te vormen. Geweld of intimidatie na de diefstal is geen diefstal. Indien het geweld echter zo snel na de inname plaatsvindt dat het deel uitmaakt van dezelfde transactie, is het geweld wettelijk gelijktijdig met de inname. Geweld of intimidatie, gebruikt na de inname en louter als middel om te ontsnappen, is geen voldoende basis voor een beschuldiging van roof.
Tenzij een wet anders bepaalt, kan een roofoverval niet worden gepleegd zonder criminele opzet. De overvaller moet een specifieke bedoeling hebben om de eigenaar van het eigendom te beroven. Het element van geweld of intimidatie is geen substituut voor de bedoeling om te stelen.
De bedoeling van de dader moet worden bepaald uit zijn of haar woorden en daden. Een persoon die met geweld een goed wegneemt bij vergissing of louter bij wijze van grap, zonder de bedoeling de eigenaar blijvend van het goed te beroven, is niet schuldig aan diefstal. De bedoeling om te stelen moet aanwezig zijn op het moment dat het eigendom wordt genomen, maar voorbedachte rade maakt geen deel uit van de criminele opzet die nodig is voor het plegen van roof.
De meeste statuten inzake roof maken onderscheid tussen eenvoudige roof en roof met verzwarende omstandigheden. De meest voorkomende verzwarende factoren zijn dat de overvaller gewapend was met een dodelijk wapen of deed voorkomen dat hij of zij een wapen had, dat de overvaller daadwerkelijk ernstig lichamelijk letsel heeft toegebracht, of dat de overvaller een medeplichtige had.
Er zijn drie belangrijke federale overvalstatuten. De Federal Bank Robbery Act (18 U.S.C.A. § 2113) bestraft beroving van eigendommen in bewaring of bezit van een nationale bank of van een bank die door de federale overheid is verzekerd. Twee bepalingen (18 U.S.C.A. §§ 2112, 2114) bestraffen beroving wanneer het ontvreemde goed afkomstig is van de Amerikaanse post of eigendom is van de federale overheid. De Hobbs Act (18 U.S.C.A. § 1951) bestraft het belemmeren van de interstatelijke handel door beroving.
Verder lezen
“Crime in the United States.” Website van het Federal Bureau of Investigation. Online beschikbaar op <www.fbi.gov/ucr/cius_01/01crime2.pdf> (geraadpleegd op 26 augustus 2003).
LaFave, Wayne. 2003. Substantive Criminal Law. 2d ed. St. Paul, Minn.: West Group.