Over alpaca’s

De alpaca (vicugña pacos) is een gedomesticeerde soort van Zuid-Amerikaanse kameelachtigen.

Wat is een alpaca?

Alpaca’s behoren tot de familie van de kameelachtigen. De kamelen die de meeste mensen kennen zijn die met de bulten: de dromedaris van Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië, en de Bactrische kameel van China en Tibet. Er zijn echter nog vier andere kameelachtigen (zonder bulten) die inheems zijn in Zuid-Amerika: twee daarvan, lama’s en alpaca’s, zijn al duizenden jaren gedomesticeerd; terwijl de andere twee variëteiten, guanaco’s en vicuna’s, vandaag de dag nog steeds in wilde kuddes rondzwerven.

De alpaca komt voor in twee ras-types: huacaya (spreek uit wuh-KAI-ya) en suri (SUR-ee). Huacaya’s, het meest voorkomende type, maken ongeveer 90% van alle alpaca’s uit. Huacayavezel is een heldere, krokante, zachte vezel, die zeer geschikt is voor gebreide, gehaakte en geweven toepassingen. Suri-vezel daarentegen is van nature zijdeachtig, glad, voelt koel aan en heeft een hoge glans. Suri heeft een natuurlijke drapering, waardoor het perfect is voor vloeiende sjaals, omslagdoeken en japonnen.

Hoe lang leven alpaca’s?

Generaal, rond de 15 tot 20 jaar. De langst gedocumenteerde levensduur van een alpaca is 28 jaar.

Hoe verschillen alpaca’s van lama’s?

Mensen verwarren alpaca’s vaak met lama’s. Hoewel nauw verwant, zijn lama’s en alpaca’s duidelijk verschillende dieren. Ten eerste zijn lama’s veel groter, ongeveer twee keer zo groot als een alpaca, met een gemiddeld gewicht van ongeveer 250 tot 450 pond, vergeleken met een alpaca die gemiddeld 120 tot 200 pond weegt. Lama’s worden voornamelijk gebruikt voor het verpakken of voor het bewaken van kuddes schapen of alpaca’s, terwijl alpaca’s voornamelijk worden gefokt voor hun zachte en luxueuze vacht.

Zijn alpaca’s een “exotische diersoort,” of worden ze gewoon als “vee” beschouwd?”

Alpaca’s worden al duizenden jaren als landbouwhuisdier gehouden en omdat het eindproduct van alpaca’s hun vacht is, net als schapen, worden ze door zowel de Amerikaanse als de Canadese federale overheid als landbouwhuisdieren geclassificeerd.

Spugen alpaca’s?

Alle leden van de kamelenfamilie gebruiken spugen als een middel om negatief te communiceren. Ze worden bezitterig als het om voedsel gaat, en kunnen dus hun ergernis uiten door naar andere alpaca’s te spugen als ze vinden dat ze “hun” voedsel binnendringen. Ook spugen ze vaak naar elkaar tijdens ruzies in de kudde (waarbij meestal twee of meer mannetjes betrokken zijn). Van tijd tot tijd spugen alpaca’s met opzet naar mensen, maar het komt vaker voor dat mensen verstrikt raken in het kruisvuur tussen alpaca’s, dus het is het beste om hun gedrag te bestuderen en te leren om de meest kwetsbare situaties te vermijden.

Maken alpaca’s lawaai?

Alpaca’s zijn zeer stille, volgzame dieren die over het algemeen een minimale hoeveelheid geluid maken. Ze maken over het algemeen alleen een aangenaam zoemend geluid als communicatiemiddel of om bezorgdheid of stress uit te drukken. Af en toe hoor je een schril geluid, een “alarm call” genoemd, wat meestal betekent dat ze bang of boos zijn op een andere alpaca. Mannelijke alpaca’s brengen ook een “serenade” aan de vrouwtjes tijdens het fokken met een keelgeluid dat “orgelen” wordt genoemd.”

Zijn alpaca’s gevaarlijk?

Nee – ze zijn veilig en aangenaam om mee om te gaan. Ze bijten of stoten niet en hebben geen scherpe tanden, hoorns, hoeven of klauwen zoals andere diersoorten wel hebben. Zij bewegen zich gracieus en behendig over het veld en het is daarom onwaarschijnlijk dat zij iemand tegenkomen of overrijden, zelfs kleine kinderen. Af en toe zal een alpaca reflexmatig met zijn achterpoten schoppen, vooral als hij van achteren wordt aangeraakt, maar de zacht gevoerde voeten doen meestal niet veel meer dan “uw aandacht trekken.”

Is het OK om maar één alpaca te hebben?

Als algemene regel is het antwoord nee. Alpaca’s hebben een sterk kudde-instinct en hebben het gezelschap van andere alpaca’s nodig om goed te gedijen. Geslachtsgebonden (of gecastreerde) lama’s kunnen zich soms met succes aan een alpaca binden.

