Bijna 6 miljoen Amerikanen hebben een bipolaire stoornis, en de meesten hebben zich waarschijnlijk afgevraagd waarom. Na meer dan tien jaar diepgaand onderzoek onder meer dan 1100 van hen heeft een team van de Universiteit van Michigan een antwoord – of liever gezegd, zeven antwoorden.
MORE FROM THE LAB: Abonneer u op onze wekelijkse nieuwsbrief
In feite, zegt het team, ligt er niet één genetische verandering, chemische onbalans of levensgebeurtenis aan de basis van elk geval van de geestelijke gezondheidstoestand die ooit bekend stond als manische depressie.
Integendeel, de ervaring van elke patiënt met bipolaire stoornis verschilt van die van anderen met de aandoening. Maar al hun ervaringen omvatten kenmerken die vallen in zeven klassen van fenotypen, of kenmerken die kunnen worden waargenomen, meldt het team in een nieuw artikel in het International Journal of Epidemiology.
Het team, van U-M’s Heinz C. Prechter Bipolar Research Program, verzamelde en analyseerde tienduizenden datapunten gedurende jaren over de genetica, emoties, levenservaringen, medische voorgeschiedenis, motivaties, diëten, temperamenten en slaap- en denkpatronen van onderzoeksvrijwilligers. Meer dan 730 hadden bipolaire stoornis, en 277 niet. Driekwart waren actieve onderzoeksdeelnemers aan de Longitudinal Study of Bipolar Disorder.
Met behulp van deze bevindingen, ontwikkelde het team een kader dat nuttig kan zijn voor onderzoekers die de aandoening bestuderen, klinische teams die het behandelen en patiënten die het ervaren. Het team hoopt dat het hen allen een gemeenschappelijke structuur zal geven om te gebruiken tijdens studies, behandelingsbeslissingen en meer.
“Er zijn veel routes naar deze ziekte en veel routes er doorheen,” zegt Melvin McInnis, M.D., hoofdauteur van de paper en hoofd van het programma dat is gevestigd in het U-M Depressie Centrum. “We hebben ontdekt dat er veel biologische mechanismen zijn die de ziekte aandrijven en veel interactieve invloeden van buitenaf op de ziekte. Al deze elementen combineren om de ziekte te beïnvloeden zoals patiënten het ervaren.”
Het Prechter-programma is vernoemd naar een Detroit automotive pionier die bipolaire stoornis bestreed, zelfs als hij een succesvol bedrijf bouwde.
Langetermijnfinanciering van dit programma heeft het mogelijk gemaakt om een enorme bibliotheek van gegevens op te bouwen van het Prechter-cohort van patiënten, dat voor tweederde uit vrouwen en 79 procent uit blanken bestaat, met een gemiddelde leeftijd bij inschrijving in de studie van 38 jaar. Gemiddeld hadden de deelnemers hun eerste depressieve of manische episode op 17-jarige leeftijd. Velen hadden andere psychische aandoeningen.