Mississippi rivier

Missississippi rivier
Kaart van de Mississippi rivier
Oorsprong	Lake Itasca
Mond	Golf van Mexico
Bekkenlanden	Verenigde Staten (98.5%) Canada (1,5%)
Lengte	3.733 kilometer (2.320 mijl)
Hoogteligging bron	450 meter (1.476 voet)
Avg. afvoer	Minneapolis, MN : 210 m³/s (7,460 ft³/s) St. Louis, MO : 5.150 m³/s (182.000 ft³/s) Vicksburg, MS : 17.050 m³/s (602.000 ft³/s) Baton Rouge : 12.740 m³/s (450.000 ft³/s)
Bekkengebied	2.980.000 km² (1.151.000 km²)
2.980.000 km² (1.151.000 km²)	2.980.000 km² (1.151.000 km²). miles)

De Mississippi rivier, afgeleid van de Ojibwa (Chippewa Indiaanse) taal wat “grote rivier” betekent of letterlijk, “rivier van de watervallen”, is de op één na langste rivier in Noord-Amerika, meanderend van het Itasca meer in Noord Minnesota tot de Golf van Mexico in Louisiana, een reis van meer dan 2.300 mijl.

De langste rivier in Noord-Amerika is haar zijrivier, de Missouri River, met een lengte van 2.341 mijl (3.767 kilometer) vanaf de samenvloeiing van de Jefferson River, Madison River en Gallatin River tot aan de Mississippi River. Samen vormen de Jefferson, Missouri en Mississippi het grootste rivierenstelsel in Noord-Amerika met een lengte van 3.745 mijl, waardoor deze combinatie de op twee na langste rivier ter wereld is, na de Nijl en de Amazone. Het is de grootste rivier op het noordelijk halfrond. De Mississippi draineert 31 Amerikaanse staten en drie Canadese provincies geheel of gedeeltelijk en is daarmee een van de grootste waterscheidingen ter wereld.

Een van de meest diverse gemeenschappen van planten en wilde dieren ter wereld bestaat langs de Mississippi. Het heeft een van de grootste wetlands in de V.S., bezocht door 40 procent van alle eenden, ganzen en zwanen van Noord-Amerika. De Mississippi is een habitat voor vele planten en dieren die elders in de wereld niet voorkomen, zoals de raderdier, en is tevens een wegwijzer die elk jaar miljoenen trekvogels en watervogels van en naar hun overwinteringsgebieden leidt. Talloze andere wilde dieren gebruiken de rivier en zijn uiterwaarden als leefgebied. Meer dan driehonderd vissoorten worden door de Mississippi ondersteund.

Samuel Clemens, ook bekend als Mark Twain, een kleurrijk en geliefd literair figuur van het Amerika van 1800, centreerde zijn boeken, Life on the Mississippi en Huckleberry Finn vanuit zijn herinneringen aan het opgroeien aan “the Mighty Mississippi.”

Geografie

De bron van de Mississippi aan de rand van Lake Itasca

De Mississippi net ten noorden van St. Louis, Missouri

Samenvloeiing van de Mississippi en de Ohio bij Cairo, Illinois

De Mississippi is 2.348 mijl lang, de op één na langste rivier in de Verenigde Staten, na de Missouri River. Haar bron begint bij Lake Itasca, 450 meter boven zeeniveau in het Itasca State Park, Minnesota. De rivier valt 220 meter naar beneden net onder de Saint Anthony Falls in Minneapolis; de enige waterval langs de loop van de rivier. De Mississippi passeert verschillende gletsjermeren, dennenbossen, vegetatie en katstaartmoerassen voordat zij samenvloeit met zijrivieren. De verblijftijd van het begin bij het Itasca-meer tot het einde bij de Golf van Mexico bedraagt ongeveer 90 dagen.

De Minnesota-rivier en de Illinois-rivier behoren tot de eerste die in de Mississippi uitmonden. De Missouri rivier mondt uit in de Mississippi nabij St. Louis, Missouri. Deze rivier wordt ook wel “The Big Muddy” genoemd en is qua volume de op één na grootste zijrivier van de Mississippi. De Mississippi is ook verbonden met de Ohio River bij Cairo, Illinois en de Arkansas River bij Arkansas Post, Arkansas. De Atchafalaya-rivier in Louisiana is een belangrijke zijrivier van de Mississippi.