Zijn alpaca’s gemakkelijk te verzorgen?

Het is een klein en relatief gemakkelijk vee om te onderhouden. Ze zijn ongeveer 36′ hoog bij de schoft (waar de nek en de ruggengraat samenkomen); ze wegen tussen de 100 en 200 pond; en ze leggen gemakkelijk te beheren, gemeenschappelijke mesthopen aan. De alpaca’s hebben net als andere veesoorten behoefte aan een basisonderkomen en bescherming tegen hitte en slecht weer, en zij hebben ook bepaalde inentingen en antiparasitaire geneesmiddelen nodig. Hun vacht wordt één keer per jaar geschoren om ze in de zomer koel te houden. Bovendien moeten hun teennagels zo nodig worden geknipt om hun voeten goed te laten staan en comfortabel te houden. Interessant is dat alpaca’s geen hoeven hebben – in plaats daarvan hebben ze twee tenen, met harde teennagels aan de bovenkant en een zacht kussen aan de onderkant van hun voeten, waardoor hun effect op weilanden minimaal is en ze een “milieuvriendelijk” dier zijn.

Hoeveel ruimte is er nodig om een alpaca groot te brengen?

Omdat deze dieren milieuvriendelijk zijn en zo weinig weidegrond en voedsel nodig hebben, kunt u gewoonlijk twee tot acht alpaca’s grootbrengen op een hectare land, afhankelijk van het terrein, de hoeveelheid regen/sneeuwval, de beschikbaarheid van weidegrond, de toegang tot vers water, enz. Ze kunnen ook worden grootgebracht op een droog perceel en worden gevoed met graszaad. Raadpleeg uw plaatselijke USDA-kantoor voor specifieke plaatselijke aanbevelingen.

Zijn alpaca’s schone dieren?

Ja, ze zijn veel schoner dan het meeste vee. Alpaca’s hebben een minimaal aroma en trekken in de zomer minder vliegen aan dan andere vormen van vee. Bovendien poepen alpaca’s vaak in gemeenschappelijke mesthopen. Er kunnen drie of vier van deze plaatsen in een weide zijn, verspreid over ongeveer 10% tot 20% van de weide. Dit vergemakkelijkt het schoonmaken, vermindert de kans op parasieten en verbetert de algemene hygiëne in de kudde.
Wat heb ik nodig aan schuilplaatsen en omheiningen?

Hoewel de behoefte aan schuilplaatsen varieert naar gelang van het weer en de roofdieren, hebben alpaca’s als algemene regel minstens een driezijdige, open schuilplaats nodig, waar ze kunnen ontsnappen aan de hitte van de zon in de zomer en aan ijzige wind en sneeuw in de winter. Als er roofdieren (honden, coyotes, beren, enz.) in uw buurt zijn, dan is een minimum omheining van 2′ x 4′ hoog, die niet mag beklommen worden, sterk aan te bevelen. Traditionele paarden afrasteringen met 6 ‘x 6′ openingen wordt niet aanbevolen, omdat nieuwsgierige alpaca’s zijn verwond door het steken van hun hoofd of benen door de openingen.

Wat eten alpaca’s?

Alpaca’s eten voornamelijk gras of hooi, en niet veel – ongeveer twee pond per 125 pond lichaamsgewicht per dag. De algemene vuistregel is 1,5% van het lichaamsgewicht van het dier per dag aan hooi of verse weide. Met één baal hooi van 60 pond kan een groep van ongeveer 20 alpaca’s gedurende één dag worden gevoed. Grashooi wordt aanbevolen, terwijl alfalfa met mate moet worden gevoerd wegens het te hoge eiwitgehalte. Alpaca’s zijn pseudo-herkauwers, met één maag die verdeeld is in drie compartimenten. Ze produceren pens en kauwen kauwen, waardoor ze in staat zijn deze bescheiden hoeveelheid voedsel zeer efficiënt te verwerken. Veel alpaca’s (vooral drachtige en zogende wijfjes) hebben baat bij voedingssupplementen en mineralen, afhankelijk van de plaatselijke omstandigheden. Er zijn verschillende gefabriceerde alpaca en lama voeders en mineraalmengsels gemakkelijk verkrijgbaar; raadpleeg uw plaatselijke dierenarts om er zeker van te zijn dat u het juiste dieet voor uw gebied voert. Alpaca’s moeten ook toegang hebben tot veel vers drinkwater.

