Dit zijn Juliet-kersen, een van de Romance-series die aan de Universiteit van Saskatchewan zijn gekweekt en op de markt gebracht. (Met dank aan Bob Bors)
Dit zijn de zes Romance-variëteiten van zure kersen die nu beschikbaar zijn voor aanplant. De vruchten zijn dieprood, zoet-kersachtig van kleur, veel donkerder dan de standaard Montmorency. (Met dank aan Bob Bors)
Dit zijn de zes Romance-variëteiten van zure kersen die nu beschikbaar zijn voor aanplant. De vruchten zijn dieprood, zoet-kersachtig van kleur, veel donkerder dan de standaard Montmorency. (Met dank aan Bob Bors)
Nieuwe “prairie” kersenrassen van Dr. Bob Bors’s fruitveredelingsprogramma aan de Universiteit van Saskatchewan zijn nog niet doorgebroken in de echt grote productiegebieden, maar hebben een belangrijk lokaal effect.
Bors zei dat de donkerrode zure kersen als warme broodjes verkopen op boerenmarkten in de prairieprovincie van Canada.
“Lokale telers krijgen goed geld voor de kersen – $5 en zelfs $10 voor een liter doos,” zei hij.
Deel van zijn missie is om lokaal geteeld fruit te leveren in een gebied dat veel te koud is voor commerciële boomgaarden en wijngaarden. Maar hij zou heel graag zijn unieke kersen in de grotere wereld van de commerciële productie brengen, in Noord-Amerika en in Europa.
De zes genoemde Romance-series variëteiten en sommige die nog moeten worden vrijgegeven, zijn in Michigan geplant in het Clarksville Experiment Station, en voegen zich bij een verzameling variëteiten die worden geobserveerd door Michigan State University kersenveredelaar Dr. Amy Iezzoni.
Maar de prairie kersen worden geconfronteerd met een aantal hindernissen als ze de harten van commerciële kwekers van zure kersen willen veroveren.
Vooreerst, de kersen zijn niet zoals Montmorency, de dominante variëteit van zure kersen commercieel geteeld in Michigan en een paar andere staten-Washington, New York, Pennsylvania, Wisconsin, Utah, en Oregon-en ook in Ontario. Die variëteit heeft helder vruchtvlees en een lichtrode schil en is tamelijk wrang.
De kersen uit Bors’ programma zijn het resultaat van kruisingen van Europese variëteiten, die zoeter zijn en een donkerrode schil en vruchtvlees hebben, en variëteiten uit Centraal-Azië, die zijn gekozen omdat ze winterhard zijn. In zijn gebied in Canada, rond Saskatoon, dalen de wintertemperaturen vijf tot tien nachten per jaar onder de -40˚F, aldus Bors. Eén jaar daalde de temperatuur tot -52˚F, en routinematig wordt het -20˚F. Bors is er vrij zeker van dat de rassen geen schade zullen ondervinden van winters elders.
Toch is hij aan het evalueren hoe goed ze de voorjaarsvorst zullen overleven. “Het weer gaat hier vrij snel van koud naar warm,” zei hij. “We hebben minder late voorjaarsvorst dan in Michigan.”
Donkerder, zoeter
Kleurenkaart voor Cupid Cherry.
Deze kaart is gemaakt voor Canadian Cherry Producers, Inc. door het fruitprogramma van de Universiteit van Saskatchewan. De gegevens zijn gebaseerd op data uit 2010, wat een koud nat seizoen was, en zullen waarschijnlijk elk jaar verschillen.
(Bron: Bob Bors, Universiteit van Saskatchewan)
In Michigan hadden telers enige interesse getoond in het telen van donkerrode variëteiten en plantten een Hongaarse variëteit genaamd Balaton. Die variëteit is echter geplaagd door lage opbrengsten als gevolg van slechte bestuiving, een probleem dat ze nog moeten oplossen.
Naarmate de industrie van zure kersen verschuift van desserts en taartvulling naar meer gedroogde en sappige producten, gelooft Bors dat de Saskatchewan kersen aantrekkelijk zullen zijn omdat ze zoeter en donkerder zijn. Terwijl Montmorency-kersen een Brix van ongeveer 14 hebben, zijn de Romance-kersen in Bors’ programma minstens 16. De zoetste, Crimson Passion, kan 25 Brix bereiken bij volle rijpheid.
Machineoogst
Bors denkt dat zijn kersen wellicht een betere niche in Europa zullen vinden.
In Polen, een grote producent van zure kersen, houden de telers van hun donkerrode, zoetere variëteiten, en ze zijn ook overgestapt op mechanisch oogsten boven de rij, waarbij kersen meer worden behandeld als struik- of wijnstokgewassen, zoals bosbessen, caneberries en druiven.
Dat wordt in Michigan geprobeerd. Vorig jaar gebruikte een teler een bosbessenrooimachine om kersen te oogsten van Montmorency-bomen die hij tot een kortere, bossigere vorm had gesnoeid en in heggen had geplant. Andere telers volgen die richting en zullen dit jaar hun eerste aanplant oogsten.
Dat is een belangrijke verdienste van Bors’ kersen. De dwerg, struik-type bomen werden geselecteerd om twee redenen. Ten eerste, zei Bors, kunnen lokale telers ze toevoegen aan hun bedrijven waar ze al haskaps en saskatoons verbouwen en oogsten met een rijenoogstmachine. Door de toevoeging van kersen zou met dezelfde machine een augustusoogst kunnen worden binnengehaald, na de haskaps in juni en de saskatoons in juli. Deze bessen groeien ook aan struiken.