Het driehoekige afwateringsgebied beslaat ongeveer 40 procent van de V.S. en omvat 31 staten of een deel daarvan. Het draineert het grootste deel van het gebied tussen de Rocky Mountains en de Appalachen, met uitzondering van de gebieden die worden gedraineerd door de Hudson Bay via de Rode Rivier in het noorden, de Grote Meren en de Rio Grande.

De Mississippi vormt de grenzen van acht staten: Wisconsin, Iowa, Illinois, Missouri, Kentucky, Arkansas, Tennessee en Mississippi. Hij loopt door twee andere: Minnesota en Louisiana. De rivier mondt uit in de Golf van Mexico ongeveer 100 mijl (160 kilometer) stroomafwaarts van New Orleans, Louisiana.

Van de bron tot aan de Ohio-rivier wordt de rivier de Boven-Missippi genoemd, van de Ohio tot aan de monding staat zij bekend als de Beneden-Mississippi. De Upper Mississippi is verder verdeeld in drie delen:

• de bovenloop, van de bron tot Saint Anthony Falls
• een reeks kunstmatige meren tussen Minneapolis en St. Louis, Missouri
• de middelste Mississippi, een betrekkelijk vrij stromende rivier stroomafwaarts van de samenvloeiing met de Missouri River bij St. Louis

Een serie van 29 sluizen en dammen op de bovenloop van de Mississippi, waarvan de meeste in de jaren 1930 zijn gebouwd, is in de eerste plaats ontworpen om een negen voet (2,7 meter) diep kanaal te behouden voor commercieel binnenvaartverkeer.

De gevormde meren worden ook gebruikt voor recreatieve vaart en visserij. De dammen maken de rivier dieper en breder, maar houden hem niet tegen. Tijdens perioden van grote stroming worden de poorten, waarvan sommige onder water kunnen worden gezet, volledig geopend en werken de dammen gewoon niet meer. Louis is de Mississippi betrekkelijk vrij stromend, hoewel hij wordt ingeperkt door talrijke dijken en gestuurd door talrijke vleugeldammen.

Door een natuurlijk proces dat deltaïsch omschakelen wordt genoemd, heeft de benedenloop van de Mississippi ongeveer om de duizend jaar zijn eindloop naar de oceaan verlegd. Dit gebeurt omdat de afzetting van slib en sediment het niveau van de rivier verhoogt, waardoor deze uiteindelijk een steilere route naar de Golf van Mexico vindt. De verlaten zijrivier neemt in volume af en vormt de zogenaamde baaien. Dit proces heeft er in de afgelopen vijfduizend jaar voor gezorgd dat de kustlijn van Zuid-Louisiana 15 tot 50 mijl (25-80 kilometer) opschoof in de richting van de Golf.

Het deltabekken van de Mississippi wordt gedefinieerd als al het land en het ondiepe estuariumgebied tussen de twee noordelijkste bergpassen van de Mississippi en de Golf van Mexico. Het bekken ligt in Plaquemines Parish, Louisiana, ten zuiden van de stad Venice.

Veranderingen in de loop

De Illinoïsche gletsjer, ongeveer 200.000 tot 125.000 jaar voor het heden, blokkeerde de Mississippi rivier nabij het huidige Rock Island, Illinois, en verlegde deze naar zijn huidige kanaal verder naar het westen, de huidige westgrens van Illinois. Het Hennepin-kanaal volgt ruwweg het oude kanaal van de Mississippi stroomafwaarts van Rock Island tot Hennepin. Ten zuiden van Hennepin, Illinois, volgt de huidige Illinois-rivier in feite de oude loop van de Mississippi (tot Alton, Illinois) vóór de Illinoische ijstijd.

Andere veranderingen in de loop van de rivier zijn opgetreden als gevolg van aardbevingen langs de New Madrid Fault Zone, die ligt tussen de steden Memphis, Tennessee en St. Louis, Missouri. Drie aardbevingen in 1811 en 1812, geschat op ongeveer 8 op de Schaal van Richter, zouden de loop van de Mississippi tijdelijk hebben omgekeerd. Deze aardbevingen hebben ook het Reelfoot Lake in Tennessee doen ontstaan, dat ontstond uit het veranderde landschap in de buurt van de rivier. De breuken houden verband met een mislukte kloof (aulacogen) die zich gelijktijdig met de Golf van Mexico heeft gevormd.

