Marcus Aemilius Lepidus (88 BC-12 BC) was een Romeins generaal die deel uitmaakte van het Tweede Driemanschap van 43 tot 33 BC naast Octavianus en Marcus Antonius. Lepidus was het zwakste lid van het Triumviraat, met als hoofdstad Carthago, en hij werd in 33 v. Chr. afgezet nadat hij Sicilië in zijn domeinen had willen opnemen.
Biografie
Marcus Aemilius Lepidus werd geboren in Rome in de Romeinse Republiek, als zoon van Marcus Aemilius Lepidus en Appuleia, en hij trouwde met de zuster van Marcus Junius Brutus, Junia Secunda. In 49 v. Chr. werd hij Praetor van de Republiek, en in 46 v. Chr. Consul na de nederlaag van de Pompejaanse troepen in het oosten. Cicero riep Lepidus op zich bij zijn zwager aan te sluiten toen Julius Caesar in 44 v. Chr. werd gedood, maar hij weigerde en sloot zich in plaats daarvan aan bij een driemanschap met Octavianus en Marcus Antonius. Gezamenlijk heersten de Triumvirs over heel Italië ten zuiden van Lombardije, maar Lepidus heerste onafhankelijk over de noordelijke provincies van Afrika in het huidige Tunesië en Libië. In de Slag bij Philippi in 42 v. Chr. hielp Lepidus bij de nederlaag van het leger van de Liberatores en moest hij toezien hoe zijn zwager Gaius Cassius Longinus zichzelf doodde. In 36 v. Chr. bracht Lepidus een groot leger van 14 legioenen op de been om Sextus Pompeius op Sicilië te onderwerpen, wat een belangrijke rol speelde bij diens nederlaag. Na de nederlaag van Pompeius stationeerde hij zijn legioenen echter op Sicilië en had een geschil met Octavianus over wie het gezag over het eiland had. Octavianus beschuldigde Lepidus ervan onrust te stoken en plannen te maken om de macht over te nemen. Octavianus ontnam hem al zijn ambten, behalve die van Pontifex Maximus, en verbande hem naar Circeii. Hij stierf in 12 v. Chr., en Octavianus – nu keizer Augustus – nam zelf de titel van Pontifex Maximus aan.