Alpaca’s hebben twee sets tanden om voedsel te verwerken. Ze hebben kiezen in de achterkant van de kaak om te kauwen. Maar aan de voorkant heeft de alpaca alleen tanden aan de onderkant en een harde tandvlees (bekend als tandkussentje) aan de bovenkant om graan, gras of hooi te pletten. In tegenstelling tot geiten en schapen, die lange tongen hebben waarmee zij soms planten uit de grond trekken, hebben alpaca’s korte tongen en knabbelen zij alleen de toppen van grassen en andere planten af, waardoor de vegetatie minder wordt verstoord. Alpaca’s zijn echter ook snuffelaars en zullen vaak struiken of de bladeren van bomen eten als zij daartoe de kans krijgen.

Kunnen alpaca’s gedijen op plaatsen met een zeer warm of zeer koud klimaat?

Over het algemeen wel. Alpaca’s zijn verbazingwekkend veerkrachtige dieren en hebben zich met succes aangepast aan de uitersten van zowel zeer warme als zeer koude klimaten. In warme, vochtige klimaten moeten alpaca-eigenaars extra voorzorgsmaatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de alpaca’s niet lijden aan hittestress. Deze omvatten: het scheren van de vachten vroeg in het jaar, het zorgen voor ventilatoren en ventilatie in de stal, het aanbieden van koel vers water om te drinken, en het afspoelen van hun buiken (waar de warmte wordt afgevoerd) op zeer warme dagen.

Heeft de bevalling menselijke hulp nodig?

In de meeste gevallen worden cria’s geboren zonder tussenkomst, en meestal overdag. Een cria weegt normaal tussen de 15 en 19 pond en staat meestal binnen 90 minuten na de geboorte al op en geeft borstvoeding. De cria blijft ongeveer zes maanden zogen tot hij gespeend wordt.

Zijn alpaca’s gemakkelijk te trainen?

Alpaca’s zijn zeer slimme dieren en zijn vrij gemakkelijk te trainen. Het is het beste om ze te trainen als ze jong zijn, zodat ze een halster accepteren en leren om aan de lijn te volgen. Veel eigenaars vinden het ook leuk om ze te trainen om door hindernissen te lopen; sommigen doen zelfs mee aan wedstrijden met hun alpaca’s op shows waar ze over, door en rond objecten lopen en ook over kleine hindernissen springen. Het is ook nuttig om alpaca’s te trainen om in een trailer of busje te rijden als ze ooit naar een show of een andere boerderij moeten worden vervoerd. Alpaca’s zijn gemakkelijk te vervoeren, omdat ze normaal gesproken cush (liggen met hun benen onder zich gevouwen) tijdens het reizen.

Wat DOE je dan met deze dieren?

Alpaca’s worden gefokt voor hun zachte en luxe vacht (ook wel vezel genoemd). Elke scheerbeurt levert zo’n vijf tot tien pond wol per dier per jaar op. Deze vacht, vaak vergeleken met kasjmier, kan worden verwerkt tot een breed scala van producten, van garen en kleding tot wandtapijten en dekens. De vacht zelf wordt wereldwijd erkend om zijn fijnheid, zachtheid, licht gewicht, duurzaamheid, uitstekende thermische kwaliteiten en glans.

Naast de verkoop van de vacht en de dieren, hebben vele alpaca-eigenaars een detailhandel die eindproducten van alpaca’s verkoopt – hetzij op hun boerderij, hetzij daarbuiten. De producten worden rechtstreeks aan de consument verkocht in hun winkel of via het Internet. Velen verkopen ook alpacaproducten via ambachtsbeurzen, boerenmarkten en winkels. De verkoop van deze eindproducten kan een aanzienlijk extra inkomen opleveren voor alpaca-eigenaars.

Hoe zit het met de vacht?

Laten we beginnen met de vacht van alpaca’s te vergelijken met de wol van de meeste schapenrassen. Over het algemeen is alpacavacht sterker, lichter, warmer en veerkrachtiger. De fijnere soorten alpacavacht (commercieel bekend als “Baby Alpaca”) zouden hypoallergeen zijn, wat betekent dat ze uw huid niet irriteren zoals schapenwol dat soms doet. In tegenstelling tot schapenwol bevat alpacavacht geen lanoline en is daarom klaar om te spinnen na slechts een nominale reiniging. Gewaardeerd om zijn unieke zijdeachtige gevoel en superieure “handvat,” is alpacavacht zeer gewild bij zowel cottage-industrie kunstenaars (hand spinners, breisters, wevers, enz.) als de commerciële mode-industrie.

Alpacavacht heeft een grote verscheidenheid aan natuurlijke kleuren, waardoor het zeer in de mode is: 16 officiële kleuren (wit; beige; en schakeringen van fawn, bruin, zwart, en grijs) met vele andere subtiele tinten en schakeringen. Wit, licht fawn, en licht grijs kunnen gemakkelijk worden geverfd, en bieden zo een regenboog van kleuren voor de vezelkunstenaar. Alpacavacht kan ook met andere fijne vezels zoals merinowol, kasjmier, mohair, zijde, en angora worden gecombineerd om ongelooflijk interessante mengsels te bereiken.