De tweede reden was om de effecten van winterschade te verminderen. De variëteiten boskersen kunnen wat hout verliezen aan strenge winters, maar nieuwe scheuten vanaf de grond zouden de planten vernieuwen, in tegenstelling tot bomen die op stammen groeien.
Bors, die aan het hoofd staat van een kleine afdeling waarin hij naast onderzoek ook onderwijs- en voorlichtingstaken heeft, gaat langzaam vooruit om de commerciële produktie van zijn kersen haalbaarder te maken. Hij krijgt financiële steun van de Canadian Cherry Producers Association.
Ongaande testen
Bors evalueert de zes variëteiten, genaamd de Romance-serie, genaamd Romeo, Juliet, Cupido, Valentine, Crimson Passion, en Carmine Jewel. Hij wil meer weten over hun ziekteresistentie.
“Het is hier over het algemeen vrij droog, dus we hebben niet veel ziektedruk,” zei hij. “Maar we hebben vijf natte seizoenen op rij gehad. We hebben bruinrot gekregen.”
In Michigan en andere vochtige oostelijke staten, is kersenbladvlek een ernstig probleem in Montmorency, en resistentie tegen die ziekte is een belangrijk element in Iezzoni’s kweekprogramma.
“Zijn die van ons resistent? Ik betwijfel dat echt,” zei Bors. “Ze zijn waarschijnlijk een beetje gemiddeld.”
De genoemde variëteiten en enkele elite selecties worden ook geëvalueerd op hun kwaliteiten wanneer ze worden gebruikt om gedroogde kersen, suiker-geïnfuseerde kersen, kersen jerky, wijn, en wanneer verwerkt tot conserven, maraschino, en IQF (individueel snel bevroren) producten te maken.
Bors zet zijn veredelingsinspanningen voort met wat hij noemt “derde generatie” kersenbomen. Dus hij verzorgt nieuwe zaailingen en evalueert ze. Hij brengt nieuwe variëteiten uit. Twee daarvan, zonder naam, worden misschien binnenkort vrijgegeven.
Nieuwe variëteiten
“Een ervan is rechtopstaand, en een is struikachtiger,” zei hij. “De rechtopstaande heeft helderrode vruchten, zoals Montmorency, maar is zoeter. Ik weet niet zeker wat de niche voor die zou kunnen zijn. Zou er een plaats zijn voor een meer koudebestendige Montmorency-achtige kers? Misschien zou die in Michigan gedijen op plaatsen die verder van het meer af liggen.”
De meeste kersen uit Michigan worden geteeld in de buurt van het Michiganmeer, dat de winterkou buffert en de lente langer koel houdt, waardoor de vroegbloeiende bomen beschermd zijn tegen voorjaarsvorst. De meeste kersen worden dicht bij het meer geteeld.
“Ik heb berichten uit Ontario gehoord dat de Romance-kersen eerder rijp zijn dan de Montmorency,” zei Bors. “Terwijl ze bij ons begin augustus rijpen, zouden ze verder naar het zuiden veel vroeger moeten zijn. Dat is iets om in de gaten te houden in de proef in Michigan, want het spreiden van de oogsttijd kan een zegen zijn voor een grotere productie.”
oogsttijdstip
Bors leert telers hoe ze de Romance-fruit op het juiste moment kunnen oogsten. Telers die de lichtrode kleur van Montmorency associëren met rijpheid, moeten een nieuwe standaard leren, zei hij.
Hij heeft kleurkaarten ontwikkeld voor elk van de zes variëteiten, die enigszins van elkaar verschillen in kleur en bijna zwart zijn wanneer ze volledig rijp zijn (zie “Kleurenkaart voor Cupid-kersen”). Hij wil dat telers aan de hand van de kleur kunnen zien wanneer de hoogste Brix-waarden zijn bereikt.
De laatste paar zomers, die koel en nat waren, hebben het onderzoek bemoeilijkt omdat de vruchten niet de volle zoetheid bereiken die ze zouden kunnen bereiken – en naarmate ze rijper worden, is bruinrot als een probleem naar voren gekomen.
De kleurkaarten zijn gepubliceerd als oogstkaarten die telers kunnen gebruiken.
Elke van de zes variëteiten van dwergzure kersen heeft zijn eigen speciale kenmerken, die misschien niet volledig worden gewaardeerd door nieuwere telers en consumenten, zei hij. De meeste zijn donkerder met een hoger suikergehalte en meer smaak dan de meer bekende Montmorency.
“Een veelgemaakte fout van nieuwe telers is om Carmine Jewel kersen te oogsten terwijl ze nog rood zijn, in plaats van te wachten op fruit van veel hogere kwaliteit wanneer ze zwart zijn,” zei Bors. “Een belangrijk onderdeel van ons werk is het volgen van de variëteiten gedurende het groeiseizoen, het meten van kleur en vruchtkwaliteit, zodat telers weten wanneer ze hun fruit moeten oogsten.”
Naast de genoemde variëteiten, omvat deze studie tien geavanceerde selecties.
Hij werkt via de Canadian Food Inspection Agency om de levering van gecertificeerd virusvrij hout op te bouwen. Hij werkt ook samen met Gardens Alive, een kwekerij in Lawrenceburg, Indiana, die zowel commerciële kwekers als huis-tuinders bedient. “Zij verkopen 20.000 tot 40.000 bomen per jaar,” zei hij. “We bouwen elk jaar verder.” –