Tijdens Black History Month, wanneer kinderen leren over George Carver’s verbouwen van de pinda en Lewis Latimer’s gloeilamp gloeidraad, hebben kinderen van New Haven de kans om trots te zijn op een opmerkelijke zwarte uitvinder uit hun stad. Helaas hebben de meeste kinderen (en hun ouders) nog nooit van haar gehoord.
In de jaren 1890 kreeg een zwarte, in New Haven wonende uitvindster patent op haar uitvinding van een vroege strijkplank. Haar naam was Sarah Boone.
Sarah Boone (1832-1904) was een in Noord-Carolina geboren naaister, die zich voor de Burgeroorlog met haar familie in de ‘Elm City’ vestigde. De Boones migreerden vanuit het Zuiden via een netwerk dat nauw verbonden was met de Underground Railroad en verhuisden naar de zwarte wijk van de stad langs Dixwell Avenue.
Terwijl Chapel Street de ‘Main Street’ was voor New Haven in het algemeen, was Dixwell de ‘Main Street’ voor de zwarte gemeenschap. Sarah Boone en haar gezin woonden op 30 Winter St., en daar vestigde zij haar kledingwinkel samen met haar dochters.
In de 19e eeuw huurden veel mensen kleermakers in om hun kleren te maken. Er waren er genoeg in New Haven, die allemaal probeerden elkaar de loef af te steken.
Een manier om kleren er voor de klanten goed uit te laten zien, was ze mooi te strijken. In Boone’s tijd was het strijken anders – men strijkte kleding door een houten plank op de rugleuning van twee stoelen te leggen. Kleding op deze manier strijken was prima voor een wijde broek of een rok.
Maar kleding in Sarah Boone’s tijd was getailleerd. In de tijd dat Sarah Boone leefde, was New Haven het centrum van de korsetindustrie, waar jurken met kleine tailles en strakke mouwen werden gemaakt. Het strijken van deze kledingstijl met die brede houten planken was een uitdaging. Sarah Boone kwam met een oplossing 
Boone’s uitvinding was een nieuw soort strijkplank te maken die in een smalle mouw of taille paste. Ze maakte haar nieuwe strijkplank ook inklapbaar en voegde er een vulling aan toe.
Voor haar slimme idee kreeg ze op 26 april 1892 het Amerikaanse octrooi nr. 473.653. Sarah Boone was toen 60 jaar oud.
Sarah Boone was een van de eerste zwarte vrouwen in het land die een patent kreeg, en zeker een van de weinige vrouwen in het land die dat deden.
Wat haar prestatie zo belangrijk maakte, is dat ze slechts twee decennia eerder nog niet kon lezen. Toen zij opgroeide, was het volgens de slavenwetten in het zuiden verboden om zwarten te leren lezen. Maar als volwassene nam ze lessen. Ze was lid van de Dixwell Congregational Church, die een traditie van volwassenenonderwijs had, dus waarschijnlijk leerde ze daar.
Ze leerde niet alleen lezen; ze las ook technische documenten en diagrammen, zodat ze een patent kon schrijven dat bewees dat haar ingenieursidee slim, uniek, werkbaar en eenvoudig was.
Het verkrijgen van een patent was geen geringe prestatie. Vóór de Burgeroorlog konden veel zwarten geen aanspraak maken op een uitvinding.
Nadat Sarah Boone haar octrooi had gekregen, is er maar weinig documentatie dat zij haar uitvinding op de markt heeft gebracht. Niettemin is haar verhaal buitengewoon, want zij heeft haar stempel gedrukt op het rechtsbestand in een tijd waarin vrouwen niet mochten stemmen.
Sarah Boone overleed thuis in 1904 aan de ziekte van Bright en werd begraven op de Evergreen Cemetery. Ze liet geen papieren, brieven of foto’s na. (De Wikipedia-foto is waarschijnlijk niet van haar.)
Maar ze liet wel een patent na en een bewijs van zwarte vindingrijkheid en innovatie. Voor dat, New Haven kinderen hebben een reden om haar te vieren deze Black History Month.
Ainissa Ramirez is een schrijver onderzoek Sarah Boone. Als iemand Boone’s voorouders kent of aanvullende details heeft, neem dan contact met haar op via www.ainissaramirez.com.