Moet ik een geregistreerde alpaca kopen?

Eenvoudig antwoord-ja. Telkens wanneer u geld investeert, moet u alle nodige stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat uw investering haar waarde behoudt en geregistreerde alpaca’s doen precies dat.

Alpaca Owners Association, Inc. (AOA) is het grootste alpaca stamboomregister ter wereld. Hoewel AOA diensten verleent aan alpaca-eigenaren over de hele wereld, leveren zij voornamelijk stamboomregistratie en ledendiensten aan de Verenigde Staten en Canada. AOA is één van de weinige veestamboeken van welke aard dan ook die eist dat elk dier op DNA wordt getest tot aan zijn ouders voordat het wordt geregistreerd. Als gevolg hiervan zijn AOA geregistreerde alpaca’s zeer gewild.

Zijn er georganiseerde tentoonstellingen en wedstrijden voor alpaca’s?

Ja, er zijn vele alpaca shows (zowel show ring als vacht keuringen wedstrijden) gehouden in heel Noord-Amerika waar eigenaren hun dieren en vachten kunnen laten zien. Alpaca Owners Association, Inc. (AOA) certificeert regionale shows en beurzen over de hele Verenigde Staten. AOA beheert de showregels, leidt de juryleden op, en biedt andere hulp aan deze gecertificeerde shows. AOA organiseert ook elk jaar de National Alpaca Show & Auction en de National Fleece Show.

Zuid-Amerikaanse Alpaca’s

Alpaca’s worden gehouden in kuddes die grazen op de vlakke hoogten van de Andes van Ecuador, zuidelijk Peru, noordelijk Bolivia, en noordelijk Chili. Alpaca’s zijn aanzienlijk kleiner dan lama’s, en in tegenstelling tot lama’s worden alpaca’s niet gebruikt als lastdier maar worden zij alleen gewaardeerd om hun vezel. Alpacavezels worden gebruikt voor het maken van gebreide en geweven artikelen, net zoals schapenwol. Deze artikelen omvatten dekens, truien, hoeden, handschoenen, sjaals, een grote verscheidenheid aan textiel en poncho’s in Zuid-Amerika, en truien, sokken, jassen en beddengoed in andere delen van de wereld. De vezel komt voor in meer dan 52 natuurlijke kleuren zoals geclassificeerd in Peru, 12 zoals geclassificeerd in Australië en 16 zoals geclassificeerd in de Verenigde Staten. Alpaca’s en lama’s verschillen in die zin dat alpaca’s rechte oren hebben en lama’s banaanvormige oren. Afgezien van deze verschillen zijn lama’s gemiddeld 1 à 2 meter groter en verhoudingsgewijs groter dan alpaca’s.

Alpaca’s worden al duizenden jaren gedomesticeerd. Het Moche-volk van Noord-Peru gebruikte vaak alpaca-afbeeldingen in hun kunst. Er zijn geen wilde alpaca’s. De dichtstbijzijnde levende soort is de wilde Vicuña, ook inheems in Zuid-Amerika. Samen met kamelen en lama’s worden de alpaca’s tot de kameelachtigen gerekend. De Alpaca is groter dan de Vicuña, maar kleiner dan de andere kameelachtigen.

Van de verschillende kameelachtigen zijn de Alpaca en de Vicuña de meest waardevolle vezeldragende dieren: de alpaca vanwege de kwaliteit en kwantiteit van zijn vezels, en de vicuña vanwege de zachtheid, fijnheid en kwaliteit van zijn vacht. Alpaca’s zijn te klein om als lastdier te worden gebruikt. In plaats daarvan werden ze uitsluitend gefokt voor hun vezels en vlees.

Alpaca’s zijn sociale kuddedieren die leven in familiegroepen bestaande uit een territoriaal alfamannetje, vrouwtjes en hun jongen. Ze zijn zachtaardig, elegant, leergierig, intelligent en oplettend. Omdat het een prooidier is, zijn ze voorzichtig en nerveus als ze zich bedreigd voelen. Zij hebben graag hun eigen ruimte en houden er niet van als een onbekende alpaca of een mens dichtbij komt, vooral niet van achteren. Zij waarschuwen de kudde voor indringers door scherpe, luidruchtige inhalaties te maken die klinken als een burro bray met hoge toon. De kudde kan kleinere roofdieren aanvallen met hun voorpoten, en kunnen spugen en schoppen. Door de zachte voetzolen is de impact van een trap niet zo gevaarlijk als die van een hoefbevangen dier, maar toch kan hij een behoorlijke kneuzing veroorzaken, en de puntige nagels kunnen snijwonden veroorzaken.

In de Verenigde Staten en Canada variëren alpacakuddes in grootte van slechts enkele alpaca’s tot enkele duizenden.