Microzwaartekracht

Microzwaartekracht, een maat voor de mate waarin een voorwerp in de ruimte aan versnelling onderhevig is. In het algemeen wordt de term synoniem gebruikt met nulzwaartekracht en gewichtloosheid, maar het voorvoegsel micro geeft versnellingen aan die gelijk zijn aan één-miljoenste (10-6) van de zwaartekracht aan het aardoppervlak. Wanneer microzwaartekracht (μg) als meeteenheid wordt gebruikt, kan een specifieke omgeving worden gekenmerkt als een omgeving die bijvoorbeeld 20 μg (20 micrograviteiten) levert.

Voor een groot orbitaal voertuig, zoals het ruimteveer of het internationale ruimtestation (ISS), is het massamiddelpunt de beste plaats om gevoelige experimenten te plaatsen, omdat storingen toenemen met de afstand tot het middelpunt. Zelfs dan wordt het ideaal aangetast door de activiteiten van de bemanning en door trillingen van hulpapparatuur. Sommige trillingen kunnen worden gedempt door “passieve” en “actieve” stabilisatiesystemen. In het beste geval kon de space shuttle slechts ongeveer 10-5 g leveren. Een vrij vliegende satelliet kan 10-6 g leveren. Het doel op lange termijn aan boord van het ISS is om met actieve stabilisatiesystemen een omgeving van 10-9 g, of nanogravity, te benaderen.