Waterengebied

Mississippi Waterengebied

De Mississippi rivier heeft het op twee na grootste afwateringsgebied ter wereld, in omvang alleen overtroffen door de waterscheidingen van de Amazone en de Congo rivier. Zij draineert 40 procent van de 48 aan elkaar grenzende staten van de Verenigde Staten. Het stroomgebied beslaat meer dan 1.250.000 vierkante mijl (3.225.000 vierkante kilometer), met inbegrip van alle of delen van 31 staten en twee Canadese provincies, Manitoba en Ontario, of een-achtste van Noord-Amerika.

De belangrijkste zijrivieren van de Mississippi:

• Big Black River in Mississippi
• Red River in Louisiana
• White River in Arkansas
• Arkansas River in Arkansas
• Ohio-rivier in Illinois en Kentucky
• Big Muddy-rivier in Illinois
• Kaskaskia-rivier in Illinois
• Missouri-rivier in Missouri
• Illinois-rivier in Illinois
• Des Moines-rivier in Iowa
• Skunk-rivier in Iowa
• Rock River in Illinois
• Maquoketa River in Iowa
• Wisconsin River in Wisconsin
• Chippewa River in Wisconsin
• St. Croix-rivier in Wisconsin
• Minnesota-rivier in Minnesota

Belangrijkste zijrivieren zijn de Tennessee-rivier (een zijrivier van de Ohio-rivier) en de Platte-rivier (een zijrivier van de Missouri-rivier).

Wild

De Great River Road in Wisconsin langs het Pepin-meer, het breedste gedeelte van de Mississippi; Minnesota ligt aan de andere kant

In de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw waren er weinig voorschriften die controleerden wat er in de rivier terechtkwam. DDT, een chemische stof die in kunstmest werd gebruikt, was een gevaarlijke vervuilende stof. In die tijd was de Amerikaanse zeearend bijna uitgestorven, met slechts één nest in het Upper Mississippi River Wildlife Refuge. Met behulp van beheer en regelgeving zijn er vandaag de dag ongeveer 130 nesten in het Refuge. Er leven ook ongeveer driehonderd vogelsoorten en 119 vissoorten langs en in de Upper Mississippi River. De rivier biedt onderdak aan reigers, zilverreigers en grote zwermen canvasback eenden. Men kan ook prachtige toendrazwanen en witte pelikanen langs de oevers van de rivier zien. Ongeveer 3,5 miljoen mensen bezoeken elk jaar het Upper Mississippi River Wildlife Refuge. De Mississippi, haar zijrivieren en waterwegen worden bezocht door 40 procent van alle eenden, ganzen, zwanen en arenden van de Verenigde Staten.

De Great River Road stelt bezoekers in staat om te reizen op de wegen en 2.069 mijl (3.229 kilometer) van landschappelijke pracht te bekijken door Arkansas, Illinois, Iowa, Minnesota, Mississippi, Missouri, en Wisconsin.

Ongeveer 12 miljoen mensen wonen in de 125 provincies en parochies langs de Mississippi River. De Mississippi River Valley brengt elk jaar 7 miljard dollar op aan bos- en landbouwproducten en 29 miljoen dollar aan industrieproducten. Ongeveer 470 miljoen ton vracht wordt elk jaar over de Mississippi vervoerd. Tarwe uit het Midwesten en petrochemische producten uit de Golf van Mexico behoren tot de belangrijkste transporten.

Het kanaal controleren

Wetenschappers van de Amerikaanse regering stelden in de jaren 1950 vast dat de Mississippi begon over te hellen naar het kanaal van de Atchafalaya-rivier vanwege het veel steilere pad naar de Golf van Mexico, en dat uiteindelijk de Atchafalaya-rivier de Mississippi zou innemen en het belangrijkste kanaal naar de Golf zou worden. Als gevolg hiervan gaf het Amerikaanse Congres toestemming voor een project genaamd de Oude Rivierbeheersingsstructuur, dat heeft voorkomen dat de Mississippi zijn huidige kanaal verlaat dat via New Orleans in de Golf uitmondt.

