Nu, bij de röntgenstralen die je bij de tandarts krijgt, raakt slechts 10 procent van de stralen daadwerkelijk een atoom om een beeld te produceren. Hetzelfde geldt voor het afbeelden van gekristalliseerde receptoren. Daarom gebruikten de onderzoekers de Advanced Photon Source van het Argonne National Laboratory om een geconcentreerde straal röntgenstraling op de kristallen af te vuren. “Als je er nu veel meer op schiet, krijg je er veel meer gegevens uit,” zegt Wacker, “want het zal altijd 10 procent zijn.”
Wat Roth en zijn collega’s ontdekken is dat hoe langer de receptor en LSD in elkaars nabijheid zijn, hoe beter de LSD wordt in het activeren van de receptor. Dat betekent dat een zeer kleine dosis nog steeds een effect kan hebben. Dat zou gevolgen kunnen hebben voor het zogenaamde microdoseren, waarbij gebruikers een kleine hoeveelheid LSD innemen, zogenaamd om zaken als depressie te behandelen en de productiviteit te verhogen. “Onze resultaten suggereren eigenlijk dat microdosering waarschijnlijk wel enig effect heeft,” zegt Roth. “Het zegt niet dat het effect gunstig is of niet, maar het geeft wel een biologische en een chemische en een structurele verklaring voor hoe deze minuscule doses LSD daadwerkelijk effecten kunnen hebben.”
Nu is een goed moment als ieder ander om lezers eraan te herinneren dat, hoewel LSD medische belofte toont, het nog steeds zeer illegaal is in de Verenigde Staten. En zelfs als mensen het legaal zouden kunnen gebruiken, willen degenen die er therapeutisch in geïnteresseerd zijn misschien niet van die vervelende trips. “We kunnen beginnen te bepalen of de psychedelische ervaring deel uitmaakt van alle potentiële therapeutische effecten,” zegt Roth. “Het kan wel of niet zo zijn, maar de structuur geeft ons in principe de mogelijkheid om geneesmiddelen te ontwerpen die de gunstige acties kunnen hebben zonder de schadelijke effecten.”
Maar wacht even, zegt Rick Doblin, oprichter van de Multidisciplinaire Vereniging voor Psychedelische Studies. Als de FDA LSD zou goedkeuren, zou het bewijs nodig hebben van veiligheid en werkzaamheid, niet van het werkingsmechanisme. “Hoewel dit nieuwe artikel fascinerend is vanuit een neurobiologisch perspectief,” zegt hij, “draagt het geen bruikbare informatie bij over hoe de werkzaamheid of veiligheid van LSD-geassisteerde psychotherapie kan worden verbeterd.”Dit wil niet zeggen dat werkingsmechanisme-onderzoek niet belangrijk en waardevol is,” voegt hij eraan toe, “het is alleen om te zeggen dat ik geen enkele manier zie waarop de nieuwe informatie over het werkingsmechanisme van LSD zich zal vertalen in het verbeteren van therapeutische methoden of het verhogen van de veiligheid.”
Maar hé, wetenschap is vooruitgang. Deze studie heeft het begrip van LSD zeker niet teruggedraaid. Het uit elkaar halen van de structuur is een stap in de richting van het beheersen van de drug. “We kunnen eigenlijk alternatieve routes presenteren – hoe je derivaten van LSD kunt maken, kleine wijzigingen erin – zodat we hulpmiddelverbindingen kunnen maken die vervolgens daadwerkelijk door de FDA worden toegestaan om dingen te bestuderen,” zegt Wacker.
Dus wie weet, misschien zal je dokter op een dag een derivaat van LSD voorschrijven – zonder de LSD Trip Gone Far Too Long, natuurlijk.