Zo, heb je ooit een kraai ontmoet? Ooit met een kraai gepraat?
Je loopt op een dag je terras op, en daar zit een kraai. Een grote, glinsterende zwarte vogel met alerte, intelligente ogen die u raadselachtig aankijkt. Niet wegvliegend bij het eerste geluid zoals zoveel andere vogels doen, maar duidelijk waakzaam. Misschien zelfs op zijn hoede. Misschien draait hij zijn kop heen en weer, zodat beide waakzame ogen je kunnen bestuderen.
Wat is je eerste reactie? Denk je dat de grote vogel in je voederhuisjes kan komen? Dat hij kleinere vogels weghoudt en het vogelbadje inpikt? Of misschien uw huisdieren pesten? Omdat, je weet wel, grote vogel. Of voel je meer dan je denkt over de kraai? Zijn je instincten ongemakkelijk? Gaan de haren in je nek overeind staan? Is het geluid van hun gekras als vingernagels op een schoolbord voor u? Maakt het je ongemakkelijk, dat staren? Denk je terug aan een enge film die velen van ons zich herinneren en vraag je je af? Bent u geneigd iets op te rapen en ermee te gooien, of ermee te zwaaien, of gewoon tegen de vogel te schreeuwen dat hij weg moet gaan?
Wel… misschien kunt u dat beter niet doen.
Want ziet u, kraaien kunnen onderscheid maken tussen menselijke gezichten. Dat betekent dat ze weten wie je bent, bij wijze van spreken. En zeker waar je woont. Ze kunnen het verschil zien tussen jouw gezicht en dat van je buurman. En zelfs het verschil tussen jouw gezicht en dat van je zus. En ze onthouden niet alleen je gelaatstrekken, ze kennen je een specifieke identiteit toe.
Ze onthouden of je aardig tegen ze bent geweest.
Of als je dat niet bent geweest.
Kijk nog eens naar de kraai. Groot, nietwaar (zij?)? Kan behoorlijke schade aanrichten als hij (zij?) dat wil, toch? Misschien waren ze daarom een van de schurken in die enge film. Misschien vraag je je zelfs af, aangezien een troep kraaien een “moord” wordt genoemd, of het misschien wezens zijn die je beter kunt mijden.
Ik denk dat kraaien een slechte pers krijgen.
Om te beginnen, denk aan intelligentie. Sommigen denken dat kraaien even slim of slimmer zijn dan primaten, mogelijk door de relatieve grootte van hun hersenen. Ze zijn zich scherp bewust van hun omgeving, en kiezen die zorgvuldig uit om zichzelf de beste thuis te bieden.
Als je een familie kraaien hebt rondlopen – meestal rond de 20 vogels – is dat waarschijnlijk omdat er goede voedselbronnen beschikbaar zijn voor de vogels. Kijk, kraaien eten bijna alles, en het zijn opportunistische eters. En slim, vergeet dat niet. Ze houden van je afval, vooral als je de deksels van de vuilnisbakken laat. Ze houden van graan en wilde bessen, en natuurlijk zijn het aas vogels, dus dode dieren op de weg is iets dat (Yuck!) hen aantrekt.
En misschien zien ze die vogelvoederhuisjes van jou als een open uitnodiging, hoewel het voedsel zelf minder waarschijnlijk een aantrekkingskracht heeft dan je misschien denkt. Het is waarschijnlijker dat de voederhuisjes andere vogels aantrekken om in de buurt te nestelen, en kraaien hebben de ongelukkige gewoonte de nesten van andere vogels te plunderen voor eieren en hulpeloze jonge vogels.
Ik weet het. De cyclus van het leven.
Als je in een dichtbebost land woont, of anderszins veel bomen rond je huis hebt, is de kans kleiner dat je rondhangende kraaien aantreft; ze houden van open gebieden met minder bomen, waaronder stadsgezichten en voorsteden. Misschien hebben ze geleerd om dicht bij zulke gebieden te blijven omdat de jacht daar minder waarschijnlijk is. Denk je dat? Ik wel. Als duistere voortekenen van een soort, zijn ze in de loop der tijden bejaagd door de nerveuze mensheid, zeker hier in de VS, en kraaien zijn, zoals ik al zei, slim. Ze leren waar ze veiliger zijn en voedsel hebben.