Omdat de grote omvang van de hoogenergetische waterstroom door de structuur deze dreigde te beschadigen, werd een hulpstroombeheersingsstation naast het staande controlestation gebouwd. Dit project van 300 miljoen dollar werd in 1986 voltooid door het Army Corp of Engineers. Dit heeft in het gebied van de Mississippi River Delta Basin veel problemen veroorzaakt door massaal landverlies. Er worden twee plannen overwogen om de schade te herstellen. Het ene is de ongecontroleerde omleiding van de Mississippi om een nieuwe delta te creëren, terwijl de vaarroute op zijn huidige plaats wordt gehandhaafd. Het andere plan is het beheer van het terugtrekken van de bestaande delta. Bij de tweede strategie zou de loop van de rivier op zijn huidige plaats worden gehandhaafd en zou de groei van de bestaande delta worden geoptimaliseerd door een herverdeling van de beschikbare debieten en sedimenten.

Het debiet van de riviermonding

Opeenvolging van NASA-beelden die de uitstroom van zoet water van de Mississippi in de Golf van Mexico laten zien

De Mississippi loost met een jaarlijkse gemiddelde snelheid tussen 200.000 en 700.000 kubieke voet per seconde en stoot ongeveer 400 miljoen yards modder, zand en grind per jaar uit.

Hoewel de Mississippi qua volume de vijfde grootste rivier ter wereld is, is dit debiet slechts een fractie van dat van de Amazone, die in natte seizoenen bijna 7 miljoen kubieke voet per seconde verplaatst. Gemiddeld heeft de Mississippi slechts een elfde van het debiet van de Amazonerivier, maar bijna het dubbele van dat van de Columbia-rivier en bijna zes keer het volume van de Coloradorivier.

Vers rivierwater dat van de Mississippi in de Golf van Mexico stroomt, mengt zich niet onmiddellijk met het zoute water. Op beelden van NASA’s MODIS (Moderate-resolution Imaging Spectroradiometer) is een grote pluim zoet water te zien, die als een donker lint afsteekt tegen het lichter-blauwe omringende water. De Mississippi gaat verder rond de punt van Florida voordat het zich grondig vermengt met het zoute water van de oceaan. Er worden voortdurend inspanningen geleverd om het zoute water uit het zoete water van de Mississippi te houden voordat het de oceaan instroomt. Zout water richt een ravage aan in de kwetsbare habitat van zoetwaterbiosferen in het binnenland.

In de afgelopen 50 jaar is de sedimentbelasting van het deltabekken van de Mississippi drastisch verminderd door een combinatie van natuurlijke en door de mens veroorzaakte factoren. Natuurlijke factoren zijn onder meer orkanen, getijdenerosie en zeespiegelstijging. In 2005 verwoestte de orkaan Katrina 700.000 acres wetland habitat. Sommige gebieden in de Mississippi River Delta Basin, zoals de Chandeleur Islands, verloren ongeveer de helft van hun landmassa als gevolg van de krachtige stormvloed.

Geschiedenis

Vóór de Europese nederzettingen bewoonden vele Indiaanse stammen de uiterwaarden van de Mississippi en gebruikten de rivier als een snelweg om hun dorpen in stand te houden en als een geologische marker. Zij hadden een actieve relatie met de rivier en begrepen de dynamische aard ervan en hoe ermee te werken.

Etymologie

De naam Mississippi is van Ojibwa oorsprong, van Missi, wat groot betekent, verwant aan het modernere Kitchi of Gitchi plus Zibi, wat de “Grote Rivier” betekent. Letterlijk betekent het “Rivier-van-de-Vallen.”

Voor de Ojibwa (of Chippewa) wordt de Mississippi pas zo beneden de splitsing van de Leech Lake River, niet Itasca zoals de blanken het aanduiden. Het Itasca-meer was de O-mush-kozo Sa-Gai-igan, “Elk Lake,” en de stroom die eruit stroomde, de O-mush-kozo Zibi, “Elk River.” Rivieren volgen de algemene regel om de naam van hun onmiddellijke bronmeer aan te nemen. Bij het bereiken van het Bemidji-, het Cass- en het Winnibigoshish-meer veranderde deze stroom nog driemaal van naam en pas bij de uitmonding van het Leech Lake wordt zij door de Ojibwa als de Mississippi beschouwd.

