De episode onderstreepte een delicate waarheid over Vietnam: harde gevoelens zijn moeilijk uit te roeien. De Verenigde Staten hebben 142 jaar de tijd gehad om te herstellen van de Burgeroorlog. De Noord-Zuid-verdeling van de Vietnam-oorlog is 31 jaar geleden officieel beëindigd.
Vaststaande culturele verschillen verdelen de voormalige republieken Noord- en Zuid-Vietnam. Hanoi ligt even ver van Ho Chi Minh Stad, het vroegere Saigon, als New York City van Atlanta ligt. De twee steden hebben verschillende keukens, verschillende dialecten en verschillende stijlen van zakendoen.
De verhoudingen zijn over het algemeen beschaafd, zelfs vriendschappelijk. Maar af en toe, roept iets oude vijandigheden op. En niets heeft ze zo aangewakkerd als Nhu Hoa’s opname in de bloeiende blogosfeer van het land, die ze schreef na een weekendbezoek aan Hanoi.
“Ik kwam tot het besef dat Hanoi geen plaats was voor Saigonezen, die fijnproevers zijn van eten,” schreef Hoa, een universiteitsstudente die klaagde over alles, van de gecondenseerde melk die noorderlingen gebruiken in hun koffie (kleverig en zoet) tot de snelheid van hun internetverbindingen (zeer traag).
“Ik hou niet van iedereen die niet uit Saigon komt,” verklaarde Hoa.
“Ik heb medelijden met de ouders die deze duivelsbaby ter wereld hebben gebracht,” schoot Bui Dung uit Hanoi terug in een typische online riposte.
Sinds het einde van de oorlog in 1975 zijn legioenen noorderlingen verhuisd naar Ho Chi Minh City, het zakelijke centrum van het land en een proeftuin van stereotypen.
Noorderlingen beschouwen zichzelf als meer gecultiveerd en zien Hanoi als Vietnams hoofdstad van kunst, literatuur en geleerdheid. Sommigen zien Ho Chi Minh City als een plek van glitter en plezier, maar een beetje oppervlakkig.
Zuiderlingen beschouwen zichzelf als dynamischer en hebben de neiging om Hanoi te zien als een schilderachtige, slaperige stad. Ze zijn meer blootgesteld aan westerse manieren, terwijl het noorden meer beïnvloed is door buurland China en door communistische centrale planning.
Zuiderlingen met geld nemen hun vrienden mee uit eten; noorderlingen zijn over het algemeen zuinig en bezoeken vrienden liever thuis, zei Kim Dung, een journalist die 12 jaar geleden van Hanoi naar Ho Chi Minh Stad verhuisde.
Maar noorderlingen zijn over het algemeen meer bezig met status, en zullen één dure motor kopen, terwijl de zuiderling eerder geneigd is om twee goedkope te kopen, zei ze.
Dung zegt dat ze het dorpsgevoel mist van de kronkelige straatjes van Hanoi en de straatverkopers die manden met fruit op hun schouders balanceren.
Veel noorderlingen genieten van het nachtleven en de zakelijke drukte van Ho Chi Minh City, maar de aanpassing kan moeilijk zijn.
“Ik had het gevoel dat ik naar een vreemd land kwam,” zei Tran Thu Huong, 37, die hierheen verhuisde om een Australisch educatief uitwisselingsprogramma te leiden. “De mensen spraken Vietnamees, maar ik begreep niet wat ze zeiden.”
Op school maakten klasgenoten haar dochter belachelijk met haar noordelijke accent. “Ik haat Saigon. Ik wil terug naar Hanoi,” verkondigde het meisje.
Zes maanden later had de 11-jarige haar accent getransformeerd en werd ze geaccepteerd.
Noorderlingen en zuiderlingen gebruiken vaak verschillende woorden om hetzelfde te beschrijven. Zuiderlingen zijn direct, maar een ja van een noorderling kan een nee betekenen, zegt Phan Cong Khanh, die eigenaar is van een chemisch bedrijf in Ho Chi Minh City.
Hij zegt dat hij soms moeite heeft om de wensen van zijn klanten in Hanoi te lezen.
“Zuidelijke bedrijven vertellen je meteen wat ze nodig hebben,” zei Khanh. “
Hoewel veel zuiderlingen nog steeds wrok koesteren over de oorlog, zijn velen bereid deze opzij te zetten.
Phan Ho Thien Vu, 26, een advocaat uit Ho Chi Minh City, komt uit een familie die werkte op de Amerikaanse militaire basis in Cam Ranh Bay en alles verloor na de oorlog. Zijn grootouders moesten naar een heropvoedingskamp en zich de communistische dogma’s eigen maken.
“Het is gewoon het verleden,” zei Vu. “Vergeet het.”
Veel meer verenigt de regio’s dan hen verdeelt, zei Vu. “Wij accepteren hun cultuur, en zij de onze.”
Maar hij heeft wel een groot probleem met het noorden. “De service is verschrikkelijk,” zei hij. “Als je naar een restaurant gaat en om een extra eetstokje vraagt, worden de eigenaren boos op je.”