TRANSCRIPT
Dr. Miller: U heeft uw enkel verstuikt, kan het zijn dat u een breuk heeft en wat moet u er aan doen? Ik ben Dr. Tom Miller hier met Scope Radio.
Verschil tussen een enkelbreuk en een verstuikte enkel
Dr. Miller: Ik ben hier vandaag met Dr. Alexej Barg en hij is een orthopedisch chirurg hier aan de Universiteit van Utah. Hij is gespecialiseerd in voet-en enkelproblemen. Alexej, verstuikingen van de enkel komen vaak voor bij adolescenten en kinderen die aan sport doen. Onder welke omstandigheden moet iemand na verstuiking van zijn enkel extra aandacht krijgen om er zeker van te zijn dat hij zijn enkel niet gebroken heeft?
Ik denk dat dit een typische zorg is die ik in mijn praktijk zie. Mensen komen binnen, verstuiken hun enkel en willen weten: “Zou ik mijn enkel gebroken kunnen hebben?”
Voorkomende sportblessures
Dr. Barg: De verstuiking van de enkel is zeker de meest voorkomende blessure in de Verenigde Staten. Dit is eigenlijk ook de meest voorkomende sportblessure. Meer dan één op de tien patiënten die op de spoedeisende hulp komt, komt naar de kliniek vanwege een verstuikte enkel. Natuurlijk kun je niet bij elke patiënt, zonder deze te zien, gewoon de routine radiografie beoordeling doen.
In het laatste geval, zijn er enkele klinische studies die de werkzaamheid of de radiografie moet worden gedaan of niet. Ik denk niet dat die richtlijnen goed zijn. Het is echter nog steeds aan de behandelend chirurg of orthopedisch chirurg of de patiënt de röntgenfoto’s wel of niet nodig heeft. In mijn ervaring, als het slechts een milde verstuiking is, vooral bij de jongere kinderen of tieners, is het zeker niet nodig om onmiddellijk röntgenfoto’s te maken.
Dr. Miller: Hoe ziet een milde verstuiking er voor u uit?
Wat is een milde enkelverstuiking?
Dr. Barg: Een milde verstuiking ziet er voor mij bijvoorbeeld altijd alleen aan de laterale kant uit. Dat betekent aan de buitenkant, niet aan de binnenkant. Meestal is het maar een klein beetje en kan de patiënt nog steeds gewicht dragen. een soort pijn of misschien alleen een pijnlijke, niet per se de pijn. Ze hebben geen zwelling aan de mediale zijde, aan de binnenzijde. Dit is voor mij de milde pijn.
Als de patiënt zich wel presenteert met een zwelling met wat hematoom, dat betekent wat kleurverandering, aan de mediale en/of laterale zijde, dan is er zeker behoefte om de röntgenfoto’s, de röntgenfoto’s uit te voeren om een botbreuk uit te sluiten.
Dr. Miller: Hoe zit het als direct nadat de enkel verstuikt is, ze geen gewicht kunnen dragen? Maakt dat een verschil? Ik heb gehoord dat soms, als de persoon die zijn enkel verstuikt niet in staat is om gewicht op die voet te zetten voor een periode direct na de blessure, ze een röntgenfoto moeten krijgen.
Dr. Barg: Meestal, direct na de blessure, kan bijna iedereen die een enkelverstuiking heeft geen gewicht dragen. Ik zou zeker een paar uur wachten. Meestal hebben die patiënten binnen vier tot zes uur na de verwonding enige substantiële pijnverlichting, vooral als ze de voet hoog leggen, als je de gewonde enkel koelt.
Als ze na zes uur nog steeds een zeer hevige pijn ervaren, zodat ze er helemaal niet op kunnen lopen, is er zeker een indicatie of de noodzaak om de röntgenfoto’s te maken. Een andere vraag is als de patiënt twee of drie weken na het letsel nog steeds pijn heeft, het maakt niet uit of het een licht letsel was, ze hebben een röntgenfoto nodig. Ze moeten naar de kliniek gaan en in de eerste plaats moet de orthopedisch chirurg ernaar kijken.
Het kan een voet- en enkelchirurg zijn, het kan ook de man of de collega zijn die ervaring heeft met sportblessures en dan, uiteindelijk, zullen we beslissen of deze specifieke persoon röntgenfoto’s nodig heeft of niet.