Europese claims

Op 8 mei 1541 werd Hernando de Soto de eerste geregistreerde Europeaan die de Mississippi bereikte, die hij “Rio de Espiritu Santo” (“Rivier van de Heilige Geest”) noemde. Deze naam is momenteel de naam van de rivier in de Spaans sprekende wereld.

De Franse ontdekkingsreizigers Louis Joliet en Jacques Marquette waren de eersten die de rivier bekend maakten bij de Europese wereld door hun reis langs de rivier van de monding van de Wisconsin naar de monding van de Arkansas in 1673. In 1682 claimden René Robert Cavelier, Sieur de La Salle en Henri de Tonty de gehele Mississippi riviervallei voor Lodewijk XIV van Frankrijk. Zij noemden de rivier Colbert River naar Jean-Baptiste Colbert.

Frankrijk verloor al zijn gebieden op het Noord-Amerikaanse vasteland als gevolg van de Franse en Indiaanse Oorlog. Het Verdrag van Parijs (1763) gaf het Koninkrijk Groot-Brittannië rechten op al het land in de vallei ten oosten van de Mississippi en Spanje rechten op het land ten westen van de Mississippi.

In het tweede Verdrag van Parijs (1783) kreeg Spanje de controle over de rivier ten zuiden van 32°30′ noorderbreedte en hoopte het, in wat bekend staat als de Spaanse Samenzwering, meer controle te krijgen over Louisiana en het hele westen. Aan deze hoop kwam een einde toen Spanje onder druk werd gezet om in 1795 het Verdrag van Pinckney te ondertekenen. Frankrijk veroverde Louisiana weer van Spanje in het geheime Derde Verdrag van San Ildefonso in 1800. De Verenigde Staten kochten het gebied van Frankrijk in de Louisiana Purchase van 1803.

Vroeg Amerika

Verschuivende zandbanken in de Mississippi, zoals deze in Arkansas en Mississippi, bemoeilijkten de scheepvaart op de rivier

De rivier speelde een beslissende rol in de Amerikaanse Burgeroorlog. De Vicksburg-campagne van de Unie vereiste de controle van de Unie over de benedenloop van de Mississippi. De overwinning van de Unie in de Slag bij Vicksburg in 1863 was cruciaal voor de eindoverwinning van de Unie in de Burgeroorlog.

Spoedig daarna werd gezocht naar een manier om de rivier te temmen voor gebruik als een transportsysteem van goederen en mensen. Aan het eind van de 19e eeuw werden uit het kanaal snoeihout verwijderd, zodat grote stoomboten gemakkelijker konden passeren. Aan het begin van de twintigste eeuw werden duizenden rotsblokken en wilgenmatten geïnstalleerd om de stroming te beperken en een bevaarbare vaargeul uit te schuren.

In de jaren 1920-1940 werden 27 sluizen en dammen gebouwd om de vaargeul het hele jaar door op een diepte van vier voet te houden. Een kanaal van 11,5 voet wordt gehandhaafd (hoewel het Army Corps of Engineers toestemming heeft van het Congres om het kanaal op 9 voet te handhaven) om de huidige binnenschepen die de Mississippi bevaren te ondersteunen.

Deze dammen hebben de rivier veranderd in een reeks meerachtige poelen. Aanvankelijk overstroomden deze dammen delen van de uiterwaarden en creëerden een habitat voor vele soorten vis en wilde dieren. Nu worden diezelfde wetlands overstroomd door de voortdurend hoge waterstanden als gevolg van de sluizen en dammen.

Ruw vlot gemaakt van boomstammen, bekend als kielboten, waren de vroege vorm van vervoer op de Mississippi. Deze traag bewegende boten werden vervangen door de opkomst van de stoommachines.

