Maceratie Definitie
Maceratie is, in het algemeen, het zacht maken door het te weken in een vloeistof. In de biologie wordt maceratie gebruikt om meerdere acties te beschrijven. Een definitie van maceratie is de afbraak van voedsel tot chyme tijdens de spijsvertering. Maceratie van de huid, of snoeien, is het zachter worden en afbreken van de huid door blootstelling aan te veel vocht. Het woord maceratie wordt ook gebruikt om de voorbereiding te beschrijven van skeletspecimens, zoals die worden tentoongesteld in natuurhistorische musea.
Voorbeelden van Maceratie
Maceratie tijdens de spijsvertering
Tijdens de spijsvertering breekt de maag voedsel af tot chyme door middel van het proces van maceratie. Chyme is halfverteerd voedsel dat gedeeltelijk vloeibaar is. Het wordt geproduceerd uit een bolus, dat is een mengsel van voedsel dat net is geconsumeerd en speeksel. Wanneer de bolus naar de maag gaat, scheidt de maag zoutzuur en spijsverteringsenzymen af om het af te breken tot chyme. Dit proces kan 40 minuten tot een paar uur duren. Chyme is zeer zuur, omdat het doordrenkt is met zoutzuur in de maag. Daarna gaat het door de dunne en dikke darm, waar de pH wordt verhoogd tot neutraal (ongeveer 7) en de voedingsstoffen uit het voedsel in het lichaam worden opgenomen. Wanneer vloeistof uit chyme wordt geabsorbeerd, wordt het feces, dat vervolgens uit het lichaam wordt uitgescheiden.
Maceratie van de huid
De huid raakt verweekt wanneer ze te lang aan vocht wordt blootgesteld, een toestand die hyperhydratatie wordt genoemd. Tijdens maceratie wordt de huid zachter, breekt af, en wordt rimpelig en lichter van kleur. Huidverweking treedt vaak op wanneer een verband op een wond wordt aangebracht omdat vocht uit zweet in contact blijft met de huid onder het verband. Het kan ook gebeuren wanneer iemand latex handschoenen draagt die het vocht niet laten ademen, of door een tijdje in een bad te weken. De huid wordt snel weer normaal als ze eenmaal is opgedroogd, maar huid die lange tijd is verweekt, zoals huid die langere tijd onder een verband zit, kan vatbaar zijn voor infecties.
De term maceratie wordt ook gebruikt bij het beschrijven van de huid van doodgeboren baby’s. Doodgeboorte treedt op als een foetus in de baarmoeder sterft vanaf ongeveer 20 weken zwangerschap; er zijn veel mogelijke oorzaken, zoals infectie, navelstrengverstrengeling, of aangeboren afwijkingen. Wanneer een foetus in de baarmoeder sterft, raakt de huid verweekt, waardoor het uiterlijk van de foetus verandert. Aan de hand van de maceratie van de huid bij een doodgeborene kan het tijdstip van overlijden bij benadering worden vastgesteld. Als het kind enkele dagen dood was in de baarmoeder, kan de huid van kleur zijn veranderd en beginnen te vervellen door maceratie als gevolg van het weken in de baarmoeder samen met spijsverteringsenzymen die op het dode weefsel beginnen in te werken. Deze veranderingen in het uiterlijk kunnen zeer verontrustend zijn voor de ouders van een doodgeboren kind, vooral als zij niet begrijpen waarom de veranderingen hebben plaatsgevonden.
Maceratie van skeletten
Maceratie wordt gebruikt om skeletten van dieren schoon te maken voor tentoonstellingsdoeleinden. Het karkas wordt eerst gevild en de organen worden verwijderd. Daarna wordt het in een gesloten vat met water (en soms waspoeder/wasmiddel) gelegd en laat men het ontbinden, gewoonlijk bij temperaturen tussen 35-50°C (95-122°F). Tijdens de ontbinding worden de cellen van het karkas afgebroken door bacteriën die zich na de dood van het dier hebben vermenigvuldigd. Dit proces van het afbreken van de cellen wordt maceratie genoemd. Uiteindelijk zal al het weefsel van het karkas zich van de botten hebben gescheiden. Bij een dier ter grootte van een hond duurt dit proces ongeveer 10 dagen. Maceratie wordt vaak gebruikt om botten schoon te maken van specimens die in musea tentoongesteld worden, maar het wordt ook gebruikt in de forensische antropologie op de overblijfselen van zwaar ontlede menselijke slachtoffers om duidelijker vast te stellen welke verwondingen er zijn geweest of wat voor soort wapen er is gebruikt. Maceratie wordt niet gebruikt bij vissen of zeer kleine dieren omdat hun beenderen gemakkelijk uit elkaar kunnen vallen; in plaats daarvan worden Dermestes kevers gebruikt om het karkas schoon te maken door het weefsel op te scharrelen.
Dit is een wild zwijn skelet dat werd geprepareerd door maceratie. Het is te zien in het Museum voor Veterinaire Anatomie FMVZ USP in Brazilië.
- Chyme – Zuur, halfvloeibaar, gedeeltelijk verteerd voedsel.
- Bolus – Een mengsel van voedsel en speeksel dat naar de maag reist, waar het chyme wordt.
- Doodgeboorte – Een foetus die in de baarmoeder sterft vanaf ongeveer 20 weken zwangerschap; komt wereldwijd bij 1 op de 45 geboorten voor.
- Afbraak – Een staat van verval waarin organisch materiaal wordt afgebroken.
Quiz
1. Wat zou NIET worden beschouwd als maceratie?
A. Het zacht worden van de huid wanneer deze aan te veel vocht wordt blootgesteld
B. De afbraak van voedsel door kauwen
C. De afbraak van voedsel tot chyme
D. De afbraak van weefsels in water, waardoor alleen een skelet overblijft
2. Onder welke omstandigheden treedt maceratie van de huid op?
A. Wanneer de huid aan te veel vocht wordt blootgesteld.
B. Wanneer de huid niet aan voldoende vocht wordt blootgesteld, en uitdroogt.
C. Wanneer de huid wordt blootgesteld aan een zure pH.
D. Wanneer de huid wordt blootgesteld aan snelle temperatuursveranderingen.
3. Welke andere term staat bekend als “trots vlees”?
A. Hypergranulatie
B. Hyperplasie van granulatie
C. Exuberante granulatie
D. Al het bovenstaande