Ze kunnen gereedschap gebruiken, wist je dat? Ze kunnen zelfs hun eigen gereedschap maken. En ze blijven niet alleen bij elkaar om een groter doel te raken (zoals haviken en uilen), maar ze roepen ook om versterking als dat nodig is. En versterkingen komen meteen om te helpen. Dat is nog eens samenwerken. Ze plaatsen schildwachten om een oogje in het zeil te houden. Wachters. Wachters op de muren. Zeer waakzame wachters. Ze zorgen voor elkaar, en niet alleen door wachters te hebben om te waarschuwen voor naderende roofdieren. Ze leren van elkaar. Tot de families behoren vaak jongere vogels uit eerdere broedseizoenen die helpen bij de verzorging van de kuikens. Aan de andere kant hebben ze ook een vorm van sociaal bewustzijn dat samenwerking beloont en egoïsme afstraft; als je al het voedsel opeet of je anderszins als een eikel gedraagt, zullen de andere kraaien je niet in de buurt willen hebben. Ze zullen je dit duidelijk maken. En wist je dat kraaien voor het leven paren?
Wat zeg je daarvan.
Voer kraaien die in je buurt wonen en je zult zien dat ze geschenken voor je achterlaten, zoals verloren sleutelhangers of sieraden, kleine botjes, zelfs stenen als dank. Aan de andere kant, misschien zijn de “geschenken” toevallig, en wat de kraai leert is dat waarderende mensen meer voedsel achterlaten!
We moeten ze geen menselijke emoties en andere eigenschappen toedichten, toch? Dat is wat wetenschappers zo vaak zeggen, daarbij gemakshalve vergetend dat wij zelf ook dieren zijn. Dus misschien kunnen we twisten over de vraag of kraaien emoties hebben. Aan de andere kant …
Spelen is een belangrijk onderdeel van hun leven; ze blijken spelletjes met elkaar te verzinnen, vaak met voorwerpen die ze op de grond vinden. Klinkt als kraaien die plezier hebben, toch? Weer emoties. Ze zijn nogal beroemd om hun aantrekkingskracht op heldere voorwerpen, en het is niet ongewoon dat een kraai een voorraadje persoonlijke voorwerpen of speelgoed heeft verstopt voor zijn of haar eigen plezier. Ze kunnen wel 250 verschillende roepstemmen voortbrengen. En ze kunnen ook de roep van andere vogels, andere dieren en zelfs ons nadoen. Maar een kraai die kraai zegt, is op zichzelf al interessant. Ik bedoel, als een groep kraaien herrie schopt als je naar buiten gaat, proberen ze je misschien iets te vertellen. Dat je gemeen tegen hen was gisteren of vorige week. Of zelfs vorig jaar. Of dat er een slang in het gras zit en dat je gewaarschuwd bent. Of misschien gewoon dat het etenstijd is en hoe zit het? En wist je dat ze begrafenissen houden voor hun eigen doden? We hebben waarschijnlijk allemaal de verslagen gehoord van olifanten die hun doden bezoeken, blijkbaar uit rouw en respect; waarom zouden we niet iets dergelijks verwachten van andere intelligente soorten?
Zoals kraaien.
Maar laten we teruggaan naar dat stukje over kraaien die slechte voortekens zijn.
Ze zijn doorgedrongen in onze cultuur, en velen van ons zien ze als onheilspellende, griezelig bedreigende vogels. Er is iets verontrustends aan die directe, doordringende blikken. Toch?
En een zwerm van hen wordt tenslotte een moord genoemd. Dat mogen we niet vergeten. Dus misschien hebben ze onze argwaan en wantrouwen verdiend? Nee. Zoals ik al zei, slechte pers. Ik bedoel, alleen omdat ze groot zijn, met griezelig intelligente ogen, en je gezicht onthouden, en onthouden of je aardig tegen ze bent geweest… of juist niet.
Dat betekent niet dat de verschijning van een enkele kraai, of een heleboel kraaien, iets slechts aankondigt. Echt niet.
Er is alleen iets wat je echt in gedachten moet houden. Kraaien onthouden niet alleen of je aardig of gemeen tegen ze bent geweest, ze vertellen het ook aan hun vrienden. En die kraaien vatten het persoonlijk op. Ze onthouden het, en ze blijven het woord over jou verspreiden. Tot in het oneindige.
Dus als, wanneer je naar buiten stapt, die moordpartij van kraaien herrie schopt en luidkeels uitscheldt, zou je misschien beter je geweten eens onderzoeken.
Vergeet die film niet.