De eerste stoomboot die de Mississippi over de volle lengte van de Ohio rivier naar New Orleans, Louisiana, aflegde was de New Orleans, ontworpen door Robert Fulton en Robert Livingston in 1811. De eerste reis vond plaats tijdens de reeks aardbevingen van New Madrid in 1811-1812. In 1814 onderhield de New Orleans een passagiers- en een vrachtroute, tussen New Orleans, Louisiana, en Natchez, Mississippi. De snelheid was ongeveer acht mijl per uur stroomafwaarts en drie mijl per uur stroomopwaarts.

De uitvinding van de verbrandingsmotor in het midden van de negentiende eeuw versnelde het reizen over de rivier aanzienlijk. Samen met deze motor kwamen de uitvinding en het gebruik van sleepboten en aken. De hoeveelheid vracht die een sleep van 15 schuiten kon verplaatsen was gelijk aan ongeveer het vermogen van negenhonderd semi-vrachtwagens, met slechts tien procent van het brandstofverbruik.

Rivierontwikkeling

De sluis & Dam bij Dubuque, Iowa

Rivierverkeer in New Orleans

Boten in de rij bij Lock and Dam No. 2, Hastings, Minnesota

Sluis nr. 27 en het Chain of Rocks-kanaal leiden het verkeer rond deze “ketting van rotsen”, een blootliggend stuk rots in de rivier ten noorden van St. Louis

In 1848 werd het Illinois- en Michigan-kanaal aangelegd om de Mississippi via de Illinois-rivier bij Peru, Illinois met het Michigan-meer te verbinden. In 1900 werd het kanaal vervangen door het Chicago Sanitary and Ship Canal. Dankzij het kanaal kon de stad Chicago specifieke gezondheidsproblemen (tyfus, cholera en andere door water overgebrachte ziekten) aanpakken door haar afval via de rivieren Illinois en Mississippi af te voeren in plaats van haar waterbron, Lake Michigan, te verontreinigen. Het kanaal bood ook een scheepvaartroute tussen de Grote Meren en de Mississippi.

In 1913 werd de bouw voltooid van een dam bij Keokuk, Iowa, de eerste dam onder de St. Anthony Falls. De Keokuk-dam, gebouwd door een particuliere elektriciteitsmaatschappij om elektriciteit op te wekken, was in die tijd een van de grootste hydro-elektrische centrales ter wereld. Naast het opwekken van elektriciteit zorgde deze dam ervoor dat de Des Moines Rapids niet meer voorkwamen.

De sluizen en dammen die in de jaren 1920 tot 1960 zijn gebouwd, hebben de doorvaarthoogte voor commercieel verkeer enkele kilometers vergroot. Oceaanstomers kunnen tot aan Baton Rouge, Louisiana, landinwaarts varen. De meeste binnenschepen varen tot Saint Paul en slechts weinigen wagen zich verder.

Bestrijding van overstromingen

Vóór de overstroming van 1927 was de belangrijkste strategie om overstromingen te stoppen het afsluiten van zoveel mogelijk zijkanalen om het debiet in de hoofdrivier te vergroten. Men dacht dat de snelheid van de rivier de bodemsedimenten zou wegschuren, waardoor de rivier dieper zou worden en de kans op overstromingen zou afnemen. De overstroming van 1927 bewees dat deze theorie onjuist was. Veel gemeenschappen die door de overstroming werden bedreigd, begonnen hun eigen dijkdoorbraken aan te leggen om de spanning van de stijgende rivier te verlichten. De grote overstroming van 1993 was een andere belangrijke overstroming, hoewel deze vooral de Mississippi trof boven de samenvloeiing met de Ohio-rivier bij Cairo, Illinois. Het Army Corps of Engineers legt nu actief floodways aan om periodieke watergolven om te leiden naar stroomgeulen en meren.

Er zijn vier belangrijke soorten overstromingsbeheersing die op de Mississippi worden gebruikt.

• Embankementen, waaronder “vleugel “dammen van beton, stenen of verschillende materialen. Dit is een van de goedkopere middelen gebleken om overstromingen te beheersen en vermindert de erosie langs de oevers.
• Technieken om overstromingswater op te slaan.
• Methoden om het water om te leiden, zoals sluizen en dammen. De belangrijkste floodways zijn de Birds Point-New Madrid Floodway; de Morganza Floodway, die het water van de Atchafalaya River afleidt; en de Bonnet Carré Spillway, die het water naar Lake Pontchartrain leidt. De Old River Control-structuur dient ook als grote sluisdeuren die kunnen worden geopend om overstromingen te voorkomen.
• Toezicht op en regulering van de draagkracht van de rivieren.