Dr. Miller: Vraag voor u, is het letsel van een enkelverstuiking meestal aan de binnen- of de buitenkant? Mediaal of lateraal aan de voet?
Dr. Barg: Het meest waarschijnlijk is het aan de laterale kant. Aan de laterale zijde hebben we eigenlijk drie ligamenten en vooral het voorste ligament. Dat betekent dat het ligament aan de voorkant. Het is een heel dun ligament en bijna iedereen van ons heeft dit al eens geblesseerd. Gelukkig genezen ze zeer goed en ik zou zeggen dat slechts misschien vijf procent van de patiënten met een laterale verstuiking van de enkel, dat wil zeggen de verstuiking aan de buitenkant, een chronische instabiliteit ontwikkelen die behandeld moet worden.
Dat is anders aan de mediale zijde. Gelukkig, aan de mediale zijde, zijn de letsels zeker zeldzaam. Ze komen niet zo vaak voor als aan de laterale zijde. Maar het meest waarschijnlijk is dat de patiënt met een ernstige verstuiking van de mediale ligamenten, dat wil zeggen aan de binnenzijde, later een chronische instabiliteit ontwikkelt die operatief moet worden behandeld.
Dr. Miller: Na een verstuiking van de enkel, stellen we vast dat het geen breuk is. Wat zijn de dingen die een patiënt kan doen, een persoon kan doen om het ongemak en de zwelling weg te nemen en dan terug in het spel te komen, om het zo maar te zeggen? Dr. Barg: Meestal verdeel ik de ernst van enkelverstuikingen in vier gradaties. De eerste graad is een zeer lichte verstuiking, de vierde graad is zeker de ernstige verstuiking. De lichte verstuiking, de patiënt met de lichte verstuiking heeft geen specifieke therapie nodig. Ze kunnen de enkel gewoon laten staan als dat comfortabel voor hen is.
In de regel kunnen we vrij snel beginnen met fysiotherapie en de fysiotherapie, de belangrijkste van de fysiotherapie is in de eerste plaats, het verminderen van de plaatselijke zwelling. De tweede hoofdzaak zijn de zogenaamde juiste oefeningen. Juiste oefeningen zou betekenen dat de fysiotherapeut de patiënt kan leren hoe hij de enkel beter onder controle kan houden.
Wederom, als de verstuiking ernstiger is, bijvoorbeeld wanneer ik het gevoel heb dat alle ligamenten aan de laterale zijde zijn gescheurd of zelfs die mediale ligamenten kunnen zijn beschadigd, adviseer ik bij die patiënten immobilisatie in een laars, bijvoorbeeld zes weken met slechts gedeeltelijke gewichtsbelasting. Gedurende die tijd, proberen we de banden de kans te geven te genezen, tijd om te genezen. Precies. Dr. Miller: Wat ik hoor is dat als iemand een verstuikte enkel heeft, ten eerste, kijk of er verkleuringen zijn. Dus alles wat lijkt op bloed onder de huid. Met verkleuring bedoelt u zwart en blauw?
Dr. Barg: Ja, en ik bedoel precies dit.
Wanneer krijg ik een röntgenfoto?
Dr. Miller: U heeft waarschijnlijk een röntgenfoto nodig of zou een röntgenfoto moeten krijgen en daar aandacht voor moeten vragen. Als u onmiddellijk daarna niet kunt dragen, hoeft dat nog niet te betekenen dat u een breuk hebt, maar als dat langer dan een dag of 12 uur tot een dag aanhoudt, dan moet u waarschijnlijk een röntgenfoto laten maken. Zelfs als het een lichte verstuiking is en je hebt na een paar weken nog steeds pijn, dan moet je daar aandacht voor vragen en röntgenfoto’s laten maken om er zeker van te zijn dat je geen breuk hebt gehad.
Dr. Barg: Ja, absoluut. Een andere specifieke situatie in deze patiëntengroep is, bijvoorbeeld, nogmaals, 95 procent van deze groep geneest zonder enige beperking op de lange termijn. Echter, die vijf procent, die hebben nog steeds, bijvoorbeeld, vier, zes maanden na het eerste letsel, nog steeds wat pijn in de enkel of vooral het instabiele gevoel. In het bijzonder, wanneer de patiënt probeert te lopen op een oneffen ondergrond. Die patiënten moeten naar de dokter om te zien of ze al dan niet moeten worden behandeld voor enkelinstabiliteit.
updated: 28 oktober 2020
originally published: 9 september 2015