Milieu-overwegingen

De Upper Mississippi rivier heeft sinds de laatste ijstijd een natuurlijk evenwicht gehandhaafd tussen haar kanaal en achterwatergebieden. Naarmate het sediment het ene gebied opvulde, kronkelde de rivier en creëerde een nieuw kanaal. Dit dynamische mechanisme van voortdurende verandering en zelfvernieuwing heeft een divers en rijk rivierecosysteem doen ontstaan. Aan dit systeem van zelfvernieuwing is een einde gekomen door sluizen, dammen en andere rivierbeheersingswerken die sinds de jaren 1800 zijn aangelegd. Het hoofdkanaal is in één positie vergrendeld, waardoor het niet meer kan meanderen en er geen nieuwe aquatische gebieden meer kunnen ontstaan. Doordat alle stroming naar de hoofdgeul wordt afgeleid, wordt het water in de backwaters vertraagd, waardoor de sedimentatiesnelheid toeneemt. Het systeem van sluizen en dammen heeft een dynamisch riviersysteem veranderd in iets dat lijkt op een lange reeks meren, die zich vullen met slib.

Het resultaat van de commercialisering van de rivier en de ontwikkeling van de scheepvaart is dat een van de meest complexe ecosystemen op aarde aan het afsterven is. Als gevolg van bodemerosie op het vasteland, kanalisatie en beheerspraktijken ten gunste van de scheepvaart, vullen de backwaters en de niet aan het kanaal grenzende watergebieden zich met sediment met een snelheid van een halve tot twee inches per jaar. Biologen van staats- en federale instanties waarschuwen al sinds de jaren zeventig en tachtig dat de opeenhoping van slib en zand het ecosysteem van de Upper Mississippi River volledig zal vernietigen als daar geen eind aan wordt gemaakt.

De uitbreiding van het commerciële navigatiesysteem wordt echter nog steeds nagestreefd vanwege commerciële belangen. Biologen waarschuwen dat er waarschijnlijk een ecologische ineenstorting van de Upper Mississippi zal plaatsvinden als de huidige systemen zich uitbreiden of zelfs gewoon doorgaan zoals ze nu zijn.

Er moeten betere manieren zijn om deze grote rivier zowel te beheren als te gebruiken, met respect voor de integriteit van haar ecosysteem.

Notabele steden langs de rivier

Mensen wonen het hele jaar door in deze gemeenschap van boothuizen aan de Mississippi rivier in Winona, Minnesota

• Bemidji, Minnesota
• Minneapolis, Minnesota
• St. Paul, Minnesota
• La Crosse, Wisconsin
• Dubuque, Iowa
• Bettendorf, Iowa
• Davenport, Iowa
• Rock Island, Illinois
• Moline, Illinois
• Burlington, Iowa
• Quincy, Illinois
• Hannibal, Missouri
• St. Louis, Missouri
• Cairo, Illinois
• Memphis, Tennessee
• Greenville, Mississippi
• Vicksburg, Mississippi
• Natchez, Mississippi
• Baton Rouge, Louisiana
• New Orleans, Louisiana

Notabele bruggen

De Dubuque-Wisconsin-brug, die Dubuque, Iowa, verbindt met Grant County, Wisconsin

De Stone Arch Bridge, de Third Avenue Bridge, en de Hennepin Avenue Bridge, in Minneapolis, Minnesota

De eerste brug over de Mississippi werd in 1856 gebouwd. Zij overspande de rivier tussen Arsenal Island bij Rock Island, Illinois en Davenport, Iowa. De toenmalige stoombootloodsen, bang voor concurrentie van de spoorwegen, beschouwden de nieuwe brug als “een gevaar voor de scheepvaart”. Twee weken na de opening van de brug ramde de stoomboot Effie Afton een deel van de brug en stak het in brand. Er volgde een rechtszaak, waarbij een jonge advocaat, Abraham Lincoln, de spoorweg verdedigde. De rechtszaak ging tot aan het Hooggerechtshof, en werd uiteindelijk in het voordeel van Lincoln en de spoorweg beslecht.

• Stone Arch Bridge – een voormalige Great Northern Railroad (nu voetgangers) brug in Minneapolis en National Historic Engineering Landmark.
• Black Hawk Bridge, die Lansing, Iowa en Allamakee County, Iowa verbindt met het landelijke Crawford County, Wisconsin, plaatselijk aangeduid als de Lansing Bridge en gedocumenteerd in het Historic American Engineering Record.
• Julien Dubuque Bridge – Een brug die Dubuque, Iowa en East Dubuque, Illinois verbindt en die is opgenomen in het National Register of Historic Places.
• Interstate 74 Bridge die Moline, Illinois met Bettendorf, Iowa verbindt, is een dubbele hangbrug, historisch ook bekend als de Iowa-Illinois Memorial Bridge.
• Rock Island Government Bridge tussen Rock Island, Illinois en Davenport, Iowa ligt net ten zuidwesten van de plaats waar de eerste brug over de Mississippi werd gebouwd. Het is een van de enige twee bruggen ter wereld met twee sets spoorrails boven de rijbanen voor auto’s. De brug is ook verbonden met Lock and Dam No. 15 – de grootste rolstuwdam ter wereld.
• Rock Island Centennial Bridge verbindt Rock Island, Illinois met Davenport, Iowa.
• Fort Madison Toll Bridge (of Santa Fe Bridge) – in Fort Madison, de grootste dubbeldeks draaibrug ter wereld; het is de laatste nog functionerende draaibrug over de Mississippi voor autoverkeer en is opgenomen in het National Register of Historic Places.
• Clark Bridge (ook bekend als de “Super Bridge” naar aanleiding van een optreden in het PBS-programma Nova) – Deze in 1994 gebouwde tuibrug verbindt Alton, Illinois met Black Jack, Missouri. Het is de noordelijkste rivieroversteek in het stedelijk gebied van St. Louis en is vernoemd naar ontdekkingsreiziger William Clark.
• Chain of Rocks Bridge – Een brug aan de noordrand van St. Louis, Missouri; beroemd vanwege een bocht van 22 graden halverwege en de beroemdste uitlijning van Historic US 66 over de Mississippi.
• Eads Bridge – Een brug die St. Louis, Missouri en East St. Louis, Illinois; de eerste grote stalen brug ter wereld, en tevens een National Historic Landmark.
• Hernando de Soto Bridge – over de Interstate 40 om Memphis, Tennessee en West Memphis, Arkansas met elkaar te verbinden; opgenomen in het Guinness Book of World Records vanwege de unieke structurele “letter”-vorm.
• Frisco Bridge – was de eerste oversteek van de Lower Mississippi en de langste cantilever vakwerk stalen spoorbrug in Noord-Amerika toen hij op 12 mei 1892 werd geopend. Hij verbindt Memphis, Tennessee en West Memphis, Arkansas en staat op de monumentenlijst.
• Memphis-Arkansas Memorial Bridge – de langste Warren vakwerkstijlbrug in de Verenigde Staten die de Interstate 55 draagt om Memphis, Tennessee en West Memphis, Arkansas met elkaar te verbinden; ook opgenomen in het National Register of Historic Places.
• Huey P. Long Bridge – Jefferson Parish, Louisiana, de eerste overspanning van de Mississippi River gebouwd in Louisiana.
• Crescent City Connection – verbindt de oost- en westoever van New Orleans, Louisiana; de op vier na langste cantileverbrug ter wereld.

Noten

• Penn, James R. Rivers of the World: A Social, Geographical, and Environmental Sourcebook. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO, 2001. ISBN 1576070425
• Bartlett, Richard A. Rolling Rivers: An Encyclopedia of America’s Rivers. New York: McGraw-Hill, 1984. ISBN 0070039100
• Prevost, John F. Mississippi River. Edina, MN: Abdo Publishing Company, 2002. ISBN 1577651022

Alle links opgehaald op 10 oktober 2018.

• Life on the Mississippi River door David Estrada